Nederlandse Christelijke Radio Vereniging















































NCRV


NCRV Logo.svg
Volledige naam Nederlandse Christelijke Radio Vereniging
Opgericht 15 november 1924
Opgeheven 31 december 2018
Voorzitter Bert de Jong
Leden 355.068 (1 juli 2014)[1]
Land
Vlag van Nederland Nederland
Televisiezender(s)
NPO 1, 2, 3
Radiozender(s)
NPO Radio 1, NPO Radio 2, NPO 3FM, NPO Radio 4, NPO Radio 5
Status A


Officiële website





Portaal: 

Media


De Nederlandse Christelijke Radio Vereniging (NCRV) was een Nederlandse publieke omroepvereniging. De NCRV, opgericht in 1924, is protestants-christelijk van signatuur.


De NCRV werkte sinds augustus 2010 met de KRO, IKON en RKK aan een mogelijke fusie tot een grote confessionele omroep.[2][3][4] Later stapte de IKON uit de fusiebesprekingen en ging ze samenwerken met de EO. In mei 2011 werd bekend dat de KRO en NCRV waarschijnlijk zouden fuseren met de gezamenlijke merknaam KRO-NCRV, en dit vanaf 2016,[4] maar op 1 januari 2014 was dit al een feit. Op 1 januari 2019 fuseerden de Vereniging NCRV met de Vereniging KRO tot de nieuwe Vereniging KRO-NCRV.




Inhoud






  • 1 Geschiedenis


  • 2 Televisie


    • 2.1 Programma's


    • 2.2 Omroepers/omroepsters


    • 2.3 Televisiepresentatoren en -presentatrices




  • 3 Radio


  • 4 Trivia


  • 5 Externe links





Geschiedenis




De voorzitter van de NCRV, A.B. Roosjen, spreekt tijdens het 35-jarig bestaan. Utrecht, 16 november 1959.


De oprichting van de NCRV was een intitatief van de advocaat Abraham van der Deure, die tot 1948 voorzitter zou blijven. In de eerste decennia na haar oprichting liet de NCRV een orthodox-protestants (gereformeerd) geluid horen. De meeste andere publieke omroepen kwamen voort uit het middenveld, als maatschappelijke initiatief van burgers. De radio was voor de oprichters van de NCRV belangrijk om het evangelie daar te brengen waar men anders geen toegang had. Het was ook een middel om 'het christelijk volksdeel' te bevestigen en te ondersteunen.


De taak was ruimer dan het uitzenden van kerkdiensten, morgenwijdingen en dergelijke. Toch was het uitzenden van kerkdiensten goed voor de relatie met de kerken, wat behoorlijk bijdroeg aan de bestaanszekerheid van de NCRV.


Door[bron?] de komst van de EO in 1967 kon de NCRV zich verder ontwikkelen tot een meer open omroep, die mens- en maatschappijgericht is, vanuit de protestants-christelijke inspiratie.


Onderdeel van de missie van de omroep was dat deze zich liet inspireren door het protestants-christelijke gedachtegoed. De omroep maakt volgens eigen zeggen programma's voor radio, televisie en internet die niet (uitsluitend) iets te maken hebben met het christelijk geloof. In augustus 2010 kwamen er gesprekken op gang met de KRO, IKON en RKK over een mogelijke fusie tot een grote confessionele omroep. Eind 2012 koos de IKON voor samenwerking met de EO.



Televisie


Vanaf de invoering van het programmeermodel in september 2006 waren de meeste programma's van de NCRV te vinden op NPO 2. Bekende titels zijn Altijd Wat en Man bijt hond. Maar ook op het brede, meer op amusement gerichte Nederland 1 waren NCRV-programma's te zien, zoals Praatjesmakers, De rijdende rechter, Babyboom, Deel je leven en Eén tegen 100. Op NPO 3 bood de NCRV ook programma's aan. Op Zapp was de NCRV vertegenwoordigd met jeugdprogramma's als Willem Wever, De BZT-Show en SpangaS.




Programma's


Bekende NCRV televisie-programma's uit het verleden zijn:




  • Swiebertje (v.a. 1955)


  • Stiefbeen en zoon (1963)


  • Memorandum van een dokter (1963)


  • Farce Majeur (1966)


  • Rodeo (1967)


  • De Glazen Stad (1968)


  • De kleine zielen (1969)


  • De kleine waarheid (1970)


  • Bartje (1972)


  • Het meisje met de blauwe hoed (1973)


  • De koperen tuin (1975)


  • Pommetje Horlepiep (1976)


  • Sil de strandjutter (1976)


  • Showroom (1977)


  • De Zevensprong (1982)


  • Thomas en Senior (1985)

  • Mijn Idee (1985-1989)


  • Ted's familiespelshow (1989)


  • Holidayshow (1990)


  • De stoel (1990)


  • De zomer van '45 (1991)


  • Zonder Ernst (1992)


  • Taxi (1993)


  • Villa Felderhof (1996)


  • Herberg De Leeuw (2001-2002)


In 1995 ontving het programma Taxi de Persprijs van het Gouden Roos Festival in Montreux. In 1998 ontving Rik Felderhof voor het programma Villa Felderhof de Gouden Televizier-ring.



Omroepers/omroepsters


op chronologische volgorde




  • Tanja Koen (1951-1962)


  • Ansje van Brandenberg (1956-1964)


  • Els Buitendijk (1963-1966, 1972-1974)


  • Rieke van Epen (1963-1972)


  • Els Nijssen (1963-1972)


  • Diane van Hulst (1967-1984)


  • Lenie Couvée (1973-1983)


  • Lisette Hordijk (1975-1991)


  • Henk Mouwe (1982-1992)


  • Thari Schröder (1985-1991)


  • Céline van Hoorn (1989-1990)


  • Karin Douma (1992)


  • Leonie Speelman (1992)



Televisiepresentatoren en -presentatrices



1rightarrow blue.svgZie Lijst van presentatoren van de NCRV voor het hoofdartikel over dit onderwerp.


Radio


Bekende NCRV radio-programma's uit het verleden zijn:




  • Dik Voormekaar Show, een komisch radioprogramma van André van Duin en Ferry de Groot;


  • Los vast, radio-muziek-evenement met presentator Jan Rietman; regelmatig ook in het land en 3 x in het Feyenoord Stadion in Rotterdam;


  • Hoorspelen, zie lijst van Nederlandse hoorspelen;


  • Mastklimmen, spelprogramma gepresenteerd door Johan Bodegraven;

  • Vandaag. De Radiokrant van Nederland


  • NCRV Zaterdag Sport, met onder anderen Heinze Bakker, Govert van Brakel en verslaggever Jaap Bax


Veel beluisterde radioprogramma's waren: Stand.nl (radio 1), Cappuccino (radio 2), Knooppunt Kranenbarg (radio 2) en Plein 5 (radio 5)



Trivia



  • De NCRV is voor zover bekend de enige Nederlandse omroep die ooit geleid werd door een geheim agent. Oud-voorzitter Ton Herstel was instructeur psychologische oorlogvoering bij de geheime dienst O&I.

  • NCRV kocht de beeldenreeks Genesis van Hilde Van Sumere



Externe links



  • NCRV

  • Stand.nl
















Popular posts from this blog

Knooppunt Holsloot

Altaar (religie)

Gregoriusmis