Koeweits voetbalelftal

































































Koeweit


Vlag van Koeweit
Bijnaam
Al Azraq
FIFA-ranglijst 158 Stabiel (december 2018)
Hoogste ranking 24e (december 1998)
Laagste ranking 159e (september 2016)
Associatie Koeweitse Voetbalassociatie
Bondscoach
Vlag van Servië Goran Tufegdžić
Stadion
Nationaal Stadion
Meeste interlands
Bader Al-Muttwa (158)
Topscorer
Bashar Abdullah (75)

Wedstrijden

Eerste interland:
Vlag van Koeweit Koeweit 2–2 Libië Vlag van Libië
(Marokko; 3 september 1961)
Grootste overwinning:
Vlag van Koeweit Koeweit 20–0 Bhutan Vlag van Bhutan
(Koeweit; 14 februari 2000)
Grootste nederlaag:
Vlag van Verenigde Arabische Republiek Ver. Ar. Rep. 8–0 Koeweit Vlag van Koeweit
(Marokko; 4 september 1961)
Vlag van Portugal Portugal 8–0 Koeweit Vlag van Koeweit
(Leiria, Portugal; 19 november 2003)

Wereldkampioenschap
Optredens 1 (eerste keer: 1982)
Beste resultaat Eerste ronde

Aziatisch kampioenschap
Optredens 9 (eerste keer: 1972)
Beste resultaat Winnaar (1980)



















Thuis
















Uit




Het Koeweits voetbalelftal is een team van voetballers dat Koeweit vertegenwoordigt bij internationale wedstrijden zoals de kwalificatiewedstrijden voor het Wereldkampioenschap voetbal en het Aziatisch kampioenschap.


In 1982 behaalde het land de WK-eindronde in Spanje en speelde gelijk tegen Tsjechoslowakije, maar verloor van Engeland en Frankrijk. Twee jaar eerder won de nationale ploeg het Aziatisch kampioenschap voetbal door in de finale Zuid-Korea met 3–0 te verslaan.




Inhoud






  • 1 Geschiedenis


    • 1.1 1961 - 1984 Aziatische titel en Sjeik laat doelpunt afkeuren op WK


    • 1.2 1984 - heden Uitsluiting van internationaal voetbal




  • 2 Deelnames aan internationale toernooien


    • 2.1 WK voetbal


    • 2.2 Aziatisch kampioenschap


    • 2.3 West-Aziatisch kampioenschap voetbal


    • 2.4 Golf Cup of Nations


    • 2.5 Arab Nations Cup




  • 3 Interlands


  • 4 Huidige selectie


  • 5 FIFA-wereldranglijst[3]





Geschiedenis



1961 - 1984 Aziatische titel en Sjeik laat doelpunt afkeuren op WK


Koeweit speelde in 1961 zijn eerste interland, het speelde met 2-2 gelijk tegen Libië. Koeweit schreef zich in 1972 voor de eerste keer in voor het Aziatisch kampioenschap voetbal en plaatste zich meteen voor het eindtoernooi. Koeweit begon het toernooi goed met een 2-1 zege op Zuid-Korea, maar door een 4-0 nederlaag op de Khmerrepubliek het tegenwoordige Cambodja, was de halve finale niet haalbaar. Koeweit speelde op 4 mei 1973 zijn eerste kwalificatiewedstrijd voor het wereldkampioenschap voetbal. Het speelde in Teheran tegen Syrië en verloor deze wedstrijd met 1–2. In een poule met Syrië, Iran en Noord-Korea wordt het land laatste. Alleen de laatste wedstrijd tegen Noord-Korea werd gewonnen.


In 1976 begon een glorie-periode, die acht jaar zou duren. Koeweit behaalde de halve finale van het Aziatisch kampioenschap door overwinningen op Maleisië en China. In de halve finale werd Irak na verlenging met 3-2 verslagen, Fathi Kameel scoorde in de reguliere speeltijd de gelijkmaker, waarna hij in de verlenging het winnende doelpunt maakte. In de finale was het gastland Iran met 1-0 te sterk. Een jaar later haalde Koeweit de finale-poule voor het WK van 1978, het eindigde op de derde plaats achter Iran (wat zich plaatste) en Zuid-Korea, maar twee zeges op Australië benadrukte het potentieel van deze generatie. In 1980 nam Koeweit deel op de Olympische Spelen in Moskou. Koeweit haalde de kwartfinale, waar het gastland de Sovjet-Unie met 2-1 te sterk bleek.


