Ndtyhij

Frank Vandenbroucke
Frank Vandenbroucke in 2002
Persoonlijke informatie
Bijnaam	VDB, il Bimbo d'Oro
Geboortedatum	6 november 1974
Geboorteplaats	Moeskroen, België
Overlijdensdatum	12 oktober 2009 (34)
Overlijdensplaats	Saly, Senegal
Lengte	179 cm
Gewicht	68 kg
Sportieve informatie
Specialisatie(s)	heuvel-en kasseiklassiekers, klassementsrenner
Ploegen
1993-1995 1995-1998 1999-2000 2001 2002 2003 2004 2004-2005 2006 2006-2007 2008 2009	Lotto-Caloi (stagiair vanaf 01-09) (tot 01-04) Mapei (vanaf 01-04) Cofidis Lampre-Daikin (tot 01-06) Domo-Farm Frites QuickStep-Davitamon Fassa Bortolo (tot 12-08) MrBookmaker.com (vanaf 13-08) Unibet.com (tot 18-07) Acqua & Sapone-Caffè Mokambo (vanaf 28-08) Mitsubishi-Jartazi (tot 18-04) Cinelli-Down Under (tot 31-08)
Beste prestaties (top-20)
Ronde van Vlaanderen	2e (1999, 2003)
Parijs-Roubaix	7e (1999)
Luik-Bastenaken-Luik	1e (1999)
Ronde van Spanje	12e (1999) 2 etappezeges
WK	7e (1999)
Extra
Zeges:
Parijs-Brussel	1995
Portaal:  Wielersport

Frank Vandenbroucke (Moeskroen, 6 november 1974 – Saly (Senegal),^[1]12 oktober 2009) was een Belgisch beroepswielrenner.

Loopbaan

Opkomst

Frank Vandenbroucke, kortweg VDB, begon jong met atletiek. Als 15-jarige nam hij een wielerlicentie van de KBWB en twee jaar later werd hij kampioen van België bij de nieuwelingen.

In 1994 werd Vandenbroucke professional bij de Lottoploeg die op dat moment werd geleid door zijn oom, voormalig wielrenner Jean-Luc Vandenbroucke. VDB gold als de grootste Belgische belofte op wielergebied.

Successen

Van 1995 tot 1999 was Vandenbroucke zeer succesvol. Bij de Belgische Mapei wielerploeg won hij onder andere de Ronde van de Middellandse Zee, de Scheldeprijs, Gent-Wevelgem, de Ronde van Galicië en Parijs-Nice. Ook won hij etappes in de Ronde van Oostenrijk en de Ronde van Luxemburg. In 1999 ging hij naar het Franse Cofidis en had daar zijn succesvolste jaar in zijn loopbaan. Hij won Luik-Bastenaken-Luik, de Omloop Het Volk en twee etappes in de Ronde van Spanje (Vuelta), waar hij ook het puntenklassement won. Op het wereldkampioenschap eindigde hij als één van de favorieten op de zevende plaats, ondanks een valpartij in het begin van de wedstrijd.

In opspraak

In 1999 raakte hij in een dopingzaak verwikkeld: zijn soigneur Bernard Sainz werd ervan verdacht in doping te handelen, en Vandenbroucke werd opgeroepen als getuige. Hijzelf werd vrijgesproken. Sindsdien heeft hij nooit meer zijn oude niveau weten te bereiken. Een verklaring die vaak gegeven wordt, is dat de stress van het favoriet zijn hem te veel werd. In 2000 moest hij weg bij Cofidis en kreeg toen elk jaar een andere ploeg.

Begin 2002 werd bij een huiszoeking doping aangetroffen bij Vandenbroucke; hijzelf testte echter negatief. Vanwege het bezit van doping werd hij wel geschorst. Het parket van Dendermonde wilde Vandenbroucke echter ook strafrechtelijk vervolgen. De verdediging van Vandenbroucke beriep zich op het principe dat men niet twee maal mag worden gestraft voor dezelfde feiten (ne bis in idem). In eerste aanleg kreeg Vandenbroucke toch een werkstraf van 200 uur. In beroep werd dit zelfs een zware geldboete van € 250.000. Vandenbroucke ging echter in cassatie en het arrest werd herzien. Begin 2007 werd Vandenbroucke vrijgesproken door het hof van beroep in Brussel, maar het parket-generaal tekende op zijn beurt cassatie aan.

Comeback

Zijn ploeg Domo-Farm Frites hield vertrouwen in Vandenbroucke en gaf hem een tweede kans. Hij reed in 2002 nog een redelijk naseizoen.

In 2003 had hij bij Quick·Step nog een geslaagd jaar met een tweede plaats in de Ronde van Vlaanderen en deelname aan de Vuelta als hoogtepunten. Aan het einde van het seizoen, na afgenomen prestaties, had de ploeg geen vertrouwen meer in hem en hij ging naar Fassa Bortolo.

Nadagen carrière

Hierna was hij langere tijd actief voor de Mr.Bookmaker (later Unibet.com) wielerploeg. In juli 2006 werd hij, na het maandenlange uitblijven van degelijke prestaties en verscheidene ultimatums, ontslagen door de ploegleiding van Unibet.com.

Eind augustus 2006 werd de voormalige topwielrenner betrapt toen hij onder een valse naam deelnam aan een juniorenwedstrijd in Noord-Italië. Het ging om een amateurwedstrijd bij een Italiaanse wielerbond Udace, een wielerbond die los staat van de officiële Italiaanse wielerfederatie en het Italiaans Olympisch Comité. Vandenbroucke was ingeschreven als Francesco Del Ponte en op de vergunning stond een foto van wereldkampioen Tom Boonen. Vandenbroucke ontkende zelf die foto ingegeven te hebben en gaf aan dat de naam foutief was.^[2] Dit voorval leverde hem echter weer genoeg publiciteit op om een nieuwe ploeg te vinden: Acqua & Sapone lijfde hem in. Het voorjaar van 2007 bleef Vandenbroucke echter aan de kant wegens een operatie aan de knie.

Op sportief vlak wisselde Vandenbroucke in het jaar 2009 weer van team: hij trok naar de continentale ploeg Cinelli-Down Under met oud-wielrenner en boezemvriend Nico Mattan als ploegleider. Het begin van het seizoen was nog moeizaam voor VDB maar hij zorgde voor een enorme verrassing door de proloog van de Boucles de Artois te winnen, zijn eerste zege in negen jaar. Hij werd uiteindelijk ook nog derde in de eindstand. In augustus weigerde hij nog langer een truitje van zijn ploeg te dragen. Volgens VDB werd hij niet meer betaald. Hij slaagde er niet in om voor 2010 een nieuwe ploeg te vinden.

Status

Ondanks alle problemen was VDB ongekend populair in Vlaanderen. Hij bleef een van de renners die het meest aangemoedigd werden. Vooral zijn overwinningen in Luik-Bastenaken-Luik en de eerste van twee etappeoverwinningen in de Vuelta hebben hieraan bijgedragen. In het buitenland, met uitzondering van Spanje, had hij die status minder en werd hij gezien als een probleemgeval.^[3]

Privéproblemen

Sinds het begin van de dopingaffaire in 1999 ging het met de wielercarrière van Vandenbroucke steeds bergaf. Ook privé kende Vandenbroucke veel problemen. Depressies en druggebruik leken Vandenbroucke fataal te zullen worden.

In 1999 verbrak hij zijn verloving met Clothilde omdat hij verliefd was geworden op een Italiaans model Sarah Pinacci met wie hij trouwde.

In 2000 werd hij tweemaal betrapt achter het stuur met te veel alcohol op. Een dieptepunt in Vandenbrouckes leven was 26 juli 2004, toen een ruzie met zijn vrouw Sarah Pinacci uitliep op een zelfmoordpoging. Het stel ging later uit elkaar.

