Edward Elgar






































Edward Elgar


Componist

Edward Elgar.jpg
Volledige naam Sir Edward William Elgar
Geboren
2 juni 1857
Overleden
23 februari 1934
Land
Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Religie
Rooms-katholiek
Stijl
Klassiek
Nevenberoep
Dirigent





Portaal: 
Muziek


Edward William Elgar (Broadheath, 2 juni 1857 – Worcestershire, 23 februari 1934) was een Brits componist wiens werk tot de late Romantiek gerekend wordt. Hij was de grote voorman in het reveil van de Engelse toonkunst rond 1900.




Inhoud






  • 1 Jeugd en opleiding


  • 2 Bekendste werken


  • 3 Klassiek werk en docentschap


  • 4 Lijst van composities


    • 4.1 Theaterwerken


    • 4.2 Werken voor koor en orkest


    • 4.3 Orkestwerken


    • 4.4 Werken voor solostem en orkest


    • 4.5 Overige werken




  • 5 Externe links


  • 6 Noten


  • 7 Bronnen





Jeugd en opleiding


Elgar werd geboren in Broadheath, een dorp gelegen in de buurt van Worcester (Engeland). Zijn vader was een pianostemmer en -handelaar die tevens bladmuziek verkocht en gedurende veertig jaar organist was in de katholieke kerk van Worcester. Dit religieuze, meer bepaald katholieke element zou een belangrijke invloed hebben op het oeuvre van Edward. In het gezin werd veel gemusiceerd. Elgar was praktisch autodidact. Hij ontwikkelde zich snel in het zeer muzikale gezin waarin hij viool, altviool en orgel leerde bespelen. Ook kreeg hij muziekleer en kon zich zo later ontwikkelen tot concertmeester, arrangeur en dirigent. Hij arrangeerde muziek voor verschillende ensembles en speelde zelf in verschillende bands en orkesten. Bekendheid kreeg hij dankzij enkele nu nog bekende salonstukken en de ouverture Froissart, die zijn première beleefde op het Worcester Festival van 1890. Dit werd gevolgd door een aantal koorwerken, The Black Knight uit 1893, gevolgd door The saga of King Olaf (1896) en Caractacus uit 1898. Zijn geslaagdste oratorium is The Dream of Gerontius uit 1900 op teksten van kardinaal John Henry Newman.



Bekendste werken


Zijn bekendste werken zijn waarschijnlijk de Enigma Variations (1899) en de Pomp and Circumstance Marches nrs. 1-5 op. 39 (1901-07). De eerste mars met daarin Land of Hope and Glory heeft de grootste bekendheid gekregen onder andere door de uitvoering tijdens de Last Night of the Proms, maar ook de vierde werd zeer populair.[1] De Enigmavariaties bezitten een grote afwisseling in sfeer en subtiele portrettering. De Nimrodvariatie doet enigszins denken aan een adagio van Anton Bruckner. Elgar orkestreerde in 1922 het lied Jerusalem van Charles Hubert Parry, dat nog elk jaar tijdens de Last Night of the Proms door het publiek wordt meegezongen. Elgars eerste symfonie werd enthousiast ontvangen: in één jaar vonden meer dan honderd uitvoeringen plaats. In deze symfonie hanteerde Elgar een terugkerend thema als motto. Zijn tweede symfonie wordt door kenners beschouwd als kwalitatief gelijkwaardig aan de eerste, maar werd minder bekend. Zijn Vioolconcert schreef Elgar speciaal voor Fritz Kreisler. Na de Eerste Wereldoorlog nam Elgars productiviteit - na veertig jaar - snel af. Uit zijn laatste periode dateert zijn Celloconcert. Hij schreef ook nog een kort orkestwerk over de cairnterriër Mina en begon aan een derde symfonie, die echter onvoltooid bleef. Elgar dirigeerde een aantal plaatopnamen van zijn orkestwerken. Hij schreef ook werken voor kamerkoor en kamermuziek. Zijn a capella koorwerken en anthems zijn bekend gebleven. Ook zijn kamermuziek wordt nog gespeeld en ook zijn beide orgelsonates (met een opmerkelijk presto commodo in de eerste sonate) worden van tijd tot tijd nog uitgevoerd.



