Ndtyhij

Detail van het Wiener Neustädter Altar uit 1444, sinds 1884/85 in de Stephansdom in Wenen Het Lendrikwandelpad in Domein Drie Fonteinen, met de Lendrikkapel op de achtergrond Landricus van Zinnik (ook wel Sint-Lendrik of Sint-Lenterik , fr: Saint Landry ) was een Frankisch heilige en zou de oudste zoon geweest zijn van Vincentius van Zoningen ( Sint-Vincentius ) en zijn vrouw Waldetradis ( Sinte Waudru ). Leven Landricus werd geboren omstreeks 637 in Bergen. Eén van zijn broers zou de heilige Dentelinus zijn. Terwijl zijn vader een grootse toekomst droomde voor zijn zoon als militair, wijdde Landricus zijn leven aan het priesterschap. Landricus werd bisschop [1] , een functie die hij tussen 660 en 675 neerlegde om zijn vader op te volgen als abt van de door zijn vader gestichte abdij van Hautmont. In 676 of 675 trok hij zich terug in de Zoningerabdij, het huidige Zinnik, ook gesticht door zijn vader. Hij zou er gestorven zijn rond het jaar 700. Landricus zou het n

Voor het gelijknamige landbouwbedrijf, zie Hospitaal (Beerst) Nieuwe vleugel van hospitaal te Kortrijk Een hospitaal of gasthuis is oorspronkelijk een plaats waar vreemdelingen en pelgrims in kloosters konden overnachten en verblijven. Later werden er ook zieken opgenomen. In België is de term synoniem voor algemeen ziekenhuis. Gewone ziekenhuizen werden in Nederland vroeger ook vaak hospitaal genoemd, zoals het Sint Bonifatius Hospitaal in Leeuwarden. De term is hier nog steeds gebruikelijk voor een militair ziekenhuis, al dan niet te velde. Hospitaalschip Bij oorlogen en rampen gebruikt men soms hospitaalschepen voor de verpleging en het vervoer van grote hoeveelheden gewonden. Tot 1988 was op de Noordzee een hospitaalkerkschip in gebruik ten behoeve van de bemanningsleden op de schepen van de visserij. This page is only for reference, If you need detailed information, please check here

Replica van de helm van Sutton Hoo; het origineel werd begraven met de Angelsaksische leider — waarschijnlijk koning Rædwald van East Anglia, ca 620 [1] Onder vroege middeleeuwen verstaat men in het algemeen de periode die loopt van de 5e eeuw (de val van het West-Romeinse Rijk) tot het einde van de 10e eeuw, meer in het bijzonder als onderdeel van de geschiedenis van Europa. Inhoud 1 De term 'donkere middeleeuwen' 2 Geschiedenis 2.1 Val van het West-Romeinse Rijk 2.2 Byzantijnse Rijk 2.3 Nieuwe rijken 2.3.1 Frankische rijk 2.3.2 Visigotische Rijk en Al-Andalus 2.3.3 Ostrogotische Rijk 2.3.4 Longobardische Rijk 2.3.5 Avaarse Rijk 2.3.6 Magyaren 2.3.7 Bulgaarse Rijk 2.3.8 Vikingen 2.3.9 Arabische Rijk 3 Maatschappij 3.1 Levensomstandigheden 3.2 Massale bevolkingssterfte 3.3 Leenstelsel 4 Religie 4.1 Christendom 4.1.1 Iconoclasme 4.2 Islam 4.2.1 Sjiieten en soenniete