Op 6 juni 2007 werd Vandenbroucke opgenomen in een Italiaans ziekenhuis na een zelfmoordpoging door inname van een overdosis medicijnen. Hij werd opgenomen in de afdeling intensieve zorg en zijn toestand zou volgens de artsen ernstig zijn. In de avond van 7 juni 2007 werd gemeld dat hij buiten levensgevaar was.^[4]

Op 24 juni 2007 werd Vandenbroucke na een nieuwe zenuwinzinking gedwongen opgenomen in het psychiatrisch centrum Heilig Hart in Ieper omdat hij een gevaar voor zichzelf en voor zijn omgeving vormde. De vrederechter moest beslissen tot verlenging van de collocatie. Deze oordeelde dat verdere opname niet meer nodig was.^[5]

Begin april 2008 werd bekend dat Vandenbroucke begin dat jaar cocaïne gekocht had; het ging over een kleine dosis voor eigen gebruik en hij zou zelf geen cocaïne doorverkocht hebben. Hij kreeg geen sportieve sanctie omdat hij geen drugs gebruikte tijdens wedstrijden.^[6]

Op 12 oktober 2009 overleed Vandenbroucke onverwacht tijdens zijn vakantie in Senegal aan een longembolie.^[7] Hij verbleef in Saly en was samen met wielrenner Fabio Polazzi op vakantie. Hij overleed in het hotel La Maison Bleue op drie kilometer van zijn hotel. Hij was die nacht in gezelschap van een Senegalese prostituee geweest die hij de vorige avond had ontmoet.^[8] De vrouw werd samen met twee Senegalese mannen aangehouden. Zij had de spullen van VDB gestolen en de mannen werden verdacht van heling. De vrouw gaf aan dat Vandenbroucke nog in leven was toen zij hem verliet.^[9]

Sinds 2010 wordt er in juni de "Memorial VDB Forever" georganiseerd om Vandenbroucke te eren; een fietstocht in Ploegsteert door zijn vrienden en familie.

Palmares

Overwinningen

Resultaten in voornaamste wedstrijden

Jaar Ronde van Italië Ronde van Frankrijk Ronde van Spanje 1994 1995 1996 1997 50e   1998 opgave   1999 12e (2)  2000 opgave   2001 2002 2003 opgave   2004 2005 2006 (*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Waalse Pijl WK op de weg Wereld­ranglijst 1994 60e 22e opgave 1995 1996 20e 21e 1997 1998 136e 1 22e 6e 2  ↑ 10e (UWB) 1999 48e 2  ↑ 7e 25e 1 7e 3  (UWB) 2000 139e 2001 opgave opgave 2002 2003 114e 2  ↑ opgave 19e 11e 24e 12e (UWB) 2004 66e 44e opgave 18e 16e 7e 2005 2006 opgave opgave

• VDB De Biografie" De ultieme biografie samengesteld met de naaste familie en geschreven door Stijn Vanderhaeghe. Uitgebracht in de Nederlandse en Franse taal in 2019.


• Vandenbrouckes biografie, genaamd Ik ben God niet, over zijn turbulente leven en over het wielermilieu verscheen in april 2008.


• 
  VDB forever! Mijmeringen over Frank Vandenbroucke, een boek van auteur Stefaan Van Laere met persoonlijke mijmeringen van de auteur en herinneringen van de fans en wielerliefhebbers.


• "Ploegsteert", een lied op het gelijknamig album van Het Zesde Metaal, bezingt het leven van Frank Vandenbroucke.

Familie

Vandenbroucke liet twee dochters na: één met Clothilde en één met Sarah.

Zijn oudste dochter Cameron Vandenbroucke reed in augustus 2018 op 19-jarige leeftijd haar eerste officiële wedstrijd in Lombardsijde, die ze meteen won. Vanaf 2019 rijdt ze voor de opleidingsploeg van Lotto Soudal Ladies.

Externe links

• Officiële website


• Coureurfiche

Zie de categorie Frank Vandenbroucke (cyclist) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.