Ndtyhij

FC Schalke 04
Naam	FC Gelsenkirchen-Schalke 04 e.V.
Bijnaam	▪ Die Knappen ▪ Die Königsblauen
Opgericht	4 mei 1904
Plaats	Gelsenkirchen
Stadion	Veltins-Arena
Capaciteit	61.673 (nationaal) 54.142 (internationaal)
Voorzitter	Clemens Tönnies
Algemeen directeur	Christian Heidel
Trainer	Domenico Tedesco
(Hoofd)sponsor	Gazprom
Competitie	Bundesliga
Thuis Uit Alternatief
Geldig voor 2018/19
Portaal    Voetbal

FC Schalke 04 (kort S04) is een professionele Duitse voetbalclub uit de wijk Schalke in Gelsenkirchen. Het is een van de topclubs in Duitsland, hoewel de club zijn succesvolste periode kende tijdens de jaren 30. Naast voetbal is Schalke 04 ook een vereniging voor basketbal, handbal, tafeltennis, atletiek en sinds kort ook e-sport. Deze sportverenigingen zijn in de wijk Schalke gevestigd. Met ca. 109.000 leden (per 11 september 2012) is de club achter FC Bayern München de op één na grootste sportvereniging in Duitsland. Sommige supporters van S04 onderhouden sinds de jaren 90 vriendschapsbanden met supporters van het Nederlandse FC Twente.^[1] De grootste aartsrivaal van FC Schalke 04 is Borussia Dortmund. Deze Kohlenpottderby is de grootste en meest beladen derby in Duitsland.^[bron?]

Historie

Beginperiode

FC Schalke 04 werd op 4 mei 1904 opgericht door enkele jeugdige mijnwerkers, destijds onder de naam Westfalia Schalke. De club speelde aanvankelijk met rood-gele kleuren. De ploeg slaagde er de eerste jaren niet in toe te treden tot officiële kampioenschappen. De club mocht nog niet toetreden tot de West-Duitse voetbalbond omdat er te veel clubs waren en er een opnamestop was. In Schalke was in deze tijd SuS Schalke 96 de grote club, die in de hoogste klasse speelde. In 1912 fuseerde de club met turnvereniging Schalker Turnverein 1877, de voetbalafdeling bleef wel zelfstandig. Door deze fusie kon de arbeidersclub zich aansluiten bij de Duitse voetbalbond DFB. Door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog werden de activiteiten gestaakt in 1914. Een jaar later werd er opnieuw gevoetbald tot 1917 toen opnieuw gestopt werd door de oorlog. Op 24 juli 1919 fuseerde de club volledig met Schalker TV 1877 en de nieuwe naam werd Turn- und Sportverein Schalke 1877, nu werden ook de huidige blauw-witte clubkleuren aangenomen. Enkele weken ervoor, op 25 mei 1919 vond nog een belangrijke gebeurtenis plaats. Ernst Kuzorra speelde zijn eerste wedstrijd voor de club tegen Erler SV 08, toen nog geen opmerkelijke gebeurtenis, maar Kuzorra zou later nog de landstitel pakken met de club en werd een sterspeler. In 1920 telde TuS vijf seniorenelftallen en vier jeugdelftallen, dat jaar promoveerde het eerste elftal naar de A-klasse, de tweede klasse. In 1922 speelde de club voor het eerst een internationale wedstrijd tegen de Oostenrijkse bekerwinnaar Wiener AF en verloor slechts met een klein verschil (1:2). De Duitse overheid was geen voorstander van sportverenigingen die zowel in balsporten als in turnen actief waren en in 1923 en 1924 werden de meeste clubs in Duitsland gescheiden, zo ook bij TuS Schalke 1877. De voetballers splitsten zich af tot FC Schalke 04.