Klassiek werk en docentschap


Meer nog dan Charles Villiers Stanford en Hubert Parry bracht Elgar de Engelse klassieke muziek eind negentiende eeuw op een hoger en internationaal niveau. Ook zijn talent voor orkestratie werkte hieraan mee. Elgar was korte tijd hoogleraar in Birmingham en stond bekend om zijn kennis van en publicaties over de Engelse literatuur. Hij bezat een opmerkelijke fascinatie voor woordspelingen, puzzels, palindrooms en mystificatie. Dat blijkt ook uit zijn nationalistische muziek van rond de eeuwwisseling. Zo heeft hij in de Enigma Variaties- die ontstonden aan de vooravond van de Eerste Boerenoorlog - een raadsel verwerkt. Al meer dan een eeuw lang heeft men geprobeerd erachter te komen wat de melodie is die Elgar hierin heeft verborgen. Er zijn internationaal talloze voorstellen gedaan, zoals God save the king, Auld Lang Syne, Twinkle, twinkle, little star en Pop goes the weasel.[2] In 1976 betoogde de Nederlander Theodore van Houten dat de melodie van Rule Britannia de oplossing zou zijn.[3] Volgens recenter, eveneens Nederlands, onderzoek verricht door Hans Westgeest[4], gaat het om het thema van het tweede deel van Beethovens Pathétique-sonate (zie verder het artikel Enigmavariaties).



Lijst van composities



Theaterwerken




  • Music for a Children's Play, 1867-1871, revisie 1879-1881, daarna gebruikt in orkestsuites The Wand of Youth;

  • Grania and Diarmid, op. 42 (toneelmuziek), 1901;

  • The Crown of India, op. 66 (imperial masque), 1911-1912;

  • The Starlight Express, op. 78 (toneelmuziek), 1915;





  • The Sanguine Fan, op. 81 (ballet), 1917;

  • Arthur (toneelmuziek), 1923;

  • Beau Brummel (toneelmuziek), 1928;

  • The Spanish Lady, op.89 (opera), incompleet






Werken voor koor en orkest




  • Spanish Serenade, op. 23;

  • The Black Knight, op. 25, cantate, 1889-1892;

  • Two Partsongs, op. 26, 1903;

  • From the Bavarian Highlands, op. 27, 1896;

  • The Light of Life (Lux Christi), op. 29, oratorium, 1896;

  • Scenes from the Saga of King Olaf, op. 30, cantate, 1894-1896;

  • The Banner of St George, op. 33, ballade, 1895, revisie 1897;

  • Te Deum, Benedictus, op. 34, 1897;

  • Caractacus, op. 35, cantate, 1897-1898;

  • The Dream of Gerontius, op. 38, oratorium, 1899-1900;

  • Coronation Ode, op. 44, 1901-1902, revisie 1911;





  • The Apostles, op. 49, oratorium, 1902-1903;

  • The Kingdom, op. 51, oratorium, 1901-1906;

  • The Last Judgement, oratorium, 1906-1933, gepland maar niet gerealiseerd;

  • O Hearken Thou, off, op. 64, 1911;

  • Great is the Lord, op. 67, anthem, 1913;

  • The Music Makers, op. 69, ode, 1912;

  • The shower (To miss Frances Smart, Malvern, from a poem by Henry Vaughan (1621-1659)), op. 71, no 1, 1914

  • Give unto the Lord, op. 74, 1914;


  • The spirit of England, op. 80, 1915-1917;


  • Pageant of Empire, 1924






Orkestwerken




  • Menuetto (Scherzo), 1878;

  • Air de ballet, 1882;

  • Sérénade Lyrique, 1898;

  • The Wand of Youth, suite no. 1, op. 1a, 1907; The Wand of Youth, suite no. 2, op. 1b, 1908;

  • Cantique, op. 3, voor klein orkest, 1912;

  • Sevillana, op. 7, 1884;

  • Three Characteristic Pieces, op. 10, 1899;

  • Sursum corda, op. 11 (Elevation), 1894;

  • Salut d'amour, op. 12, 1899;

  • Chanson de nuit, Chanson de matin, op. 15, voor klein orkest, 1899, 1901;

  • Froissart, ouverture, op. 19, 1890;

  • Serenade voor strijkers, op. 20, 1892;

