Ndtyhij

Johan Museeuw
Johan Museeuw in de regenboogtrui in 1997
Persoonlijke informatie
Bijnaam	De Leeuw van Vlaanderen
Geboortedatum	13-10-1965
Geboorteplaats	Varsenare, België
Sportieve informatie
Huidige ploeg	gestopt
Specialisatie(s)	sprinter, noordelijke klassiekers
Ploegen
1988-1989 1990-1992 1993-1994 1994-2000 2001-2002 2003-2004	ADRenting Lotto GB–MG Maglificio Mapei Domo-Farm Frites Quick Step-Davitamon
Beste prestaties (top-20)
Milaan-San Remo	3e (1992)
Ronde van Vlaanderen	1e (1993, 1995, 1998)
Parijs-Roubaix	1e (1996, 2000, 2002)
Amstel Gold Race	1e (1994)
Luik-Bastenaken-Luik	6e (1997)
Ronde van Lombardije	13e (1996)
WK	1e (1996)
Portaal:  Wielersport

Johan Museeuw (Varsenare, 13 oktober 1965) is een voormalig Belgisch wielrenner. Hij was beroepsrenner van 1988 tot 2004 en behaalde 115 zeges waarvan 113 op de weg. Hij was gespecialiseerd in het rijden van klassiekers en was op dat vlak een van de besten in de jaren 90. Als ondernemer bracht hij een naar hem genoemd merk racefietsen op de markt.

Biografie

Museeuw werd in 1988 professioneel wielrenner bij ADR. Zijn ploegleider was José De Cauwer. Museeuw was in zijn eerste seizoen vooral helper van Eddy Planckaert, die dat jaar de Ronde van Vlaanderen en de groene trui in de Ronde van Frankrijk won. Museeuw gaf drie dagen voor het einde op.

Hij won dat jaar wel de GP Briek Schotte en behaalde de 2de plaats in de GP d'Isbergues en de GP Impanis. Hij eindigde zevende in Parijs-Brussel, achtste in de Ronde van Luxemburg en twaalfde in de Ronde van België.

In 1989 reed Museeuw opnieuw bij ADR in de ploeg van Greg LeMond. In 1989 won hij 4 wedstrijden, met als belangrijkste zege een rit in de Ronde van België. Andere ereplaatsen waren: tweede in GP Briek Schotte, derde in Parijs-Tours, derde in Dwars door België, derde in de Ronde van België, derde in de GP Eddy Merckx, zesde in de GP Fourmies, achtste in het Belgisch kampioenschap en 16de in Parijs-Brussel.

In datzelfde jaar reed hij voor het eerst de Ronde van Frankrijk uit als helper van winnaar Greg Lemond.

Na de Tour bleek het geld bij ADR echter op en viel deze ploeg uiteen. Museeuw zelf ging in 1990 rijden voor Lotto. Bij Lotto werd hij uitgespeeld in de pelotonsspurten. In 1990 won hij 11 wedstrijden, waaronder de vierde en de laatste rit in de Ronde van Frankrijk. Hij eindigde dat jaar tweede in de strijd om de groene trui.

Ook in 1991 won Museeuw 11 wedstrijden, met als uitschieter de Wereldbekerklassieker het Kampioenschap van Zürich. Hij finishte ook tweede in de Ronde van Vlaanderen, derde in Parijs-Brussel en vierde op het Belgisch kampioenschap. Ook reed hij mee in het Belgisch Kampioenschap veldrijden en behaalde daar de bronzen medaille.

1992 werd Museeuws laatste jaar voor Lotto. Hij won de voorjaarswedstrijd de E3-Prijs en het Belgisch kampioenschap in
Peer. Zijn mooiste ereplaatsen waren een derde plaats in Milaan-San Remo, een zevende in Parijs-Roubaix en een tweede in de Scheldeprijs.

Patrick Lefevere

Vanaf 1993 kwam Museeuw onder de vleugels van Patrick Lefevere, de Oostrozebekenaar die in Italië teammanager was van GB-MG. Voortaan ging Museeuw zich meer toeleggen op het klassieke werk in plaats van pelotonsspurten. De druk van het kopmanschap viel nu niet meer volledig op hem en dat leverde succes op: in het voorjaar won hij de Ronde van Vlaanderen voor de eerste maal, in het najaar Parijs-Tours. Hij droeg ook 2 dagen de gele trui in de Ronde van Frankrijk.

Sinds zijn zege in de Ronde van Vlaanderen in 1993 was de Leeuw steeds topfavoriet voor de noordelijke klassiekers (de Ronde en Parijs-Roubaix) die hij elk uiteindelijk driemaal zou winnen. Toch had Museeuw met beide wedstrijden een haat-liefde verhouding: in 1994 was hij in de Ronde zegezeker, maar werd hij toch met een verschil van zeven millimeter geklopt door Gianni Bugno, in 1996 hield een haperend versnellingsapparaat hem van de zege en in 1997 reed Bruno Boscardin wereldkampioen Museeuw van de weg. In 1998 sloeg in Parijs-Roubaix het noodlot voor de Leeuw bijna echt toe. Museeuw viel een week na zijn indrukwekkende derde rondezege in het gevreesde bos van Wallers en brak zijn knieschijf. Door de onoplettendheid van enkele artsen kon een erg gevaarlijk virus oprukken, een amputatie van het been van de onfortuinlijke Museeuw werd even overwogen en er werd zelfs voor zijn leven gevreesd. Museeuw kwam echter sterker dan tevoren terug en won de helleklassieker nog tot tweemaal toe na een indrukwekkende solo. Ook in zijn laatste Parijs-Roubaix in 2004 leek hij op een vierde zege af te stevenen, tot een lekke band roet in het eten gooide. Naast de wereldtitel en de zeges in de noordelijke klassiekers haalde Museeuw het nog tweemaal in het Kampioenschap van Zürich, eenmaal in de Amstel Gold Race en eenmaal in de HEW Cyclassics. Ook in de traditionele Vlaamse semi-klassiekers genre Kuurne-Brussel-Kuurne, Omloop Het Volk, E3-Prijs Vlaanderen en Brabantse Pijl was hij vele malen de beste.

Museeuw heeft elf keer een wedstrijd van de Wereldbeker wielrennen gewonnen en is daarmee recordhouder. Ook zijn erelijst in de Ronde van Vlaanderen (drie keer eerste, drie keer tweede en twee keer derde) is uniek.

In 2000 had Johan Museeuw een motorongeluk. Daardoor bleef hij enkele weken in kritieke toestand. Hij brak zijn kuitbeen, enkele ribben en de linkeroogkas. Daarnaast had hij ook een hersenbloeding waardoor hij later kampte met het frontaalsyndroom. Op 2 mei 2004 nam hij afscheid als profwielrenner tijdens zijn laatste wedstrijd: een criterium, georganiseerd te zijner eer. Hij won de wedstrijd en zijn fiets werd geveild voor een goed doel.

Doping

Op 8 oktober 2004 werd Museeuw door de tuchtcommissie van de Belgische wielrijdersbond effectief geschorst voor twee jaar en twee jaar met uitstel wegens een vermeend gebruik van verboden producten. De tuchtcommissie baseerde zich op het gecodeerd sms-verkeer van Museeuw. Zijn reputatie liep hiermee een serieuze deuk op. Hij kon hierdoor gedurende die periode geen officiële functie uitoefenen binnen de wielrennerij. De Vlaamse openbare omroep zag zich genoodzaakt om Museeuw wegens zijn schorsing niet langer te laten optreden als co-commentator bij wielerwedstrijden. In 2005 werd hij aangeklaagd voor mogelijk bezit van epo, Aranesp en het corticosteroïde dexamethason. Op 17 oktober 2005 werd de populaire Leeuw Van Vlaanderen verwezen naar de strafrechtbank op basis van een wet uit 1921.

Vanaf 2004 was Museeuw public relations-verantwoordelijke bij de Quick·Step - Innergetic wielerploeg. Op 23 januari 2007 nam hij ontslag uit die functie nadat hij op een persconferentie in Kortrijk bekende dat hij op het einde van zijn carrière doping nam. Hij bekende het sportieve spel niet voor 100% eerlijk gespeeld te hebben om in Hamilton een tweede maal de regenboogtrui te veroveren en zo in schoonheid te eindigen.^[1] Verder vertelde Museeuw dat hij zou blijven vechten voor een cleane wielersport, maar dat hij niet meer kan rechtzetten wat gebeurd is. Hij zei ook dat de heksenjacht nu maar eens gedaan moest zijn. Museeuw wou al twee jaar eerder met deze bekentenis naar buiten komen, maar dat werd hem afgeraden door Lefevere. Mede ten gevolge van deze bekentenis liep Johan Museeuw in 2008 een correctionele veroordeling op en kreeg hij een voorwaardelijke geldboete en gevangenisstraf.^[2]

