Enrico Gasparotto
Enrico Gasparotto | ||||
Persoonlijke informatie | ||||
Geboortedatum | 23 maart 1982 | |||
Geboorteplaats | Sacile, Italië | |||
Lengte | 174 cm | |||
Sportieve informatie | ||||
Huidige ploeg | Bahrain-Merida | |||
Discipline(s) | Weg | |||
Specialisatie(s) | Heuvelrenner | |||
Ploegen | ||||
2004 2005–2007 2008 2009 2010–2014 2015–2016 2017– | Tenax (stagiair) Liquigas Barloworld Lampre-NGC Astana Wanty-Groupe Gobert Bahrain-Merida | |||
Beste prestaties (top-20) | ||||
Milaan-San Remo | 12e (2008) | |||
Amstel Gold Race | 1e (2012, 2016) | |||
Luik-Bastenaken-Luik | 3e (2012) | |||
Ronde van Lombardije | 5e (2013) | |||
Extra | ||||
Zeges: | | |||
UCI Europe Tour | 2008 | |||
|
Enrico Gasparotto (Sacile, 23 maart 1982) is een Italiaans wielrenner die anno 2018 rijdt voor Bahrain-Merida.
Inhoud
1 Carrière
2 Overwinningen
3 Resultaten in voornaamste wedstrijden
4 Ploegen
Carrière
Gasparotto bewees al bij de beloften een goed spurter te zijn en zette deze lijn voort toen hij in 2005 prof werd bij Liquigas. Hij behaalde een aantal ereplaatsen en liet voor het eerst goed van zich horen toen hij de tweede etappe in de Ronde van Catalonië wist te winnen. Hij was daarmee de eerste neo-prof met een overwinning in een ProTour-wedstrijd. In juni van dat jaar werd Gasparotto ook verrassend Italiaans kampioen op de weg.
In de Giro van 2007 volgde een nieuw hoogtepunt: na de winst in de ploegentijdrit met zijn team Liquigas mocht hij de roze leiderstrui aantrekken.
In 2012 wist hij met de Amstel Gold Race zijn eerste klassieker te winnen. Hij won deze vier jaar later, in 2016, opnieuw.
Overwinningen
- 2005
- 2e etappe Ronde van Catalonië
Italiaans kampioen op de weg, Elite
- 2006
- Memorial Cimurri
- 2007
- 1e etappe Ronde van Italië (ploegentijdrit)
- 2008
- 1e etappe Driedaagse van De Panne-Koksijde
- 2e etappe Ster Elektrotoer
- Eindklassement Ster Elektrotoer
- Ronde van Romagna
- Eindklassement UCI Europe Tour
- 2010
- 5e etappe Tirreno-Adriatico
- 2012
- Amstel Gold Race
- 2016
- Amstel Gold Race
Resultaten in voornaamste wedstrijden
|
|
Ploegen
- 2004 – Tenax (stagiair vanaf 1-9)
- 2005 – Liquigas-Bianchi
- 2006 – Liquigas
- 2007 – Liquigas
- 2008 – Barloworld
- 2009 – Lampre-NGC
- 2010 – Astana
- 2011 – Pro Team Astana
- 2012 – Astana Pro Team
- 2013 – Astana Pro Team
- 2014 – Astana Pro Team
- 2015 – Wanty-Groupe Gobert
- 2016 – Wanty-Groupe Gobert
- 2017 – Bahrain-Merida
- 2018 – Bahrain-Merida
Bronnen, noten en/of referenties
|
Agnoli · Aru · Božič · Brajkovič · Dyaçenko · Fominykh · Fuglsang · Gasparotto · Gavazzi · Groezdev · Guardini · Guarnieri · Hryvko · Huffman · V.Iglinski · M.Iglinski · Kamışev · Kangert · Kessiakoff · Landa · Loetsenko · Moeravjov · Nibali · Scarponi · Tiralongo · Tlewbajev · Vanotti · Westra · Zejts · Ayazbajev (stagiair) · Davïdenok (stagiair) · Qojatajev (stagiair)
Antonini · Backaert · Baugnies · De Greef · De Troyer · Devriendt · Dron · Eijssen · Gasparotto · Ghyselinck · Jans · Leukemans · Marcato · Minnaard · Napolitano · Robert · Selvaggi · Seynaeve · Van Melsen · Vanlandschoot · Veuchelen · Barroso (stagiair) · Callebaut (stagiair) · Stenuit (stagiair)
Agnoli · Arashiro · Boaro · Bole · Bonifazio · Božič · Brajkovič · Cink · Colbrelli · Feng · García · Gasparotto · Grmay · Haussler · Insausti · Izagirre · Moreno · Navardauskas · A. Nibali · V. Nibali · Novak · Pellizotti · Per · Pibernik · Siwtsow · Visconti · Wang · Garosio (stagiair) · Padoen (stagiair) · Toniatti (stagiair)
Agnoli · Arashiro · Boaro · Bole · Bonifazio · Božič · Colbrelli · Feng · García · Gasparotto · Haussler · G. Izagirre · J. Izagirre · Koren · Mohorič · Navardauskas · A. Nibali · V. Nibali · Novak · Padoen · Pellizotti · Per · Pernsteiner · Pibernik · Pozzovivo · Siwtsow · Visconti · Wang
Voorganger: Cristian Moreni 2004 | Italiaans kampioen wielrennen Enrico Gasparotto 2005 | Opvolger: Paolo Bettini 2006 |
Zie de categorie Enrico Gasparotto van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |