Eurovisiesongfestival 1978








































































Eurovisiesongfestival 1978


1978 Concours Eurovision de la Chanson
Gastland
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Locatie Palais des Congrès, Parijs
Omroep
TF1
Datum
22 april 1978
Presentator Denise Fabre
Léon Zitrone

Winnaar
Land
Vlag van Israël Israël
Lied
A-ba-ni-bi
Artiest
Izhar Cohen & The Alpha Beta
Tekst Ehud Manor
Componist Nurit Hirsch

Andere gegevens
Stemgegevens Elk land verdeelt 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 en 1 punten
Aantal landen 20
Terugkerend
Vlag van Denemarken Denemarken
Vlag van Turkije Turkije
Nul punten
Vlag van Noorwegen Noorwegen
Intervalact
Stéphane Grappelli
Oscar Peterson
Yehudi Menuhin

Chronologie

◄ 1977 – 1979 ►

Het Eurovisiesongfestival 1978 was het drieëntwintigste Eurovisiesongfestival en vond plaats op 22 april 1978 in Parijs, Frankrijk.
Het programma werd gepresenteerd door Denise Fabre en Léon Zitrone.
Van de 20 deelnemende landen won Israël met het nummer "Abanibi", uitgevoerd door Izhar Cohen & The Alpha Beta.
Dit lied kreeg 157 punten, 13,5% van het totale aantal punten.
Met 125 punten werd België tweede, gevolgd door Frankrijk op de derde plaats met 119 punten.




Inhoud






  • 1 Interludium


  • 2 Puntentelling


    • 2.1 Stemstructuur


    • 2.2 Score bijhouden


    • 2.3 Stemmen


    • 2.4 Beslissing


    • 2.5 Afgekapte uitzending


    • 2.6 Resultaat




  • 3 Deelnemers


    • 3.1 Terugkerende artiesten


    • 3.2 Nationale keuzes


    • 3.3 Terugkerende landen


    • 3.4 Kaart




  • 4 Zie ook





Interludium


De interludia kwamen voor rekening van Stéphane Grappelli en Oscar Peterson, Yehudi Menuhin, Kenny Clarke en Nils Henning Ørsted Pedersen.



Puntentelling



Stemstructuur


Net als in 1977 werden in de nationale jury punten toegekend aan elk liedje. Het liedje met het meest aantal stemmen, kreeg twaalf punten. De tweede keus kreeg tien punten en de derde plaats tot en met tiende plaats kregen acht tot en met één punten. Stemmen op het eigen land is niet toegestaan.[1]



Score bijhouden


De score werd bijgehouden op een scorebord dat in de zaal hing.
De deelnemende landen stonden in het Frans op het bord.
Achter elk land stond het totaal aantal punten
De gegeven punten werden gelijk bij het totaal van het land opgeteld.
De presentatoren stonden op het podium.
Nadat een land alle punten had gegeven, knipperde de score van de koploper op het scorebord.



Stemmen


De jury's werden in volgorde van optreden opgebeld.
Het geven van de punten gebeurde op volgorde van deelname, in plaats van in oplopende volgorde.
De vertegenwoordiger van het land noemde het land en het aantal punten in het Engels of Frans.
Een van de presentatoren herhaalde het land en de punten in de taal (Frans of Engels) waarin ze gegeven werden.
Daarbij werd zowel in het Engels als het Frans points gebruikt.
Tijdens de uitzending toonde de regie, tussen het opbellen door, drie beelden in het scherm: linksboven het scorebord met daarnaast een vak met de presentatoren en onderin een breed beeld van de green room.



Beslissing


België en Israël waren beide koploper, waarbij Israël de koppositie niet meer afstond. Met nog drie jury's te gaan gaf Luxemburg de doorslag: Israël stond na hun stemmen op 149 en België op 110. Ondanks dat Israël zelf nog moest stemmen, was het verschil van 39 punten niet meer te overbruggen.