Monnikenzaal in de Abdij van Fontenay in Frankrijk, onder meer gebruikt als scriptorium Het scriptorium is de ruimte in een klooster waar monniken teksten en boeken overschreven en vertaalden. Maar naast deze strikte betekenis wordt scriptorium ook gebruikt, vooral in de wetenschappelijke context, om het geheel van kopiisten, hun werk, hun stijl aan te duiden. Als men zegt dat een werk 'een typisch product is van het scriptorium van 'Winchester abbey' heeft men het niet over de fysieke werkplaats. Men zou een scriptorium kunnen definiëren als de ruimte in een klooster waar handschriften werden vervaardigd en gekopieerd met daarnaast de karakteristieken van de producenten en de tot stand gekomen productie. [1] Ontstaan Met de verspreiding van het christendom en de abdijen groeide de vraag naar boeken met de Heilige Schriften. Het was een van de belangrijke taken van de monastieke huizen om in deze behoefte te voorzien. Met het ontstaan en de verspreiding van de a

Umberto Eco Eco in 1984 Algemene informatie Geboren 5 januari 1932 Geboorteplaats Alessandria, Piëmont Overleden 19 februari 2016 Land Italië Handtekening Werk Bekende werken De naam van de roos De slinger van Foucault Website Portaal:   Literatuur Eco in 2005 Umberto Eco (Alessandria, 5 januari 1932 – Milaan, 19 februari 2016) was een Italiaans schrijver en semioticus. Hij was een van de bekendste hedendaagse Italiaanse schrijvers. Inhoud 1 Biografie 2 Esperanto 3 Beknopte bibliografie 4 Literatuur Biografie Eco werd geboren in het Noord-Italiaanse gewest Piëmont. Hij ontving salesiaans onderwijs en studeerde middeleeuwse filosofie aan de Universiteit van Turijn. Hij was tot 2008 hoogleraar in de semiotiek aan de Universiteit van Bologna. Eco werd katholiek opgevoed, maar werd later atheïst. Als schrijver brak Eco in 1980 internationaal door met zijn roman Il Nome della Rosa (

Bobbio Gemeente in Italië Situering Regio Emilia-Romagna (EMR) Provincie Piacenza (PC) Coördinaten 44° 46′ NB, 9° 23′ OL Algemeen Oppervlakte 106,6 km² Inwoners (31 dec. 2013) 3.710 (35 inw./km²) Hoogte 274 m Overig Postcode 29022 Netnummer 0523 Beschermheilige Sint Columbanus Naam inwoner bobbiesi ISTAT-code 033005 Portaal     Italië Bobbio is een gemeente in de Italiaanse provincie Piacenza (regio Emilia-Romagna) en telt 3 549 inwoners (31-7-2016)). De oppervlakte bedraagt 106,6 km², de bevolkingsdichtheid is 33 inwoners per km². De volgende frazioni maken deel uit van de gemeente: Cassolo, Ceci, Dezza, Mezzano Scotti, Mogliazze, Santa Maria, San Cristoforo, San Salvatore, Vaccarezza. Inhoud 1 Demografie 2 Geografie 3 Geboren in Bobbio 4 Zie ook 5 Externe link Demografie Bobbio telt ongeveer 1870 huishoudens. Het aantal inwoners daalde

Muiredach's High Cross , een Keltisch kruis bij het klooster van Monasterboice Het Keltische christendom (ook wel Iers christendom , Insulair Christendom , Eilandchristendom of Iro-Schotse Kerk ) is een religieuze praktijk die in de eerste eeuwen na Christus ontstaan is op de Britse eilanden en Ierland. Deze geïsoleerde of insulaire vorm van christendom is, met vele van zijn gebruiken, blijven bestaan tot in de 12e eeuw. In 1172, bij de synode van Cashel (County Tipperary), werd de Romeinse ritus aan de Keltische gebieden opgelegd door koning Hendrik II van Engeland. Moderne historici wijzen op het feit, dat er geen inhoudelijk theologische tegenstelling bestond tussen de Keltische christenen en de Heilige Stoel, maar dat de gewoonten, liturgische gebruiken en kerkstructuur wel degelijk verschillend waren. Desondanks behoorde het insulaire Keltische christendom wel degelijk tot de Westerse of Latijnse Kerk en erkende de paus van Rome. Toch was het Pelagius en zijn bewe