In hetzelfde jaar organiseerde Koeweit het Aziatisch kampioenschap. De start was moeizaam, na een 1-1 gelijkspel tegen de Verenigde Arabische Emiraten en een 3-1 zege op Maleisië werd met 0-3 verloren op Zuid-Korea. Koeweit moest de laatste poule-wedstrijd winnen tegen Qatar, dat gebeurde op een overtuigende manier: 4-0. De halve finale tegen Iran was beladen, tijdens het toernooi viel Irak Iran aan en begon de Iran-Irak oorlog. De Koeweitse TV steunde de Irakse inval en zond louter anti-Iraanse propaganda uit[1]. Iran was van slag en verloor met 2-1, Koeweit haalde de finale. In de finale werd Zuid-Korea met 3-0 verslagen, Faisal Al-Dakhil scoorde twee keer. Koeweit was Aziatisch kampioen en in het All-Star Team van het toernooi stonden vijf Koeweiti.


Volgende uitdaging was kwalificatie voor het WK. In de voorronde werd opnieuw Zuid-Korea verslagen, 2-0 in Koeweit-City. In de finale-poule waren China, Nieuw-Zeeland en Saoedi-Arabië de tegenstanders, de twee beste landen zouden zich plaatsen voor het WK. De start was goed, de uitwedstrijd in Nieuw-Zeeland werd gewonnen door een doelpunt van Jasem Yaqoub in de laatste wedstrijd. De uitwedstrijd tegen China werd ruimschoots verloren (3-0), maar twee zeges op Saoedi-Arabië en een zege in de thuiswedstrijd tegen China waren voldoende voor plaatsing voor het WK in Spanje. Het WK begon verrassend, Tsjecho-Slowakije werd op een 1-1 gelijkspel gehouden dankzij een doelpunt van Faisal Al-Dakhil. In de tweede wedstrijd werd bij een 3-1 stand voor Frankrijk gescoord door Alain Giresse, maar de Koeweiti waren uit hun concentratie door een fluitje uit het publiek. Koeweit weigerde verder te spelen en de baas van de Koeweitse voetbalbond sjeik Fahid Al-Ahman kwam het veld op en ging in discussie met de scheidsrechter. Uiteindelijk keurde de scheidsrechter het doelpunt toch maar af. De eindstand was 4-1 en na een 1-0 nederlaag tegen Engeland was Koeweit uitgeschakeld.


Een laatste sluiptrekking van ongekend grote successen voor het kleine oliestaatje was het Aziatisch kampioenschap van 1984, waar Koeweit de titel verdedigde. Het haalde opnieuw de halve finales, waar het in de verlenging met 1-0 ten onder ging tegen China. De troostfinale tegen Iran eindigde in een 1-1 gelijkspel, waarna Koeweit in de verlenging de strafschoppen beter nam.



1984 - heden Uitsluiting van internationaal voetbal


Na acht jaar van grote successen was het afgelopen met de prestaties van de Koeweiti. Voor kwalificatie voor het WK 1986 werd Koeweit in de voorronde uitgeschakeld door Syrië. Alleen voor het WK van 1998 en 2006 haalde Koeweit nog de finale-poule, in beide cyclussen eindigde het op de laatste plaats. Ook in het Aziatisch kampioenschap liepen de resultaten sterk terug, alleen in 1996 haalde het nog de halve finale na een 2-0 overwinning op Japan, Jasem Al-Huwaidi scoorde beide doelpunten. In de halve finale verloor het met 1-0 van het organiserende Verenigde Arabische Emiraten, waarna in de troostfinale na strafschoppen werd verloren van Iran. In 2000 haalde Koeweit nog de kwartfinales (2-3 verlies tegen Saoedi-Arabië), maar in de laatste twee edities werden alle wedstrijden verloren.