  • Minuet, op. 21, 1897;

  • Six Very Easy Pieces, op. 22

  • Three Bavarian Dances, 1897;

  • Imperial March, op. 32, 1897;


  • Enigma Variaties, op. 36, 1898-1899;

  • Serenade lyrique, voor klein orkest, 1899;

  • Pomp and Circumstance Marches no. 1-5, op. 39, 1901-30;


  • Cockaigne (In London Town), ouverture, op. 40, 1900-01;

  • Funeral March, uit Grania and Diarmid, 1902;

  • Dream Children, op. 43, voor klein orkest, 1902;

  • Introduction and Allegro, op. 47, voor strijkkwartet en strijkers, 1904-1905;

  • In the South (Alassio), op. 50, ouverture, 1903-1904, gedeelte voor klein orkest omgewerkt als In the Moonlight (Canto popolare);

  • Triumphal March [uit Caractacus], 1905;





  • Symfonie no. 1, op. 55, 1907-1908;

  • Elegy, voor strijkers, op. 58, 1909;

  • Vioolconcert, op. 61, 1909-1910;

  • Romance voor fagot en orkest, op. 62, 1909;

  • Symfonie no. 2, op. 63, 1909-1911;


  • Coronation March, op. 65, 1911;

  • Suite, uit The Crown of India, op. 66a, 1912;

  • Falstaff, symfonische studie, op. 68, 1913;

  • Carissima, voor klein orkest, 1914;

  • Sospiri, voor harp, orgel en strijkers, op. 70, 1914;

  • Rosemary, 1915;

  • Polonia, symfonische prelude, op. 76, 1915;


  • Cello concerto, op. 85, 1919;

  • Overture in D (gearrangeerd door Elgar, naar Händels Chandos Anthem no. 2);

  • Fantasia and Fugue in C minor (gearrangeerd door Elgar naar Bach), op. 86, 1921;

  • Empire March, 1924;

  • Civic Fanfare, 1927;

  • May Song, 1928;

  • Minuet, uit Beau Brummel, 1929;

  • Severn Suite, op. 87a, 1932;

  • Nursery Suite, 1931;

  • Mina, voor klein orkest, 1933;

  • Symfonie no. 3, op. 88, alleen schetsen, 1932-1934, uitgewerkt tot volledige partituur door Anthony Payne, 1993-1995;

  • Pianoconcert, op. 90, incompleet, alleen schetsen, 1909-1932, uitgewerkt tot volledige partituur door R. Walker, 2004;






Werken voor solostem en orkest




  • Sea Pictures, op. 37, voor alt en orkest, 1897-1899;

  • There are Seven that Pull the Thread (Yeats) (uit Grania and Diarmid), voor solostem en orkest, 1902;

  • Pleading, op. 48, 1908;

  • Song cycle, op. 59, 1909-1910;

  • Song cycle, op. 60, 1910;





  • Carillon, op. 75, 1914;

  • Suite uit The Starlight Express, voor sopraan, bas en orkest, 1916;

  • Une voix dans le désert, op. 78, 1915;

  • Le drapeau Belge, op. 79, 1917






Overige werken



  • Organ Sonata, op. 28, 1895 (orch. Gordon Jacob 1947)







Externe links



  • www.elgar.org


  • Bladmuziek van Elgar op de website van het International Music Score Library Project


  • Edward Elgar Choral Public Domain Library



Noten




  1. ↑ Land of Hope and Glory: het gedicht waarop dit lied is gebaseerd, Milton, is uit 1804 en gepubliceerd in 1808 van de hand van William Blake. Perry zette het op muziek en Elgar orkestreerde het. Zie voor de bron: Jeruzalem, de biografie (2011) van Simon Sebag Montefiore, noot op pagina 384. ISBN 978 90 468 0780 4


  2. ↑ Zie Rushton (1999), p. 64-78 en de Appendix p. 89-93.


  3. ↑ Van Houten (1976).


  4. ↑ Een artikel met daarin een beknopte samenvatting van Westgeests Pathétique-theorie vindt men op <http://www.hanswestgeest.nl/nl_elgarsenigma.html>. Zie ook de website All art is quite useless <http://rond1900.nl/?p=12857>



Bronnen



  • Van Houten, Theodore (1976). "'You of all people'- Elgar's Enigma", Music Review, xxxvii, May, pp. 131–142.

