Driedaagse Brugge-De Panne



































































Vlag van België Driedaagse Brugge-De Panne

Lokale naam Driedaagse Brugge-De Panne
Regio
Vlaanderen
Periode maart-april
Organisator KVC Panne Sportief

Classificatie
Discipline weg
Type Eendagskoers
Internationale kalender
UCI World Tour

Geschiedenis
Eerste editie 1977
Aantal edities 42 (2018)

Eerste winnaar
Vlag van België Roger Rosiers
Laatste winnaar
Vlag van Italië Elia Viviani (2018)

Laatste Belgische winnaar
Philippe Gilbert (2017)

Laatste Nederlandse winnaar
Lieuwe Westra (2016)

Meeste zeges
Vlag van België Eric Vanderaerden
(5 zeges)





Portaal: 

Wielersport


De Driedaagse Brugge-De Panne (voorheen Driedaagse van De Panne-Koksijde) is een driedaagse wielerwedstrijd die jaarlijks in het uiterste westen van Vlaanderen wordt verreden, rond de plaatsen De Panne en Brugge.




Inhoud






  • 1 Geschiedenis


  • 2 Hellingen


  • 3 Erelijst mannen


    • 3.1 Meervoudige winnaars


    • 3.2 Overwinningen per land


    • 3.3 Meeste etappezeges




  • 4 Erelijst vrouwen


    • 4.1 Overwinningen per land







Geschiedenis


De Driedaagse van De Panne bestaat sinds 1977 en sinds 2005 maakt ze deel uit van het Europese continentale circuit.


De laatste jaren komt de eerste etappe steevast aan in Zottegem. De wedstrijd vond tot 2017 meestal plaats eind maart - begin april, op de dinsdag, woensdag en donderdag vóór de Ronde van Vlaanderen. Omdat de Driedaagse op een vergelijkbaar parcours wordt verreden, met veel heuvels uit de Vlaamse Ardennen en diverse kasseienstroken, wordt ze door veel renners gebruikt als een voorbereiding op deze wedstrijd. Traditioneel bestaat de wedstrijd uit drie gewone etappes, met op de slotmiddag een afsluitende tijdrit. Het is hier waar de wedstrijd meestal wordt beslist. De leiderstrui in het algemene tijdsklassement heeft in deze rittenwedstrijd een witte kleur.


In 2018 verschoof de Driedaagse een week naar voren, in de week na Milaan-Sanremo en voorafgaand aan de E3 Harelbeke op vrijdag en Gent-Wevelgem op zondag. De woensdag vóór de Ronde van Vlaanderen is nu bestemd voor Dwars door Vlaanderen. Er werd ook een nieuw concept bedacht: op de eerste twee dagen (dinsdag en woensdag) wedstrijden voor de elite mannen en de derde dag (donderdag) voor de elite vrouwen.[1] De startplaats van de wedstrijden wordt Brugge (dat niet langer startplaats is van de Ronde van Vlaanderen) en de finish blijft in De Panne. De naam wijzigt hierdoor ook in de Driedaagse Brugge-De Panne. Het sprintcriterium op de eerste dag kwam echter te vervallen door gebrek aan interesse bij ploegen.[2] De wedstrijd voor de mannen is een eendagskoers in de buiten categorie (UCI 1.HC) en de wedstrijd voor vrouwen maakt deel uit van de UCI Women's World Tour. De vernieuwde Driedaagse mijdt nu de Vlaamse Ardennen en zoekt nu in West-Vlaanderen kasseien, duinen en de Moeren als elementen. De verwachting is dat ook de wind een rol zal spelen. Qua beklimmingen worden enkele hellingen in het Heuvelland opgezocht, de belangrijkste is de Kemmelberg.



Hellingen



1rightarrow blue.svgZie Lijst van beklimmingen in de Driedaagse van De Panne-Koksijde voor het hoofdartikel over dit onderwerp.