Om zich te kwalificeren voor het WK 2018 begon Koeweit de kwalificatie goed met drie overwinningen, de thuiswedstrijd tegen Zuid-Korea werd nipt verloren (0-1). De Koeweitse regering introduceerde een wet in de Koeweitse competitie. De FIFA accepteert geen inmenging van de politiek in voetbal en zette de laatste drie wedstrijden van Koeweit om in reglementaire nederlagen[2]. Ook werd Koeweit gediskwalificeerd voor de Azië Cup van 2018.



Deelnames aan internationale toernooien



WK voetbal

































































































Wereldkampioenschap voetbal overzicht
Jaar
Ronde

Wed.

W

G

V

DV

DT

Kwal

Eindigde voor

Eindigde achter

Vlag van de Bondsrepubliek Duitsland 1974
Niet gekwalificeerd -
Iran, Syrië, Noord-Korea

Vlag van Argentinië 1978
Niet gekwalificeerd
Bahrein, Qatar, Australië, Hongkong

Iran, Zuid-Korea

Vlag van Spanje 1982
Groepsfase 3 0 1 2 2 6 (Kwal.)
Zuid-Korea, Maleisië, Thailand, Nieuw-Zeeland, China, Saoedi-Arabië

Engeland, Frankrijk, Tsjecho-Slowakije

Vlag van Mexico 1986
Niet gekwalificeerd Noord-Jemen
Syrië

Vlag van Italië 1990
Niet gekwalificeerd Pakistan
Verenigde Arabische Emiraten

Vlag van Verenigde Staten 1994
Niet gekwalificeerd
Maleisië, Macau

Saoedi-Arabië

Vlag van Frankrijk 1998
Niet gekwalificeerd
Libanon, Singapore

Saoedi-Arabië, Iran, China, Qatar

Vlag van Zuid-KoreaVlag van Japan 2002
Niet gekwalificeerd
Kirgizië, Singapore

Bahrein

Vlag van Duitsland 2006
Niet gekwalificeerd
China, Hongkong, Maleisië

Saoedi-Arabië, Zuid-Korea, Oezbekistan

Vlag van Zuid-Afrika 2010
Niet gekwalificeerd -
Iran, Verenigde Arabische Emiraten, Syrië

Vlag van Brazilië 2014
Niet gekwalificeerd
Filipijnen, Verenigde Arabische Emiraten

Zuid-Korea, Libanon

Vlag van Rusland 2018
Gediskwalificeerd
Myanmar, Laos

Zuid-Korea, Libanon


Aziatisch kampioenschap


In 1980 wordt Koeweit winnaar van het Aziatisch kampioenschap. In de finale wordt Zuid-Korea verslagen met 3–0. De finale werd tevens bereikt in 1976, nu werd verloren met 0–1 van Iran.






































































































































































Aziatisch kampioenschap voetbal overzicht
Jaar
Ronde

Wed.

W

G

V

DV

DT

Kwal

Eindigde voor

Eindigde achter

Vlag van Thailand 1972
Groepsfase 2 1 0 1 2 5 (Kwal.)
Libanon, Syrië, Jordanië

Irak, Zuid-Korea, Kmerrepubliek

Vlag van Iran 1976
Tweede 4 3 0 1 6 3 (Kwal.)
China, Maleisië, Irak

Iran

Vlag van Koeweit 1980
Kampioen 6 4 1 1 13 6
Maleisië, Qatar, Verenigde Arabische Emiraten, Iran, Zuid-Korea(fin)

Zuid-Korea(1e r.)