Bloeiperiode

In 1925 werd voormalige international Heinz Ludewig trainer van de club en leidde zijn elftal in 1926 naar de titel, waardoor de club voor het eerst promoveerde naar de hoogste klasse van de Ruhrcompetitie. De sportieve resultaten van plaatselijke rivaal Schalke 96 waren de afgelopen jaren bergaf gegaan en de sterke clubs van Gelsenkirchen waren nu SC Gelsenkirchen 07 en SV Union 1910 Gelsenkirchen. Samen met Schalke promoveerde ook BV Borussia 09 Dortmund voor het eerst naar de elite, niemand wist aan de start van het seizoen dat beide promovendi zouden uitgroeien tot de succesvolste clubs van Duitsland, al degradeerde Dortmund meteen en zou deze club pas tien jaar later in opmars komen. Schalke daarentegen pakte meteen de groepswinst. De club won veertien van zijn zestien wedstrijden en verloor geen enkele keer. De voorsprong op Union 1910 bedroeg twaalf punten. In de finale om de titel tegen BV Altenessen 06 won de club zuinig met 1:0 en na een gelijkspel in de terugwedstrijd kroonde de promovendus zich tot kampioen en ging zo naar de West-Duitse eindronde. In een groepsfase werd Schalke tweede achter Duisburger SpV en kwalificeerde zich hierdoor ook voor de nationale eindronde. De club werd echter meteen verslagen door TSV 1860 München. De euforie na dit uitzonderlijke seizoen was groot, waardoor er besloten werd om een nieuw stadion te bouwen. Ernst Kuzzora werd geselecteerd voor het nationale elftal en was zo de eerste Schalkespeler die daarin slaagde. Het volgende seizoen werd de club opnieuw kampioen van de Ruhr na een overwinning in de finale op Schwarz-Weiß Essen. In de eindronde werd de club derde, maar maakte wel nog kans op de nationale eindronde door een testwedstrijd te spelen tegen de winnaar van de vicekampioenengroep, toevallig was dit SW Essen dat opnieuw het onderspit moest delven. In de eindronde verloor Schalke nu van Hamburger SV.

Door de sportieve opmars van de Königsblauen, werd in 1928 een nieuw stadion in gebruik genomen, de Glückauf-Kampfbahn spelen, dat ingewijd werd met een prestigewedstrijd tegen Tennis Borussia Berlin. Doordat de stad Gelsenkirchen het stadion betaald had werd de naam van de club nu voluit FC Gelsenkirchen-Schalke 04. Schalke werd opnieuw Ruhrkampioen en in de eindronde, die in twee fases gespeeld werd, kon de club ook de titel behalen. In de nationale eindronde, kon de club voor het eerst winnen, tegen Wacker 1895 Leipzig, maar verloor dan in de kwartfinale van Hertha BSC. De spelers werden zwaar door Schalke 04 betaald, zodat het team bij elkaar bleef; in die periode was professionalisme in sport echter niet gewenst. De DFB greep in 1930 en Schalke 04 werd het jaar erop voor bijna een half jaar geschorst. Dat resulteerde in een slecht resultaat in de competitie, waar de club gedeeld met Schalke 96 op een zesde plaats eindigde. De club bleef ondanks alles echter populair en speelde na de schorsing zijn eerste (vriendschappelijke) wedstrijd tegen Düsseldorfer TSV Fortuna 1895 voor 70.000 toeschouwers. Het volgende seizoen herpakte de club zich en werd weer Ruhrkampioen. Nadat ook de West-Duitse titel behaald werd kon de club op nationale vlak voor het eerst doordringen tot de halve finale, na overwinningen op Plauener SuBC 1905 en Hamburger SV. Eintracht SG Frankfurt was echter te sterk voor de club in de halve finale. In 1933 won de club opnieuw de West-Duitse titel in de finale tegen Fortuna Düsseldorf. Na overwinningen tegen BFC Viktoria 1889, FSV Frankfurt en TSV 1860 München stond de club voor het eerste in de finale om de landstitel en opnieuw tegenover Fortuna. Deze keer was het Düsseldorf dat aan het langste eind trok en met 3:0 won.