Palmares

Erelijst

Seizoen	Klassiekers	Rittenkoersen	Grote Rondes	Kampioenschappen	Eendaagskoers	Zesdaagses	Etappes in rittenkoersen	Totaal aantal zeges
1988					GP Briek Schotte			1
1989							1 rit Ronde van België	1
1990					Dwars door Morbihan		1 rit Driedaagse van de Panne-Koksijde, 2 ritten Ronde van Frankrijk	4
1991	Kampioenschap van Zürich				Kampioenschap van Vlaanderen		2 ritten Ruta del Sol, 1 rit Ronde van Groot-Brittannië	5
1992				BK	E3-Prijs Vlaanderen		1 rit Ruta del Sol	3
1993	Ronde van Vlaanderen, Parijs-Tours				Dwars door Vlaanderen		1 rit Ronde van Zwitserland, 2 ritten Hofbrau Cup, 1 rit Parijs-Nice	7
1994	Amstel Gold Race				Kuurne-Brussel-Kuurne, Druivenkoers		1 rit Ronde van Zwitserland	4
1995	Ronde van Vlaanderen, Kampioenschap van Zürich	Vierdaagse van Duinkerke, Wereldbeker wielrennen			Druivenkoers, GP Eddy Merckx, Kampioenschap van Vlaanderen, Omloop der Vlaamse Ardennen, Trofeo Laigueglia			9
1996	Parijs-Roubaix	Wereldbeker wielrennen		BK, WK	Brabantse Pijl			5
1997		Vierdaagse van Duinkerke, Driedaagse van De Panne			Kuurne-Brussel-Kuurne		3 ritten Ruta del Sol	6
1998	Ronde van Vlaanderen				Brabantse Pijl, E3 Prijs Vlaanderen			3
1999					Dwars door Vlaanderen, GP Briek Schotte			2
2000	Parijs-Roubaix				Brabantse Pijl, Omloop het Volk			3
2002	Parijs-Roubaix, HEW Cyclassics Hamburg						1 rit Guldensporentweedaagse, 1 rit Ronde van het Waalse Gewest	4
2003					Omloop het Volk		1 rit Ronde van Denemarken	2

Resultaten in voornaamste wedstrijden

Jaar Ronde van Italië Ronde van Frankrijk Ronde van Spanje 1988 opgave   1989 106e   1990 81e (2)  1991 opgave   1992 73e   1993 50e   1994 80e   1995 73e   1996 95e   1997 opgave   1998 1999 2000 2001 opgave   2002 2003 2004 (*) tussen haakjes aantal etappe-overwinningen

Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Parijs-Brussel WK op de weg Wereld­ranglijst 1988 30e 31e 7e 43e (UWB) 1989 62e 16e 25e (UWB) 1990 9e 2 12e 9e 6e 1991 8e 2  ↑ 16e 10e 3 62e 1992 3  ↑ 7e 14e 7e 2  ↑ 36e 8e (UWB) 1993 32e 20e 1  ↑ 4e 13e 12e 3 4e 2  (UWB) 1994 12e 3 2  ↑ 13e 1  ↑ 58e 4e 2  (UWB) 1995 12e 1  ↑ 3  ↑ 7e 13e 5e 1  (UWB) 1996 8e 39e 3  ↑ 1  ↑ 3  ↑ 13e 2 1  ↑ 1  (UWB) 1997 44e 9e 13e 3  ↑ 53e 6e 9e 8e 14e (UWB) 1998 36e 29e 1  ↑ 1999 14e 3  ↑ 9e 12e 17e 12e 6e (UWB) 2000 15e 3 33e 1  ↑ 40e 90e 13e (UWB) 2001 80e 56e 16e 2  ↑ 5e 45e 35e 2002 10e 2  ↑ 1  ↑ 54e 83e 107e 2003 7e 38e 33e 107e 2004 20e 15e 5e

Referenties

Links en bibliografie

• 
  Patrick Cornillie. De Eeuw voor Museeuw. 100 jaar wielrennen in West-Vlaanderen, Zellik, Roularta Books, 1997, 192 p.


• Officiële website


• Videobeelden aankomst WK Lugano 1996


• 
  Rik Vanwalleghem. Museeuw spreekt. Van leeuw tot prooi, Tielt, Lannoo, 2009, 184 p.

Voorganger: Abraham Olano

Wereldkampioen wielrennen 1996

Opvolger: Laurent Brochard

Voorganger: Benjamin Van Itterbeeck 1991	Belgisch kampioen wielrennen Johan Museeuw 1992	Opvolger: Alain Van Den Bossche 1993
Voorganger: Wilfried Nelissen 1995	Belgisch kampioen wielrennen Johan Museeuw 1996	Opvolger: Tom Steels 1997

Zie de categorie Johan Museeuw van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.