Vlag van Singapore 1984
Derde 6 3 1 2 5 4
Qatar, Syrië, Zuid-Korea, Iran

Saoedi-Arabië, China

Vlag van Qatar 1988
Groepsfase 4 0 3 1 2 3 (Kwal.)
Japan, Jordanië, Maleisië, Pakistan, Bahrein

Saoedi-Arabië, China, Syrië

Vlag van Japan 1992
Niet gekwalificeerd Bahrein
Verenigde Arabische Emiraten

Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 1996
Vierde 6 2 1 3 9 6 (Kwal.)
Libanon, Turkmenistan, Zuid-Korea, Indonesië,Japan

Verenigde Arabische Emiraten(1e r.), Verenigde Arabische Emiraten(1/2 fin.), Iran

Vlag van Libanon 2000
Kwartfinale 4 1 2 1 3 3 (Kwal.)
Turkmenistan, Jemen, Nepal, Bhutan, Zuid-Korea, Indonesië

China, Saoedi-Arabië

Vlag van China 2004
Groepsfase 3 1 0 2 3 7 (Kwal.)
Qatar, Singapore, Palestina, Verenigde Arabische Emiraten

Zuid-Korea, Jordanië

Vlag van IndonesiëVlag van MaleisiëVlag van Thailand
Vlag van Vietnam 2007
Niet gekwalificeerd -
Australië, Bahrein

Vlag van Qatar 2011
Groepsfase 3 0 0 3 1 7 (Kwal.)
Oman, Indonesië

Australië, Oezbekistan, Qatar, China

Vlag van Australië 2015
Groepsfase 3 0 0 3 1 6 (Kwal.)
Libanon, Thailand

Iran, Zuid-Korea, Australië, Oman

Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 2019
Gediskwalificeerd - -

Koeweit werd 10 keer kampioen van de Golf Cup of Nations en is daarmee recordhouder van dit toernooi. Kampioen werd het in 1970, 1972, 1974, 1976, 1982, 1986, 1990, 1996, 1998, 2010. In 1979 werd het tweede. De laatste keer dat het kampioen werd was in 2010 toen het in de finale van Saoedi-Arabië won. Na verlenging werd het 1–0. Ook het toernooi om West-Aziatisch kampioenschap is eenmaal gewonnen door Koeweit. In de finale was Iran de tegenstander. De uitslag werd 2–1.



West-Aziatisch kampioenschap voetbal













































West-Aziatisch kampioenschap voetbal overzicht
Jaar
Ronde

Wed.

W

G

V

DV

DT

Vlag van Jordanië 2010
Kampioen 4 2 2 0 7 5

Vlag van Koeweit 2012
Groepsfase 3 1 0 2 4 4

Vlag van Qatar 2014
Vierde 4 1 1 2 3 5






Golf Cup of Nations





















































































































































































































































Golf Cup of Nations overzicht
Jaar
Ronde

Wed.

W

G

V

DV

DT

Vlag van Bahrein 1970
Kampioen 3 3 0 0 10 4

Vlag van Saoedi-Arabië 1972
Kampioen 3 2 1 0 14 2

Vlag van Koeweit 1974
Kampioen 4 4 0 0 16 0

Vlag van Qatar 1976
Kampioen 7 5 2 0 26 7

Vlag van Irak 1979
Tweede 6 4 1 1 15 4

Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 1982
Kampioen 5 4 0 1 8 2

Vlag van Oman 1984
Zesde 6 1 2 3 4 8

Vlag van Bahrein 1986
Kampioen 6 5 1 0 11 4

Vlag van Saoedi-Arabië 1988
Vijfde 6 1 2 3 3 4

Vlag van Koeweit 1990
Kampioen 4 3 1 0 10 2

Vlag van Qatar 1992
Vijfde 5 2 0 3 5 8

Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 1994
Vijfde 5 1 1 3 2 6

Vlag van Oman 1996
Kampioen 5 4 0 1 7 4

Vlag van Bahrein 1998
Kampioen 5 4 0 1 18 5

Vlag van Saoedi-Arabië 2002
Derde 5 1 2 2 4 6

Vlag van Koeweit 2003
Zesde 6 1 2 3 6 9

Vlag van Qatar 2004
Vierde 5 2 1 2 7 8

Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 2007
Groepsfase 3 0 1 2 4 6

Vlag van Oman 2009
Halve finale 4 1 2 1 2 2

Vlag van Jemen 2010
Kampioen 5 3 2 0 7 2

Vlag van Bahrein 2013
Derde 5 3 0 2 9 3

Vlag van Saoedi-Arabië 2014
Groepsfase 3 1 1 1 3 7

Vlag van Koeweit 2017
Groepsfase 3 0 1 2 1 3



Arab Nations Cup





























































































































Palestina Cup (1972–1977)
Jaar
Ronde

Wed.