Gauliga

In 1933 kwamen de nationaal-socialisten aan de macht in Duitsland en werd ook het Duitse voetbal gereorganiseerd. De West-Duitse bond en zijn acht competities werden ontbonden en maakten plaats voor 3 Gauliga's. Schalke kwam terecht in de Gauliga Westfalen, een van de 16 regionale divisie op het hoogste niveau. Na jaren lokale dominantie begon nu ook een succesvolle periode voor Schalke 04 op nationaal niveau. Vanaf dat jaar tot en met 1942 won 14 van de 18 nationale finales - de 10 finales van het Duitse kampioenschap en de 8 van de Tschammerpokal', de voorloper van de DFB-Pokal. Zes keer werd Schalke landskampioen en het pakte in 1938 ook een Duitse Beker.

Na een overtuigende titel in de Gauliga plaatste de club zich voor de hernieuwde eindronde. Enkel de kampioenen plaatsten zich en de zestien clubs waren verdeeld over vier groepen van vier clubs, waarvan enkel de winnaars doorstoten naar de halve finale. Schalke plaatste zich en versloeg in de halve finale SV Waldhof Mannheim en plaatste zich voor het tweede jaar op rij voor de finale. Tegenstander was toenmalig recordkampioen 1. FC Nürnberg dat met 2:1 voor de bijl ging waardoor Schalke de eerste landstitel binnen haalde. Het volgende seizoen plaatste Schalke zich opnieuw voor de halve finale en versloeg nu PSV Chemnitz. De titel werd verlengd na een spannende 6:4 overwinning op VfB Stuttgart.

In 1935/36 werd de club Westfaals kampioen met 35 punten van de te behalen 36 en met een doelsaldo van 94:11, een heel stuk meer dan nummer twee Germania 06 Bochum dat 37:20 had. In de eindronde eindigde de club samen met PSV Chemnitz op de eerste plaats in de groep en ging door omdat ze een beter doelsaldo hadden. Nürnberg stak een stokje voor een derde opeenvolgende titel en versloeg de club. Er was wel nog een wedstrijd om de derde plaats die Schalke glansrijk met 8:1 won van Vorwärts RaSpo Gleiwitz. Ook het volgende seizoen tekende de club present in de halve finale en zette VfB Stuttgart opzij. In de finale nam de club weerwraak op Nürnberg door met 2:0 te winnen en de derde titel binnen te rijven. In 1937/38 glipte de club opnieuw door de mazen van het net door een beter doelsaldo dan VfR Mannheim, dat evenveel punten telde als Schalke. In de halve finale werd Fortuna Düsseldorf opzij gezet. In de finale nam de club het op tegen Hannover 96. Na de rust stond het 0:2 en een vierde titel leek binnen handbereik, echter werd het 3:3 na verlengingen. Omdat er in deze tijd nog geen strafschoppen bestonden om een wedstrijd te beslissen, werd een week later een replay gespeeld. Na 90 minuten stond het opnieuw 3:3 en in de verlengingen kon Hannover scoren waardoor ze de titel wonnen. Ook het volgende seizoen plaatste de club zich voor de halve finale, waarin Dresdner SC opzij gezet werd. In de finale stond de club tegenover een totaal nieuwe tegenstander. Na de Anschluss werd ook de Oostenrijkse competitie als Gauliga geïntegreerd in de Duitse. SK Admira Wien slaagde erin de finale te bereiken, maar werd totaal vernederd door Schalke, dat met 9:0 won. In 1939/40 werd Waldhof Mannheim verslagen en in de finale Dresdner SC waardoor de vijfde titel een feit was. Het volgende jaar versloeg de club VfL Köln 1899 in de halve finale en kwam in de finale opnieuw tegenover een Oostenrijkse club te staan, deze keer trok SK Rapid Wien aan het langste eind en versloeg de club met 4:3, terwijl Schalke aan de rust met 0:2 voorstond.

Vanaf 1941/42 werd de eindronde geherstructureerd wegens de perikelen in de Tweede Wereldoorlog en er werd nu volledig in knock-outfase gespeeld. Na overwinningen op FV Stadt Düdelingen, 1. FC Kaiserslautern, SG SS Straßburg en Kickers Offenbach werd de finale bereikt tegen de oudste Oostenrijkse club, First Vienna FC 1894. Schalke won met 2:0. Het volgende seizoen werden SV 06 Kassel en SpVgg Wilhelmshaven opzij gezet, maar in de kwartfinale gebeurde iets wat niemand voor mogelijk hield. Holstein Kiel kegelde Schalke met 4:1 eruit, waardoor de club voor het eerst sinds 1932 niet in de finale om de titel stond. In de laatste oorlogseindronde won de club van TuS Neuendorf en liep dan opnieuw een blamage op in de tweede ronde door te verliezen van de oorlogsfusieclub KSG SpV/TuS Duisburg 48/99. In 1944/45 werd de competitie na enkele wedstrijden stopgezet.

Die Königsblauen behaalden ook regelmatig de finale van de Tschammerpokal, maar waren daar iets minder succesvol. Schalke verloor de eerste Tschammerpokal ooit met 0-2 aan Nürnberg en faalde ook in 1936, 1941 en 1942 in de finale. In 1937 behaalde Schalke zijn toen enige Beker tegen Düsseldorf.

Schalke speelde in het dozijn seizoenen van 1933 tot 1945 indrukwekkende resultaten bijeen. De club won 162 van zijn 189 Gauliga matchen, speelde 21 keer gelijk en verloor slechts 6 maal. Men scoorde 924 doelpunten en incasseerde er slechts 145. Van 1935 tot 1939 verloor Schalke geen enkele wedstrijd. De dominantie van de club in die periode zorgde ervoor dat ze soms door het naziregime werden gebruikt als propaganda voor het "nieuwe Duitsland", dit ondanks het feit dat veel spelers afstamden van Poolse immigranten, zoals de twee sterren van het team, Fritz Szepan en Ernst Kuzorra.

Oberliga

In de chaos in Duitsland op het einde van de Tweede Wereldoorlog speelde Schalke in 1945 slechts twee wedstrijden. Schalke pakte echter daarna de draad weer op. Ze zetten een record neer in een nationaal kampioenschap na een 20-0 zege tegen SpVgg Herten, maar dat duidde ook op de verzwakte toestand van het Duitse voetbal. Schalke verzwakte zelf echter ook en het beste resultaat was een zesde plaats in de nieuwe Oberliga West in 1947, binnen twee jaar tijd zakten ze naar een 12de plaats. Het duurde tot de jaren 50 eer het weer beter ging. Ze eindigden in 1954 derde in de Oberliga West, na een strijd tot op de laatste speeldag van het seizoen voor de titel. Het jaar erop speelde men weer de finale van de Duitse Beker, maar die verloor men met 2-3 van Karlsruher SC. Uiteindelijk werd in 1958 een nieuwe Duitse titel behaald, met een 3-0-overwinning tegen Hamburger SV, de laatste landstitel voor Schalke tot nu toe.

Bundesliga

Schalke bleef de volgende jaren goed spelen en eindigde een aantal maal in de top vier. Door deze resultaten verdiende de club toegang tot de Bundesliga, de nieuwe Duitse profliga die in 1963 werd gecreëerd.

De eerste jaren in de Bundesliga verliepen moeilijk. In 1965 kon Schalke slechts aan de degradatie ontsnappen doordat de competitie net toen uitgebreid werd naar achttien teams en een overwinning in een play-off ronde tegen Karlsruher SC en Hertha BSC. Er volgende nog enkele lage noteringen tot het weer beter ging en men in 1972 uiteindelijk tweede eindigde na Bayern München, nadat men een groot deel van het seizoen op kop had gestaan. Datzelfde jaar won Schalke zijn tweede Duitse Beker.

Ondanks de betere resultaten, kreeg de club ook met minder aangename zaken te maken die periode. Een aantal van de speler en officials van de club werden beschuldigd van het aanvaarden van smeergeld in het grote schandaal in de Bundesliga in 1971. Uit onderzoek bleek dat Schalke opzettelijk de wedstrijd van de 28ste speeldag op 17 mei tegen Arminia Bielefeld met 0-1 verloor. Verschillende spelers van Schalke werden levenslang geschorst, waaronder drie Duitse internationals uit die tijd - Klaus Fischer, "Stan Libuda" en Klaus Fichtel. Hoewel de straffen later omgezet werden tot schorsingen van zes maanden tot twee jaar, had het schandaal zijn sporen nagelaten op wat een van de dominante Duitse clubs uit de jaren 70 kon geworden zijn.

