Allegorie (beeldende kunst)
Giambattista Tiepolo, Allegorie met Venus en Tijd, 1754-1757, Olieverf op doek, National Gallery Londen
Een allegorie is in de beeldende kunst een symbolische voorstelling waarbij een idee of abstract begrip (bijvoorbeeld deugden en ondeugden) wordt verbeeld door één of meer personificaties, personen en concrete zaken.
Geschiedenis
Al sinds de Griekse oudheid worden allegorieën gebruikt in de beeldende kunst. De personificaties van vrede en recht stammen uit deze periode. Deze allegorieën werden frequent gebruikt, tot in de Romeinse tijd. In de Middeleeuwen wordt de allegorie minder populair, hij wordt bijna alleen nog maar gebruikt om de Bijbelse deugden en ondeugden weer te geven in de boekverluchting. In de Renaissance echter, is er een opleving van de allegorie in West-Europa, waarbij Fontainebleau een van de eerste projecten is sinds de oudheid waarin de allegorie op grotere schaal wordt gebruikt. In de Nederlanden en Duitsland is de allegorie in deze periode vooral populair in de prentkunst waar hij vaak wordt gebruikt. Na de 18e eeuw gaat het bergafwaarts met de allegorie als het opkomend realisme vraagtekens zet bij het gebruik ervan. Tegenwoordig wordt de allegorie vooral gebruikt in openbare gebouwen of in een beeldengroep.
Galerij
Hermann Fidel Winterhalter, Allegorie van de schaamte, (Prinses Charlotte van België)
Allegorie van de wijsheid (Den Haag)
De ontsnapte vogel allegorie op de verloren door Frans van Mieris (I)
Zie ook
- Allegorisme
- Beeldengroep
