Anthony Eden
de Rt Hon. Sir Anthony Eden | ||||
12 juni 1897 - 14 januari 1977 | ||||
Premier van het Verenigd Koninkrijk | ||||
Periode | 1955-1957 | |||
Voorganger | Winston Churchill | |||
Opvolger | Harold Macmillan | |||
|
Anthony Robert Eden (Windlestone Hall, (Durham), 12 juni 1897 - Salisbury (Wiltshire), 14 januari 1977) was een conservatief Engels staatsman. Hij was eerste minister van het Verenigd Koninkrijk van 6 april 1955 tot en met 10 januari 1957 en minister van Buitenlandse Zaken in het kabinet van Winston Churchill tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Eden studeerde aan Eton en Oxford. Hij nam als militair deel aan de Eerste Wereldoorlog waar hij een onderscheiding (Military Cross) kreeg. In 1923 werd hij als conservatief verkozen in het Lagerhuis voor het district Warwick & Leamington en zetelde er tot in 1957. Zijn specialiteit was de buitenlandse staatkunde. Anthony Eden werd in 1926 privésecretaris van de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Austen Chamberlain. In 1931 werd hij onderstaatssecretaris voor Buitenlandse Zaken waardoor hij veel in Genève verbleef. In 1934 werd Eden benoemd tot Lord Privy Seal en in 1935 tot minister voor Volkenbondzaken in de regering van Stanley Baldwin. Hij was een van de eersten die erkenden dat vrede niet kon worden bewaard door het volgen van een appeasementpolitiek tegenover de nazi's in Duitsland en de fascisten in Italië. Hij was gekant tegen de politiek van de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Samuel Hoare om de invasie van Italië in Abyssinië door de vingers te zien. Na het falen van het verdrag van Hoare-Laval, dat beoogde een eind te maken aan de Tweede Italiaans-Ethiopische Oorlog, nam Samuel Hoare ontslag en volgde Anthony Eden hem in december 1935 op als minister van Buitenlandse Zaken. Hij steunde de politiek om zich niet te mengen in de Spaanse Burgeroorlog, ondersteunde premier Neville Chamberlain om de vrede te bewaren door middel van concessies aan nazi-Duitsland en protesteerde niet toen Hitler het Rijnland militariseerde in 1936. In 1938 stapte hij uit de toenmalige regering omdat hij het niet eens was met Chamberlains onderhandelingen met Italië. Er is vaak ten onrechte beweerd dat hij aftrad uit protest tegen het Verdrag van München, waarbij Tsjecho-Slowakije in 1938 werd 'verkwanseld' aan nazi-Duitsland. In het Lagerhuis onthield hij zich overigens van stemming over dit verdrag. Hij werd de voorman van de 'Glamour boys', een conservatieve factie die het buitenlandse beleid van de conservatieve regering afwees. Winston Churchill zat in een andere kritische factie, de 'Old Guard'.
Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1939 nam Neville Chamberlain hem opnieuw op in de regering als minister van het Brits Gemenebest. Toen Winston Churchill in mei 1940 premier werd, benoemde deze Eden tot minister van Oorlog en in december 1940 tot minister van Buitenlandse Zaken. Samen met Churchill nam Eden deel aan de belangrijkste conferenties tijdens WO II. Eden leidde nagenoeg alle onderhandelingen tussen Groot-Brittannië en generaal Charles de Gaulle van de Vrije Fransen en tussen 1942-45 was Anthony Eden voorzitter van het Lagerhuis. Toen de conservatieven in juli 1945 in de oppositie terechtkwamen, werkte hij aan een heropbouw van de conservatieve partij en was hij betrokken bij de oprichting van de Verenigde Naties. Hij werd voor de derde maal minister van Buitenlandse Zaken onder Churchill in 1951 en volgde hem in april 1955 op als premier. Harold Macmillan, minister van Buitenlandse Zaken en diegene die Groot-Brittannië bij de Suezcrisis betrok, bracht Anthony Eden in een moeilijke situatie waardoor deze in januari 1957 ontslag nam en zo werd Macmillan de nieuwe eerste minister. Eden verloor zijn internationale reputatie als staatsman, maar bleef populair bij het publiek en kreeg in 1961 de titel graaf van Avon, waardoor hij tot aan zijn dood in het Hogerhuis zetelde.
Tijdens zijn pensioen woonde hij in Broad Chalke met zijn tweede vrouw, Clarissa Spencer-Churchill, en publiceerde hij zijn memoires. In 1977 stierf Anthony Robert Eden op 79-jarige leeftijd aan leverkanker te Salisbury.
Voorganger: Winston Churchill | Premier van het Verenigd Koninkrijk Kabinet-Eden 1955-1957 | Opvolger: Harold Macmillan |
Premiers van het Verenigd Koninkrijk |
---|
Walpole · |
Zie de categorie Anthony Eden, 1st Earl of Avon van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |