Ndtyhij

Syracuse Gemeente in Italië Situering Regio Sicilië (SIC) Provincie Syracuse (SR) Coördinaten 37° 4′ NB, 15° 17′ OL Algemeen Oppervlakte 204,1 km² Inwoners (31 dec. 2013) 122.304 (599 inw./km²) Hoogte 17 m Overig Postcode 96100 Netnummer 0931 Aangrenzende gemeenten Avola, Canicattini Bagni, Floridia, Melilli, Noto, Palazzolo Acreide, Priolo Gargallo, Solarino Beschermheilige Lucia van Syracuse Naam inwoner siracusani ISTAT-code 089017 Portaal    Italië

Syracuse en de rotsnecropolis van Pantalica Werelderfgoed cultuur Land  Italië UNESCO-regio Europa en Noord-Amerika Criteria ii, iii, iv ,vi Inschrijvingsverloop UNESCO-volgnr. 1200 Inschrijving 2005 (29e sessie) UNESCO-werelderfgoedlijst

Piazza Duomo

Ruïne van de kerk van S. Giovanni, tevens toegang tot de catacomben

Piazza Archimede

Syracuse (Italiaans: Siracusa, Siciliaans: Sarausa) is een havenstad en gemeente in het zuidoosten van Sicilië, Italië. De stad ligt aan de Ionische Zee (onderdeel van de Middellandse Zee). In 2005 had de stad een ruime 123.000 inwoners. Syracuse is tevens hoofdstad van de provincie Syracuse. In 2005 werd de stad samen met de nabijgelegen Rotsnecropolis van Pantalica geplaatst op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.

De volgende frazioni maken deel uit van de gemeente: Belvedere, Cassibile Fontane Bianche, Isola, Santa Teresa Longarini Scalo, Targia.

Geschiedenis van Syracuse

De stad Syracuse heeft een zeer rijke geschiedenis. Oorspronkelijk was Syracuse een Griekse kolonie, gesticht door Griekse kolonisten uit Korinthe in 734 v.Chr. Zij noemden deze kolonie Συρακοῦσαι, syrakoúsai, naar de naam van een moeras op de plaats waar de stad gesticht werd.

Griekse grootmacht

Na verloop van tijd werd het de belangrijkste Griekse stad op het eiland, en stichtte het zelf ook Griekse kolonies op Sicilië. De tiran Gelon veroverde de macht in de stad in het jaar 485 v.Chr. Syracuse vormde een rijk dat een groot deel van het eiland omvatte. Op het hoogtepunt van zijn macht was het een rivaal van zowel Athene als van Carthago en kon het wat inwonertal betreft met deze vergeleken worden. Athene probeerde in 415 v.Chr. tijdens de Siciliaanse expeditie met een groot expeditieleger vergeefs de stad te veroveren. Het Atheense leger verloor vele soldaten in verscheidene veldslagen rond het goed beveiligde Syracuse - er waren enorme stadsmuren aangelegd - en duizenden overlevende Atheners werden gevangengenomen en als slaven tewerkgesteld in de steengroeven van Syracuse.

Zie ook: Siciliaanse Oorlogen

Bloei

Door de grote handelsvloot stroomden er aanzienlijke rijkdommen vanuit het gehele mediterrane gebied naar de stad. Zelf was Syracuse een belangrijke graanexporteur; vooral naar Magna Graecia en noordelijker Italië waaronder het nog kleine Rome. Hierdoor kon de rijke elite haar stad verfraaien met allerlei openbare gebouwen en tempels. In de periode 300-200 v.Chr was Syracuse een van de mooiste steden van de Middellandse Zee. Aan het groot belang van de stad kwam een einde toen Syracuse, tijdens de Eerste Punische Oorlog bondgenoot van Rome, na de dood van koning Hiëro II de zijde van Carthago koos tijdens de Tweede Punische Oorlog.

Veroverd door Romeinen

In 212 v.Chr. veroverden de Romeinen de stad en werd zij verwoest, waarna het enige tijd een weinig betekenende stad werd. Tijdens de strijd om de stad stierf onder anderen ook Archimedes, die volgens de legendes probeerde de stad te verdedigen met behulp van zijn kennis van de optica. Via enorme spiegels zou hij het sterke zonlicht hebben laten convergeren op de Romeinse schepen die hierbij vlam vatten. Ook zijn zelf uitgevonden katapult werd gebruikt tijdens de verdediging van de stad. Na deze verovering roofden de Romeinen systematisch alle kunstwerken en verscheepten deze naar Rome. Deze gebeurtenis wordt gezien als de eerste georganiseerde grootschalige vorm van roofkunst.

