Ndtyhij

Het User Datagram Protocol (UDP) is een van de basisprotocollen van het internet. Het protocol opereert op hetzelfde niveau als TCP en wordt beschreven in RFC 768.

UDP is onbetrouwbaar: het protocol biedt geen garantie dat de gegevens daadwerkelijk aankomen, wat bij TCP wel het geval is. Een aantal protocollen dat via UDP werkt, implementeert zelf een verificatiemethode. Hiermee zorgen ze effectief voor een vervanging van de functionaliteit die TCP heeft op dit gebied.

UDP wordt veel gebruikt bij toepassingen waar het snel overdragen van de gegevens en een korte reactietijd zeer belangrijk is, en het minder erg is dat er gegevens verloren kunnen gaan, zoals bij telefonie, videoconferencing, DNS of het online spelen van actievolle spellen, zoals first person shooters.

Indien TCP gebruikt zou worden voor dit soort toepassingen, zou een 'hapering' ontstaan totdat een ontbrekend pakketje alsnog correct zou zijn ontvangen.^[bron?]

Structuur

Een UDP-bericht (merk op dat we hier niet spreken over een pakket of frame) bestaat uit een header (de 'koptekst') en een datadeel:

Het kopstuk, het volledige stuk voor het datadeel, bevat 4 velden van 2 bytes:

• bron: poortnummer van het verzendende proces


• bestemming: poortnummer van het ontvangende proces


• lengte: aantal bytes in het bericht


• controle: 0000 wil zeggen dat er geen controlewaarde gegenereerd is, anders bevat dit veld de controlewaarde. Het controlegetal of checksum dient om fouten te detecteren, niet voor foutcorrectie.

Poorten

Lijst van enkele poorten die gebruikt worden door UDP-diensten:

• 7 Echo


• 18 Message Send Protocol
  


• 53 Domain Name System
  


• 69 Trivial File Transfer Protocol
  


• 92 Network Printing Protocol
  


• 115 Simple File Transfer Protocol
  


• 123 Network Time Protocol
  


• 137 NetBIOS Name Service


• 161 Simple Network Management Protocol
  


• 1194 OpenVPN