In 1973 verhuisde de club naar het Parkstadion, dat was gebouwd voor het Wereldkampioenschap van 1974 en een capaciteit van 70.000 toeschouwers had. In de nasleep van het schandaal presteerde de club erg onregelmatig. Men behaalde toch een nieuwe tweede plaats in 1977, slechts één puntje na kampioen Borussia Mönchengladbach.

In het begin van de jaren 80 ging het bergaf en Schalke degradeerde naar de 2. Bundesliga voor het seizoen 1981/82 en opnieuw voor 1983/84. Schalke nam zijn plaats in de hoogste afdeling terug in 1984, en na nog een degradatie in 1988 speelt de club sinds 1991/92 weer in de Bundesliga. De club pakte zijn eerste prijs sinds jaren in de UEFA Cup van 1997 na een overwinning tegen Internazionale na penalty's.

Tegen de millenniumwisseling zette Schalke weer sterke resultaten neer. De club veranderde succesvol in een moderne commerciële sportorganisatie en vestigde zich als een van de dominante Bundesliga-clubs. Schalke won de Duitse Beker in 2001, 2002 en 2011 en eindigde tweede in de Bundesliga in 2001, 2005, 2007, 2010 en 2018. Vooral de tweede plaats in 2001 kwam hard aan, aangezien Bayern München pas dankzij een goal in de blessuretijd op de laatste speeldag tegen Hamburger SV de titel veroverde ten koste van Schalke. Daarnaast bereikte Schalke in het seizoen 2010/2011 de halve finale van de Champions League.

Eindklasseringen

Eindklasseringen

Stadion

Schalke 04 speelt zijn thuiswedstrijden sinds 2001 in de Veltins-Arena, dat tot 2005 AufSchalke heette. Sponsor Veltins, een Duits biermerk, heeft sinds 1 juli 2005 voor vier miljoen euro per jaar de naam gewijzigd in Veltins Arena. Bijzonder is de biervoorziening van het stadion door middel van een vijf kilometer lange pijpleiding. Het stadion biedt plaats aan 61.973 toeschouwers.

Op 25 december 2010 stortte door de sneeuwval een gedeelte van het dak in. Er vielen geen gewonden; het stadion was leeg.

Schalke 04 in Europa

Zie Lijst van Europese wedstrijden van FC Schalke 04 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Schalke 04 speelt sinds 1958 in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam:

• Champions League

2001/02, 2005/06, 2007/08, 2008/09, 2010/11, 2012/13, 2013/14

• Europacup I

1958/59

• Europa League

2011/12, 2015/16, 2016/17

• Europacup II

1969/70, 1972/73

• UEFA Cup

1976/77, 1977/78, 1996/97, 1997/98, 1998/99, 2002/03, 2003/04, 2004/05, 2005/06, 2006/07, 2008/09