In de christelijke periode van het Romeinse Rijk werd er een aartsbisschoppelijke zetel gevestigd en hierdoor steeg het aanzien van de stad weer enigszins.

Arabieren en Normandiërs

De islamitische Aghlabiden hebben tijdens hun verovering van Sicilië op de Byzantijnen twee keer Syracuse belegerd. Het eerste beleg duurde bijna een jaar, maar de Arabieren wisten de stad niet in te nemen. Het tweede beleg leidde wel tot de val van de stad, die gedeeltelijk werd verwoest. Haar betekenis verminderde nog meer toen de Arabieren Palermo tot hoofdstad van het Emiraat Sicilië uitriepen. Vanaf toen was Syracuse blijvend gereduceerd tot een provinciale stad. De Normandiërs veroverden haar in 1085.

Michiel Adriaenszoon de Ruyter

Op 29 april 1676 stierf Michiel Adriaenszoon de Ruyter in de Baai van Syracuse aan wondkoorts opgelopen nadat hij door een Franse kanonskogel was getroffen tijdens de Slag bij Agosta.
Bij het balsemen van zijn lichaam zijn de organen verwijderd en achtergelaten bij een klein monument nabij de stad. Op dit moment is de precieze locatie niet meer bekend en slechts terug te vinden op een ruwe kaart beschikbaar bij het Nationaal Archief.

Moderne geschiedenis

De stad werd getroffen door twee aardbevingen in 1542 en 1693 die veel schade aanrichtten. In de zeventiende eeuw veranderde het aanzien van Syracuse en de gehele Val di Noto voorgoed. De steden werd herbouwd na de aardbevingen van 1693 in de stijl van de typische Siciliaanse barok. De verspreiding van cholera in 1837 leidde tot een opstand tegen het Huis Bourbon. De straf voor deze ongehoorzaamheid was de verhuizing van de zetel van het provinciale bestuur naar Noto. De onrust was echter niet geheel verdwenen en in 1848 namen de inwoners van Syracuse deel aan de mislukte Siciliaanse Revolutie.

Kaart van Syracuse, 1905. De stadsuitbreidingen rond de Corso Umberto I zijn op deze kaart duidelijk te zien.

Na de Italiaanse eenwording in 1865 kreeg Syracuse wederom de status van provinciehoofdstad. In 1870 werden de stadsmuren gesloopt en er werd een brug gebouwd die Ortygia met het vasteland verbindt. In het daaropvolgende jaar werd een spoorverbinding aangelegd en werd station Siracusa geopend. De haven van Syracuse maakte rond de eeuwwisseling een periode van groei mee vanwege haar strategische ligging ten opzichte van de Italiaanse koloniën. De stad werd in deze tijd ook uitgebreid rond de Corso Umberto I.

Geallieerde en Duitse bombardementen richtten zware schade aan in 1943. In de nacht van 9 op 10 juli begon de geallieerde Landing op Sicilië. Montgomery's achtste leger nam, zonder noemenswaardige tegenstand, Syracuse in op de eerste dag van de invasie. De haven werd vervolgens gebruikt als basis voor de Royal Navy. Ten westen van de stad bevindt zich een begraafplaats van het Gemenebest waar ongeveer 1000 soldaten zijn begraven.

Na het einde van de Tweede Wereldoorlog ontstonden de chaotische noordelijke wijken die in een snel tempo werden gebouwd, ten gevolge van de snelle industrialisatie die veel arbeiders aantrok vanaf het platteland.

Syracuse heeft vandaag ruim 123.000 inwoners en tal van toeristische attracties. Sinds de jaren negentig wordt het historische centrum van de stad gerestaureerd en sinds 2005 hebben Syracuse en de rotsnecropolis van Pantalica de status van werelderfgoed.

Demografie

Siracusa telt ongeveer 47712 huishoudens. Het aantal inwoners daalde in de periode 1991-2001 met 1,8% volgens cijfers uit de tienjaarlijkse volkstellingen van ISTAT.

Bezienswaardigheden in en rond Syracuse

Westzijde van Ortigia met op de achtergrond het Castello Maniace.