  • Rushton, Julian (1999). Elgar: Enigma variations. Cambridge: CUP.

  • Westgeest, Hans (2007) Elgars Enigma-variaties. Het raadsel opgelost. Leidschendam-Voorburg: Corbulo Press. ISBN 978-90-79291-02-1 (hardcover), ISBN 978-90-79291-04-5 (paperback).

  • Van Houten, Theodore (2008). "The Enigma I will not explain - Rocket Science of Practical Joke?", Mens & Melodie, 2008 #4.







Wikimedia Commons








-

Popular posts from this blog

Knooppunt Holsloot

Image
Knooppunt Holsloot Kenmerken Wegen A37 × N34 Type knooppunt klaverblad Portaal     Verkeer & Vervoer Knooppunt Holsloot is een verkeersknooppunt op de kruising van de autosnelweg A37 en de N34 in Drenthe, tussen Emmen en Coevorden. Oorspronkelijk was deze aansluiting een afritconstructie van het type Haarlemmermeeraansluiting, zoals bij Knooppunt Hooipolder. Sinds 2002 is het knooppunt omgebouwd tot een volledig klaverblad. Als noviteit werd hier voor het eerst gebruikgemaakt van dimbare verlichting in plaats van de normale vaste tijden waarop de verlichting aan en uit gaat, wat een grote kostenbesparing opleverde. [1] Dat Holsloot als volwaardig knooppunt is uitgevoerd, waarbij alle verkeersstromen en afbuigingen ononderbroken kunnen doorgaan, is uitzonderlijk. Het betreft hier namelijk een aansluiting tussen een autosnelweg en niet-snelweg. Een vergelijkbare situatie treft men nabij Hoensbroek bij het knooppunt Ten Esschen.     Aa
Read more

Altaar (religie)

Image
Deel van de serie over kerkelijk gerei waaronder paramenten en liturgisch vaatwerk gebruikt in de liturgie Liturgisch vaatwerk Vasa sacra Miskelk · Pateen Kelklepeltje Ciborie · Monstrans Pyxis · Custodiale Vasa non sacra Ampullen · Wijwatervat Olievaatje Wierookvat · Ablutievat Paramenten Amict · Albe · Baarkleed · Cingel Tuniek · Dalmatiek · Fanon Kazuifel · Manipel · Stola Gremiale · Benedictievelum Mijter Koorkledij Rochet · Superplie Koorkap · Cappa magna Kovel Kelkgerei Bursa · Kelkvelum Ciborievelum Kerklinnen Corporale · Kelkdoekje Lavabodoekje · Palla Altaardwaal Kerkinterieur Altaar · Ambo Biechtstoel · Communiebank Doksaal · Doopvont Faldistorium Godslamp · Hoogaltaar Heilig Kruisaltaar Katheder · Preekstoel Sedilia Tabernakel · Volksaltaar Liturgische boeken Altaarmissaal Benedictionale · Brevier Evangeliarium · Evangelistarium Graduale · Kyriale Lectionarium Psalter · Rituaal Sacramentarium · Volksmissaal Overige Flambou
Read more

Gregoriusmis

Image
Een afbeelding van de Gregoriusmis uit een getijdenboek gemaakt in de zuidelijke Nederlanden tussen 1500 en 1525 Gregoriusmis, Meester van het Akense Altaar, ca. 1500-1525. Collectie Museum Catharijneconvent De Gregoriusmis of de Mis van Sint Gregorius is een motief in katholieke kunst, dat het eerst verscheen in de late Middeleeuwen en dat nog steeds werd gebruikt tijdens de contrareformatie. Paus Gregorius I (ca. 540-604) is afgebeeld, de H. Mis opdragend, terwijl Christus als de Man van Smarten verschijnt op het altaar dat voor Sint Gregorius staat. Volgens de legende had St. Gregorius gebeden om een teken voor een betwijfelaar van de transsubstantiatieleer, waarop de lijdende Christus tijdens het opdragen van de Mis verscheen om hem te overtuigen en waarbij zijn bloed in de altaarkelk liep. Vaak zijn ook de passiewerktuigen afgebeeld. Zie de categorie Mass of Saint Gregory van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. This page is onl
Read more