• Intertoto Cup

2003, 2004

Selectie 2018/19

Nr.	Naam	Nationaliteit	Geboortedatum	Vorige club
Keepers
1	Ralf Fährmann	Duitsland	27/09/1988	Eintracht Frankfurt
34	Michael Langer	Oostenrijk	06/01/1985	IFK Norrköping
35	Alexander Nübel	Duitsland	30/09/1996	SC Paderborn 07
Verdedigers
3	Pablo Insua	Spanje	09/09/1993	Deportivo La Coruña
4	Benedikt Höwedes	Duitsland	29/02/1988	Juventus
5	Matija Nastasic	Servië	28/03/1993	Manchester City
14	Abdul Rahman Baba	Ghana	02/07/1994	Chelsea
21	Sascha Riether	Duitsland	23/03/1983	SC Freiburg
24	Bastian Oczipka	Duitsland	12/01/1989	Eintracht Frankfurt
26	Salif Sané	Senegal	25/08/1990	Hannover 96
29	Naldo	Brazilië	10/09/1982	VfL Wolfsburg
Middenvelders
6	Omar Mascarell	Spanje	02/02/1993	Eintracht Frankfurt
8	Suat Serdar	Duitsland	11/04/1997	Mainz 05
10	Nabil Bentaleb	Algerije	24/11/1994	Tottenham Hotspur
11	Jevhen Konopljanka	Oekraïne	29/09/1989	Sevilla FC
16	Johannes Geis	Duitsland	17/08/1993	Sevilla FC
17	Benjamin Stambouli	Frankrijk	13/08/1990	Paris Saint-Germain
18	Daniel Caligiuri	Duitsland /  Italië	15/01/1988	VfL Wolfsburg
25	Amine Harit	Marokko	18/06/1997	FC Nantes
28	Alessandro Schöpf	Oostenrijk	07/02/1994	1. FC Nürnberg
Aanvallers
7	Mark Uth	Duitsland	24/08/1991	TSG 1899 Hoffenheim
9	Franco Di Santo	Argentinië	07/04/1989	Werder Bremen
19	Guido Burgstaller	Oostenrijk	29/04/1989	1. FC Nürnberg
22	Steven Skrzybski	Duitsland	18/11/1992	Union Berlin
23	Cedric Teuchert	Duitsland	14/01/1997	1. FC Nürnberg
32	Bernard Tekpetey	Ghana	03/09/1996	SCR Altach
36	Breel Embolo	Zwitserland	14/02/1997	FC Basel
	Donis Avdijaj	Kosovo	25/08/1996	Roda JC
	Haji Wright	Verenigde Staten	27/03/1998	SV Sandhausen

Transfers 2018/19

Zomer Naam Nationaliteit Van/naar Bedrag / Type Inkomend Sebastian Rudy  Duitsland Bayern München € 16.000.000 Suat Serdar  Duitsland Mainz 05 € 10.500.000 Omar Mascarell  Spanje Real Madrid € 10.000.000 Salif Sané  Senegal Hannover 96 € 7.000.000 Benedikt Höwedes  Duitsland Juventus Einde Huur Donis Avdijaj  Kosovo Roda JC Einde Huur Luke Hemmerich  Duitsland VfL Bochum Einde Huur Coke  Spanje Levante UD Einde Huur Haji Wright  Verenigde Staten SV Sandhausen Einde Huur Johannes Geis  Duitsland Sevilla FC Einde Huur TOTAAL UITGAVEN: € 43.500.000 Uitgaand Thilo Kehrer  Duitsland Paris Saint-Germain € 37.000.000 Benedikt Höwedes  Duitsland Lokomotiv Moskou € 5.000.000 Coke  Spanje Levante UD € 1.500.000 Bernard Tekpetey  Ghana SC Paderborn € 150.000 Leon Goretzka  Duitsland Bayern München Transfervrij Max Meyer  Duitsland Crystal Palace Transfervrij Luke Hemmerich  Duitsland Erzgebirge Aue Transfervrij Donis Avdijaj  Kosovo Willem II Transfervrij Pablo Insua  Spanje SD Huesca Huur Marco Pjaca  Kroatië Juventus Einde Huur TOTAAL INKOMSTEN: € 43.650.000

Winter Naam Nationaliteit Van/naar Type Inkomend TOTAAL UITGAVEN: € 0 Uitgaand Naldo  Brazilië AS Monaco € 2.000.000 TOTAAL INKOMSTEN: € 2.000.000

Erelijst

Competitie	Aantal	Jaren
Internationaal
UEFA Cup	1x	1997
UEFA Intertoto Cup	2x	2003, 2004
Alpencup	1x	1968
Nationaal
Duits landskampioenschap	7x	1934, 1935, 1937, 1939, 1940, 1942, 1958
DFB-Pokal	5x	1938, 1972, 2001, 2002, 2011
Duitse Supercup	1x	2011
Ligapokal	1x	2005
Kampioen Ruhr	6x	1927, 1928, 1929, 1930, 1932, 1933
Kampioen West-Duitsland	4x	1929, 1930, 1932, 1933
Gauliga Westfalen	11x	1934, 1935, 1936, 1937, 1938, 1939, 1940, 1941, 1942, 1943, 1944
Oberliga West	2x	1951, 1958

Bekende (oud-)spelers

Zie de lijst van spelers van FC Schalke 04 voor een opsomming van spelers die uitkwamen voor de club.