Santuario Madonna delle Lacrime

• Archeologisch park


• Archeologisch museum 'Paolo Orsi' in Neapolis (het deel van de stad op het vasteland)


• 
  Teatro Greco (Grieks theater)


• 
  Ortigia, het eiland met het historische centrum
  
  
  
  • 
    Dom van Syracuse, vroeger de tempel van Athena
  
  
  • 
    Castello Maniace, kasteel op het zuidelijkste punt van Ortigia
  
  
  • 
    Fonte Aretusa, bron op Ortigia
  
  
  • Ruïnes van de tempel van Apollo
    
  
  
  
  


• Catacomben van San Giovanni


• De bedevaartskerk van Madonna delle Lacrime uit 1953

Geboren in Syracuse

De volgende personen zijn geboren in Syracuse:

Oudheid

• 
  Archimedes, wis- en natuurkundige


• 
  Theocritus, dichter


• 
  Dionysius II van Syracuse, tiran van Syracuse


• 
  Hiëro II van Syracuse, tiran van Syracuse


• 
  Lucia van Syracuse, christelijke martelares

Moderne tijd

• 
  Lucia Migliaccio (1770-1826), Koninklijk Gemalin der Beide Siciliën


• 
  Concetto Lo Bello (1924-1991), bestuurder, politicus, voetbalscheidsrechter


• 
  Stefania Prestigiacomo (1966), politica


• 
  Giovanni Pisano (1968), voetballer


• 
  Giuseppe Di Grande (1973), wielrenner


• 
  Giuseppe Palumbo (1975), wielrenner


• 
  Giuseppe Gibilisco (1979), polsstokhoogspringer


• 
  Salvatore Tavano (1980), autocoureur

Externe link

• Webpagina van de gemeente Syracuse

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Syracuse op Wikimedia Commons.

	Werelderfgoed in Italië
Rotstekeningen van Valcamonica · Kerk en dominicanenklooster van Santa Maria delle Grazie met "Het Laatste Avondmaal" van Leonardo da Vinci · Historisch centrum van Rome, de bezittingen van de Heilige Stoel in die stad met speciale territoriale rechten en Sint-Paulus buiten de Muren · Historisch centrum van Florence · Venetië met zijn lagune · Domplein van Pisa · Historisch centrum van San Gimignano · Sassi en het park met de rotskerken van Matera · Vicenza en de Palladiaanse villa's in Veneto · Historisch centrum van Siena · Historisch centrum van Napels · Crespi d'Adda · Ferrara, stad van de renaissance in de Po-delta · Castel del Monte · Trulli van Alberobello · Vroeg-christelijke monumenten van Ravenna · Historisch centrum van Pienza · 18e-eeuws Koninklijk Paleis van Caserta met park, aquaduct van Vanvitelli en San Leuciocomplex · Residenties van het Koninklijk Huis van Savoye · Botanische tuin in Padua · Portovenere, Cinque Terre en de eilanden Palmaria, Tino en Tinetto · Kathedraal, Torre Civica en Piazza Grande, Modena · Archeologisch Pompeï, Herculaneum en Torre Annunziata · Amalfitaanse kust · Archeologisch Agrigento · Villa Romana del Casale · Nuraghe Su Nuraxi bij Barumini · Nationaal park Cilento, Vallo di Diano e Alburni met archeologisch Paestum en Velia en kartuizerklooster van Padula · Historisch centrum van Urbino · Archeologische opgravingen en Patriarchale Basiliek van Aquileia · Villa Adriana, Tivoli · Eolische Eilanden · Assisi, Sint-Franciscusbasiliek en andere franciscaanse locaties · Verona · Villa d'Este, Tivoli · Laatbarokke steden in het Val di Noto (Zuidoost-Sicilië) · Sacri Monti van Piedmont en Lombardije · Monte San Giorgio · Etruskische begraafplaatsen van Cerveteri en Tarquinia · Val d'Orcia · Syracuse en de rotsnecropolis van Pantalica · Genua: Le Strade Nuove en het systeem van de Palazzi dei Rolli · Oude en voorhistorische beukenbossen van de Karpaten en andere regio's van Europa · Mantua en Sabbioneta · Rhätische Bahn in het Albula/Bernina-landschap · Dolomieten · Longobarden in Italië. Plaatsen van macht (568-774 na Christus) · Prehistorische paalwoningen in de Alpen · Etna · Villa's en tuinen van de Medici in Toscane · Wijngaardlandschap van Piëmont: Langhe-Roero en Monferrato · Arabisch-Normandisch Palermo en de kathedralen van Cefalù en Monreale · Venetiaanse verdedigingswerken van de 15e tot 17e eeuw: Stato da Terra - westelijke Stato da Mar · Ivrea, industriestad van de 20e eeuw