Parijs-Tours
 Parijs-Tours | ||||
 | ||||
| Lokale naam | Paris-Tours | |||
| Regio | Centre-Val de Loire Île-de-France | |||
| Periode | Begin/midden oktober | |||
Classificatie | ||||
| Discipline | weg | |||
| Type | Vlakke klassieker | |||
| Internationale kalender | UCI Europe Tour | |||
| Categorie | 1.HC | |||
Geschiedenis | ||||
| Eerste editie | 1896 | |||
| Aantal edities | 112 (2018) | |||
| Eerste winnaar |  Eugène Prévost | |||
| Laatste winnaar |  Søren Kragh Andersen | |||
| Laatste Belgische winnaar | Jelle Wallays (2014) | |||
| Laatste Nederlandse winnaar | Erik Dekker (2004) | |||
| Meeste zeges |  Gustave Danneels Paul Maye Guido Reybrouck  Erik Zabel (3 zeges) | |||
| ||||
Parijs-Tours is een Franse eendagsklassieker die verreden wordt in oktober. De wedstrijd eindigt in Tours, de startplaats wisselt regelmatig.
Het parcours is vaak gehuld in een dikke mist. Het peloton wordt opgejaagd door een ijzige herfstwind en die blaast zo hard dat waaiervorming vaak onvermijdelijk is, of blaast vol op de kop, waardoor de snelheid gematigd blijft. Door deze weersomstandigheden is het voor groepen vluchters moeilijk om als kopgroep de finish te bereiken. Het peloton is over het algemeen veel sterker met zo’n wind dan een klein groepje vluchters. Vaak loopt de wedstrijd dan ook uit op een massasprint.
Inhoud
1 Geschiedenis
2 Parcours
3 Erelijst
3.1 Meervoudige winnaars
3.2 Overwinningen per land
4 Jongeren -23
5 Tours-Parijs
5.1 Erepodium
Geschiedenis
Parijs-Tours is een grote klassieke wedstrijd en bestaat al sinds 1896. Toen werd hij oorspronkelijk georganiseerd door het tijdschrift Paris-Vélo om de nieuwe wielerbaan te promoten. Het werd een open amateurswedstrijd, voor fietsen, tandems en driewielers en iedereen die voor 18.00 uur gearriveerd was, ontving een medaille. Ook toen waren er al enorme prijzen te verdienen, de winnaar kreeg namelijk een bronzen beeld van Jupiter van wel 1,4 meter hoog. De deelnemers kregen tevens tegoedbonnen, die bij elkaar 3 maanden gratis Paris-Vélo waard waren, om het publiek te kunnen betalen voor materiële moeilijkheden onderweg. De eerste editie werd een succes, maar toch moest met vijf jaar wachten op de tweede en nog eens vijf jaar op de derde aflevering. Sinds 1906 werd de wedstrijd ieder jaar in het najaar gehouden. In de jaren 1965 en 1966 werd de wedstrijd zonder dérailleurs gereden. Parijs-Tours is bijna de enige klassieker die nooit gewonnen is door Eddy Merckx.
Sinds 2009 is Parijs-Tours niet meer opgenomen in de reeks wielerwedstrijden van het hoogste niveau, de ProTour en later World Tour. Wel is het een van de meest prestigieuze wedstrijden uit de UCI Europe Tour.
Parcours
Parijs-Tours begint al jaren niet meer in Parijs zelf, maar eerst in Saint-Arnoult-en-Yvelines en vanaf 2009 in Chartres. Het parcours bevat een paar kleine hellinkjes, maar is verder vlak. En met de sterke wind die vaak waait dus het ideale scenario voor de sprinters. Ook daarin belangrijk is dat de afsluitende drie kilometer vlak en zonder enkele bocht zijn. Hierdoor hadden nu ook de sprinters een eigen klassieker. Tussen 1974 en 1987 werd de wedstrijd in omgekeerde richting gereden, van de Loirevallei naar Parijs, het werd toen ook wel De Grote Herfstprijs genoemd. In 1988 keerde de wedstrijd terug naar het originele parcours, tot grote vreugde van de sprinters, aangezien deze route hen beter lag.
In 2009 is de startplaats gewijzigd om financiële redenen. Deze vond niet meer plaats in Saint-Arnoult-en-Yvelines, maar in Chartres. De organisatie koos ervoor het oorspronkelijke parcours in stand te houden en daardoor de lengte met 30 km in te korten. Oorspronkelijk was van was het parcours tussen de 250 tot 260 km lang.
Erelijst
1896 · | 1943 · | 1982 · |
Meervoudige winnaars
Renners in het cursief gedrukt zijn renners die nu nog actief zijn.
| Overwinningen | Renner | Land | Jaren |
|---|---|---|---|
| 3 | Gustave Danneels | België | 1934 + 1936 + 1937 |
| Paul Maye | Frankrijk | 1941 + 1942 + 1945 | |
| Guido Reybrouck | België | 1964 + 1966 + 1968 | |
| Erik Zabel | Duitsland | 1994 + 2003 + 2005 | |
| 2 | François Faber |  Luxemburg | 1909 + 1910 |
| Denis Verschueren | België | 1925 + 1928 | |
| Heiri Suter |  Zwitserland | 1926 + 1927 | |
| Briek Schotte | België | 1946 + 1947 | |
| Jacques Dupont | Frankrijk | 1951 + 1955 | |
| Rik Van Looy | België | 1959 + 1967 | |
| Jo de Roo |  Nederland | 1962 + 1963 | |
| Rik Van Linden | België | 1971 + 1973 | |
| Joop Zoetemelk | Nederland | 1977 + 1979 | |
| Jan Raas | Nederland | 1978 + 1981 | |
| Ludo Peeters | België | 1983 + 1985 | |
| Nicola Minali |  Italië | 1995 + 1996 | |
| Philippe Gilbert | België | 2008 + 2009 | |
| Matteo Trentin | Italië | 2015 + 2017 |
Overwinningen per land
| Overwinningen | Land |
|---|---|
| 41 | België |
| 31 | Frankrijk |
| 12 | Nederland |
| 9 | Italië |
| 5 | Duitsland |
| 3 | Luxemburg, Denemarken, Zwitserland |
| 1 |  Australië,  Colombia,  Ierland,  Oekraïne,  Spanje |
Jongeren -23
1991 · | 2005 · |
Arvis Piziks
Thor Hushovd
Tours-Parijs
Net als tussen 1974-1987 werd er ook op 9 april 1917 en 9 juni 1918 twee maal een wedstrijd georganiseerd in omgekeerde richting: Tours-Parijs, naast Parijs-Tours.
Erepodium
| Jaar | 1e | 2e | 3e |
|---|---|---|---|
| 1917 | Charles Deruyter | André Noel | Charles Juseret |
| 1918 | Philippe Thys | Charles Mantelet | George Seres |
Bronnen, noten en/of referenties
|
| Parijs-Tours | |
|---|---|---|
1896 · | ||
| UCI Europe Tour |
|---|
2005 · Belangrijkste etappewedstrijden Belangrijkste eendaagse wedstrijden |