Erelijst mannen





































































































































































































































































Jaar
Winnaar
Tweede
Derde

1977

Vlag van België Roger Rosiers

Vlag van Frankrijk Yvon Bertin

Vlag van België Guido Van Sweevelt

1978

Vlag van België Guido Van Sweevelt

Vlag van België Jozef Jacobs

Vlag van Nederland Cees Priem

1979

Vlag van België Gustave Van Roosbroeck

Vlag van België Marc Renier

Vlag van België Guido Van Calster

1980

Vlag van Ierland Seán Kelly

Vlag van België Gustave Van Roosbroeck

Vlag van België Etienne Van Der Helst

1981

Vlag van België Jan Bogaert

Vlag van België André Dierickx

Vlag van België Jozef Jacobs

1982

Vlag van Nederland Gerrie Knetemann

Vlag van België Daniel Willems

Vlag van België Jean-Luc Vandenbroucke

1983

Vlag van Nederland Cees Priem

Vlag van België Etienne De Wilde

Vlag van België Michel Pollentier

1984

Vlag van Nederland Bert Oosterbosch

Vlag van België Eric Vanderaerden

Vlag van België Ferdi Van Den Haute

1985

Vlag van België Jean-Luc Vandenbroucke

Vlag van Ierland Seán Kelly

Vlag van Nederland Adrie van der Poel

1986

Vlag van België Eric Vanderaerden

Vlag van Ierland Seán Kelly

Vlag van België Jean-Luc Vandenbroucke

1987

Vlag van België Eric Vanderaerden

Vlag van Ierland Seán Kelly

Vlag van België Jean-Luc Vandenbroucke

1988

Vlag van België Eric Vanderaerden

Vlag van Australië Allan Peiper

Vlag van Nederland Frans Maassen

1989

Vlag van België Eric Vanderaerden

Vlag van Nederland Jelle Nijdam

Vlag van Australië Allan Peiper

1990

Vlag van Nederland Erwin Nijboer

Vlag van België Johan Museeuw

Vlag van Nederland Gerrit Solleveld

1991

Vlag van Nederland Jelle Nijdam

Vlag van Nederland Frans Maassen

Vlag van Verenigd Koninkrijk Maximilian Sciandri

1992

Vlag van Nederland Frans Maassen

Vlag van Rusland Vjatsjeslav Jekimov

Vlag van Frankrijk Thierry Marie

1993

Vlag van België Eric Vanderaerden

Vlag van Nederland Frans Maassen

Vlag van België Edwig Van Hooydonck

1994

Vlag van Italië Fabio Roscioli

Vlag van Oezbekistan Djamolidin Abdoezjaparov

Vlag van Nederland Frans Maassen

1995

Vlag van Italië Michele Bartoli

Vlag van Denemarken Rolf Sørensen

Vlag van Italië Gianluca Bortolami

1996

Vlag van Rusland Vjatsjeslav Jekimov

Vlag van België Wilfried Peeters

Vlag van Duitsland Olaf Ludwig

1997

Vlag van België Johan Museeuw

Vlag van België Carlo Bomans

Vlag van Italië Marco Milesi

1998

Vlag van Italië Michele Bartoli

Vlag van Frankrijk Emmanuel Magnien

Vlag van Rusland Vjatsjeslav Jekimov

1999

Vlag van België Peter Van Petegem

Vlag van België Frank Vandenbroucke

Vlag van Italië Denis Zanette

2000

Vlag van Rusland Vjatsjeslav Jekimov

Vlag van Letland Romāns Vainšteins

Vlag van Rusland Sergej Ivanov

2001

Vlag van België Nico Mattan

Vlag van Nederland Erik Dekker

Vlag van Rusland Vjatsjeslav Jekimov

2002

Vlag van België Peter Van Petegem

Vlag van Italië Stefano Zanini

Vlag van Verenigde Staten George Hincapie

2003

Vlag van Letland Raivis Belohvoščiks

Vlag van Italië Gianluca Bortolami

Vlag van België Peter Van Petegem

2004

Vlag van Verenigde Staten George Hincapie

Vlag van Duitsland Danilo Hondo

Vlag van Nederland Gerben Löwik

2005

Vlag van België Stijn Devolder

Vlag van Italië Alessandro Ballan

Vlag van België Nico Mattan

2006

Vlag van België Leif Hoste

Vlag van Oostenrijk Bernhard Eisel

Vlag van Spanje Luis León Sánchez

2007

Vlag van Italië Alessandro Ballan

Vlag van Nederland Joost Posthuma

Vlag van België Bert Roesems

2008

Vlag van Nederland Joost Posthuma

Vlag van Italië Manuel Quinziato

Vlag van Italië Enrico Gasparotto

2009

Vlag van België Frederik Willems

Vlag van Nederland Joost Posthuma

Vlag van Nederland Tom Leezer

2010

Vlag van Verenigd Koninkrijk David Millar

Vlag van Oekraïne Andrij Grivko

Vlag van Italië Luca Paolini

2011

Vlag van België Sébastien Rosseler

Vlag van Nederland Lieuwe Westra

Vlag van Polen Michał Kwiatkowski

2012

Vlag van Frankrijk Sylvain Chavanel

Vlag van Nederland Lieuwe Westra

Vlag van Polen Maciej Bodnar

2013

Vlag van Frankrijk Sylvain Chavanel

Vlag van Noorwegen Alexander Kristoff

Vlag van Nederland Niki Terpstra

2014

Vlag van België Guillaume Van Keirsbulck

Vlag van Australië Luke Durbridge

Vlag van België Gert Steegmans

2015

Vlag van Noorwegen Alexander Kristoff

Vlag van België Stijn Devolder

Vlag van Verenigd Koninkrijk Bradley Wiggins

2016

Vlag van Nederland Lieuwe Westra

Vlag van Noorwegen Alexander Kristoff

Vlag van Kazachstan Aleksej Loetsenko

2017

Vlag van België Philippe Gilbert

Vlag van Oostenrijk Matthias Brändle

Vlag van Noorwegen Alexander Kristoff

2018

Vlag van Italië Elia Viviani

Vlag van Duitsland Pascal Ackermann

Vlag van België Jasper Philipsen


Meervoudige winnaars




































Zeges Renner Land Jaren

005
Eric Vanderaerden
Vlag van België België
1986, 1987, 1988, 1989, 1993

002
Michele Bartoli
Vlag van Italië Italië
1995, 1998
Vjatsjeslav Jekimov
Vlag van Rusland Rusland
1996, 2000
Peter Van Petegem
Vlag van België België
1999, 2002
Sylvain Chavanel
Vlag van Frankrijk Frankrijk
2012, 2013


Overwinningen per land



























Zeges Land
20
Vlag van België België
8
Vlag van Nederland Nederland
5
Vlag van Italië Italië
2
Vlag van Frankrijk Frankrijk, Vlag van Rusland Rusland
1
Vlag van Ierland Ierland, Vlag van Letland Letland, Vlag van Noorwegen Noorwegen, Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk, Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten


Meeste etappezeges




















Aantal Wielrenner
13
Vlag van België Eric Vanderaerden
6
Vlag van Noorwegen Alexander Kristoff
5
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mark Cavendish

Vlag van België Eddy Planckaert


Erelijst vrouwen















Jaar
Winnaar
Tweede
Derde

2018

Vlag van België Jolien D'Hoore

Vlag van Australië Chloe Hosking

Vlag van Luxemburg Christine Majerus


Overwinningen per land











Zeges Land
1
Vlag van België België




















Popular posts from this blog

Knooppunt Holsloot

Altaar (religie)

Gregoriusmis