Afgekapte uitzending


Naarmate de puntentelling vorderde kreeg men in Jordanië in de gaten dat Israël het songfestival zou winnen, daarom brak men de uitzending af en zei men later dat er een storing was en dat België gewonnen had.[2]



Resultaat




















































































































































Plaats Land Artiest Titel Punten
1
Vlag van Israël Israël

Izhar Cohen & The Alphabeta
A-ba-ni-bi 157
2
Vlag van België België
Jean Vallée L'amour ça fait chanter la vie 125
3
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Joël Prévost Il y aura toujours des violons 119
4
Vlag van Monaco Monaco

Caline & Olivier Toussaint
Les jardins de Monaco 107
5
Vlag van Ierland Ierland
Colm Wilkinson Born to sing 86
6
Vlag van Duitsland Duitsland
Ireen Sheer Feuer 84
7
Vlag van Luxemburg Luxemburg
Baccara Parlez-vous français? 73
8
Vlag van Griekenland (1822-1970 en 1975-1978) Griekenland
Tania Tsanaklidou Charlie Chaplin 66
9
Vlag van Spanje (1977-1981) Spanje
José Vélez Bailemos un vals 65

Vlag van Zwitserland Zwitserland
Carole Vinci Vivre 65
11
Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Co-Co The bad old days 61
12
Vlag van Italië Italië
Ricchi e Poveri Questo amore 53
13
Vlag van Nederland Nederland
Harmony 't Is O.K. 37
14
Vlag van Zweden Zweden
Björn Skifs Det blir alltid värre framåt natten 26
15
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Springtime Mrs. Caroline Robinson 14
16
Vlag van Denemarken Denemarken
Mabel Boom-boom 13
17
Vlag van Portugal Portugal
Gemini Dai-li-dou 5
18
Vlag van Finland Finland
Seija Simola Anna rakkaudelle tilaisuus 2

Vlag van Turkije Turkije

Nilüfer & Nazar
Sevince 2
20
Vlag van Noorwegen Noorwegen
Jahn Teigen Mil etter mil 0


Deelnemers



Terugkerende artiesten























Land
Artiest
Eerdere deelname

Vlag van België België

Jean Vallée

Vlag van België België 1970

Vlag van Duitsland Duitsland

Ireen Sheer

Vlag van Luxemburg Luxemburg 1974

Vlag van Oostenrijk Oostenrijk

Norbert Niedermayer (deel van Springtime)

Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 1972 (deel van Milestones)


Nationale keuzes


In Ierland deed Maxi (Eurovisiesongfestival 1973) mee als lid van de groep Sheeba. Anita Skorgan trad in 1977 nog voor Noorwegen aan, nu was het de beurt aan haar man Jahn Teigen. In Portugal trad Tonicha (Eurovisiesongfestival 1971) met 4 liedjes aan, haar beste plaats was 4de. Noëlle Cordier (Eurovisiesongfestival 1967) was 4de in de Franse preselectie. Pierra Martell ([[ESF '74) was gedeeld laatste in Zwitserland. Jacques Hustin had België in 1974 al vertegenwoordigd maar kon nu niet winnen. Ook nog uit '74 waren Cindy & Bert die het opnieuw probeerden in Duitsland, net als Peter, Sue & Marc die in '71 en '76 al voor Zwitserland aantraden. Na 12 jaar afwezigheid nam Denemarken opnieuw deel, ex-winnares Grethe Ingmann waagde opnieuw haar kans maar werd slechts 5de. In Luxemburg deden Gitte Haenning (Eurovisiesongfestival 1973|ESF'73]]) en Liliane Saint-Pierre mee, zij zou België later nog vertegenwoordigen. Gidi Gov van de groep Poogy (ESF'74) probeerde het nu solo, maar werd voorlaatste.



Terugkerende landen




  • Vlag van Denemarken Denemarken (zie ook Denemarken op het Eurovisiesongfestival)


  • Vlag van Turkije Turkije (zie ook Turkije op het Eurovisiesongfestival)



Kaart





 Deelnemende landen


 Landen die al meegedaan hebben maar niet meedoen





Zie ook



  • Lijst van deelnemers aan het Eurovisiesongfestival (alfabetisch)

  • Lijst van deelnemers aan het Eurovisiesongfestival (chronologisch)




















Popular posts from this blog

Knooppunt Holsloot

Altaar (religie)

Gregoriusmis