Nederlanders

• Marco van Hoogdalem


• René Eijkelkamp


• Niels Oude Kamphuis


• Johan de Kock


• Youri Mulder


• Wim Suurbier


• Orlando Engelaar


• Klaas-Jan Huntelaar


• Heinz van Haaren


• Ibrahim Afellay

Belgen

• Michaël Goossens


• Emile Mpenza


• Nico Van Kerckhoven


• Sven Vermant


• Marc Wilmots

Overig

• 
  Hamit Altıntop
  


• 
  Halil Altıntop
  


• 
  Nico Braun
  


• 
  Ivan Rakitić
  


• 
  Kevin Kurányi
  


• 
  Gerald Asamoah
  


• 
  Mike Hanke
  


• 
  Franz Hasil
  


• 
  Ernst Kuzorra
  


• 
  Jens Lehmann
  


• 
  Lincoln
  


• 
  Rafinha
  


• 
  Hami Mandıralı
  


• 
  Christian Poulsen
  


• 
  Ebbe Sand
  


• 
  Simon Cziommer
  


• 
  Jefferson Farfán
  


• 
  Raúl
  

Trainers

Zie Lijst van trainers van FC Schalke 04 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Clublied

Het officiële clublied van Schalke 04 is "Blau und Weiß, wie lieb ich Dich". Het lied, dat de clubkleuren blauw en wit bejubelt, werd geschreven in 1924. In de zomer van 2009 ontstond er een klein relletje over het lied. Binnen korte tijd stroomden er plots honderden klachtmails bij de club binnen van moslims die aanstoot namen aan de tekst van het tweede couplet, waarin over de islamitische profeet Mohammed gezegd wordt dat hij geen verstand van voetbal had, maar wel van de clubkleuren blauw en wit. De club won hierop advies in bij onder andere Bulent Ucar, islamgeleerde aan de universiteit van Osnabrück, die stelde dat het liedje 'objectief juist' is, want "er was eenvoudigweg nog geen voetbal in de zevende eeuw." De schrijver van het liedje stond ook niet bekend als islamcriticus, maar had zich destijds laten inspireren ouder volksliedje, dat Mohammed omschreef als iemand die veel van kleuren af wist^[2] Ook Aiman Mazyek, de voorzitter van de Centrale Raad voor Moslims in Duitsland, zag het lied niet als godslastering. Hij vermoedde dat de racistische moord op een Egyptische vrouw in Dresden, enkele maanden ervoor, de aanleiding was voor de protesten^[3]

Externe link

• Officiële website

	Seizoenspagina's FC Schalke 04
2010/11 · 2011/12 · 2012/13 · 2013/14 · 2014/15 · 2015/16 · 2016/17 · 2017/18

	Schalke 04 – seizoen 2018/19
1 Fährmann  · 2 McKennie · 3 Mendyl · 5 Nastasić · 6 Mascarell · 7 Uth · 8 Serdar · 9 Di Santo · 10 Bentaleb · 11 Konopljanka · 13 Rudy · 14 Rahman · 16 Geis · 17 Stambouli · 18 Caligiuri · 19 Burgstaller · 21 Riether · 22 Skrzybski · 23 Teuchert · 24 Oczipka · 25 Harit · 26 Sané · 28 Schöpf · 29 Naldo · 34 Langer · 35 Nübel · 36 Embolo · 39 Goller · Coach: Tedesco

	Bundesliga – seizoen 2018/19
FC Augsburg · Werder Bremen · Borussia Dortmund · Fortuna Düsseldorf · Eintracht Frankfurt · SC Freiburg · Hannover 96 · Hertha BSC · Hoffenheim · RB Leipzig · Bayer Leverkusen · Mainz 05 · Borussia Mönchengladbach · Bayern München · 1. FC Nürnberg · Schalke 04 · VfB Stuttgart · VfL Wolfsburg