W

G

V

DV

DT

Vlag van Irak 1972
Groepsfase 3 1 0 2 4 7

Vlag van Libië 1973
Geen deelname

Vlag van Tunesië 1975

Arab Nations Cup overzicht
Jaar
Ronde

Wed.

W

G

V

DV

DT

Vlag van Libanon 1963
Vierde 4 1 0 3 8 12

Vlag van Koeweit 1964
Derde 4 1 1 2 5 5

Vlag van Irak 1966
Groepsfase 4 0 2 2 8 11

Vlag van Saoedi-Arabië 1985
Geen deelname

Vlag van Jordanië 1988
Groepsfase 4 1 1 2 2 3

Vlag van Syrië 1992
Derde 4 2 0 2 6 5

Vlag van Qatar 1998
Derde 4 3 0 1 11 5

Vlag van Koeweit 2002
Groepsfase 4 1 2 1 5 5

Vlag van Saoedi-Arabië 2012
Groepsfase 2 1 0 1 2 4



Interlands



1rightarrow blue.svgZie Interlands Koeweits voetbalelftal 2010-2019 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Koeweit.


Huidige selectie


De volgende spelers werden opgeroepen voor de WK-kwalificatiewedstrijden tegen Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea en Vlag van Libanon Libanon op op 8 en 13 oktober 2015.


Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Vlag van Libanon Libanon (0–0) op 13 oktober 2015.

















































































































































































Naam

Wed.

Dlpnt.

Club

Doel
23

Sulaiman Abdulghafoor
11
0

Vlag van Koeweit Al-Arabi


Ahmed Al-Fadhli
1
0

Vlag van Koeweit Qadsia SC

Verdediging
13

Musaed Al-Enezi
117
21

Vlag van Saoedi-Arabië Al-Orobah
3

Fahad Shaheen
84
3

Vlag van Koeweit Kuwait SC
21

Ali Al-Maqseed
43
3

Vlag van Koeweit Al-Arabi
5

Fahad Al-Hajeri
29
3

Vlag van Koeweit Al-Salmiya SC


Hussain Al-Shammari
25
1

Vlag van Koeweit Kuwait SC


Mohammad Al-Rashidi
19
0

Vlag van Koeweit Al-Arabi
14

Talal Al-Fadhil
5
0

Vlag van Koeweit Kazma SC

Middenveld
11

Fahad Al-Ebrahim
74
1

Vlag van Koeweit Qadsia SC
8

Saleh Al-Sheikh
68
2

Vlag van Koeweit Qadsia SC
10

Abdulaziz Al-Enezi
50
2

Vlag van Koeweit Qadsia SC
12

Abdullah Al-Buraiki
25
2

Vlag van Koeweit Kuwait SC


Hamad Ali
21
1

Vlag van Koeweit Qadsia SC


Faisal Al-Harbi
19
2

Vlag van Saoedi-Arabië Najran SC
6

Sultan Al-Enezi
16
0

Vlag van Koeweit Qadsia SC
16

Faisal Al-Enezi
15
3

Vlag van Koeweit Al-Salmiya SC
18

Khaled Ebrahim
12
1

Vlag van Koeweit Qadsia SC

Aanval
17

Bader Al-Muttwa
158
52

Vlag van Koeweit Qadsia SC
20

Yousef Al-Sulaiman
74
33

Vlag van Koeweit Kazma SC


Ali Al-Kandari
14
2

Vlag van Koeweit Kuwait SC


Saif Al-Hashan
10
1

Vlag van Saoedi-Arabië Al Shabab


Khaled Ajab
5
1

Vlag van Koeweit Kuwait SC


FIFA-wereldranglijst[3]

























































1993
1994
1995
1996
1997
1998
1999
2000
2001
2002
2003
2004
2005
2006
2007
2008
2009
2010
2011
2012
2013
2014
2015
2016
2017

Straight Line Steady.svg 64

Green Arrow Up.svg 54

Red Arrow Down.svg 84

Green Arrow Up.svg 62

Green Arrow Up.svg 44

Green Arrow Up.svg 24

Red Arrow Down.svg 82

Green Arrow Up.svg 74

Straight Line Steady.svg 74

Red Arrow Down.svg 83

Green Arrow Up.svg 48

Red Arrow Down.svg 54

Red Arrow Down.svg 72

Red Arrow Down.svg 78

Red Arrow Down.svg 119

Red Arrow Down.svg 127

Green Arrow Up.svg 104

Green Arrow Up.svg 102

Green Arrow Up.svg 99

Red Arrow Down.svg 117

Green Arrow Up.svg 105

Red Arrow Down.svg 124

Red Arrow Down.svg 139

Red Arrow Down.svg 171

Red Arrow Down.svg 189


Koeweits voetbalelftal



KFA · A-internationals · Bondscoaches · Statistieken · Koeweits vrouwenelftal · Koeweit U21 · Koeweit U20 · Koeweit U19 · Koeweit U18 · Koeweit U17


Interlands

1960 – 1969 ·
1970 – 1979 ·
1980 – 1989 ·
1990 – 1999 ·
2000 – 2009 ·
2010 – 2019


Internationale toernooien

WK 1982


Van jaar tot jaar

1961 ·
1962 ·
1963 ·
1964 ·
1965 ·
1966 ·
1967 ·
1968 ·
1969 ·
1970 ·
1971 ·
1972 ·
1973 ·
1974 ·
1975 ·
1976 ·
1977 ·
1978 ·
1979 ·
1980 ·
1981 ·
1982 ·
1983 ·
1984 ·
1985 ·
1986 ·
1987 ·
1988 ·
1989 ·
1990 ·
1991 ·
1992 ·
1993 ·
1994 ·
1995 ·
1996 ·
1997 ·
1998 ·
1999 ·
2000 ·
2001 ·
2002 ·
2003 ·
2004 ·
2005 ·
2006 ·
2007 ·
2008 ·
2009 ·
2010 ·
2011 ·
2012 ·
2013 ·
2014 ·
2015 ·
2016 ·
2017 ·
2018


Tegenstanders

Afghanistan ·
Algerije ·
Armenië ·
Australië ·
Azerbeidzjan ·
Bahrein ·
Bangladesh ·
Bhutan ·
Bulgarije ·
Cambodja ·
China ·
Colombia ·
Cyprus ·
DDR ·
Duitsland ·
Ecuador ·
Egypte ·
Engeland ·
Filipijnen ·
Finland ·
Frankrijk ·
Hongarije ·
Hongkong ·
IJsland ·
India ·
Indonesië ·
Irak ·
Iran ·
Ivoorkust ·
Japan ·
Jemen ·
Jordanië ·
Kameroen ·
Kazachstan ·
Kenia ·
Kirgizië ·
Laos ·
Letland ·
Libanon ·
Libië ·
Litouwen ·
Macau ·
Maleisië ·
Mali ·
Marokko ·
Mongolië ·
Myanmar ·
Nepal ·
Nieuw-Zeeland ·
Noord-Korea ·
Noorwegen ·
Oeganda ·
Oezbekistan ·
Oman ·
Pakistan ·
Palestina ·
Polen ·
Portugal ·
Qatar ·
Saoedi-Arabië ·
Singapore ·
Slowakije ·
Soedan ·
Sovjet-Unie ·
Syrië ·
Tadzjikistan ·
Taiwan ·
Thailand ·
Trinidad en Tobago ·
Tsjechië ·
Tsjecho-Slowakije ·
Tunesië ·
Turkmenistan ·
Verenigde Arabische Emiraten ·
Verenigde Staten ·
Vietnam ·
Wales ·
Zambia ·
Zimbabwe ·
Zuid-Korea ·
Zuid-Vietnam


Wedstrijden in detail

Engeland (1982) ·
Frankrijk (1982) ·
Tsjecho-Slowakije (1982)















Popular posts from this blog

Knooppunt Holsloot

Altaar (religie)

Gregoriusmis