De prefectuur Saitama (埼玉県, Saitama-ken) is een Japanse prefectuur in de regio Kanto in Honshu. Saitama heeft een oppervlakte van 3797,25 km² en had op 1 december 2013 een bevolking van 7.223.725 inwoners. De hoofdstad is Saitama. De prefectuur maakt deel uit van Groot-Tokio en de meeste steden van de prefectuur Saitama kunnen dan ook beschouwd worden als voorsteden van Tokio.
Inhoud
1Geschiedenis
2Geografie
2.1Zelfstandige steden (市) shi
2.2Gemeenten (郡 gun)
2.3Fusies
3Externe links
Geschiedenis
De prefectuur Saitama was vroeger een deel van de Musashi (provincie). Tokio behoorde eveneens tot deze provincie. De Saitama regio is historisch bekend omwille van zijn vruchtbare grond die instond voor het grootste deel van de voedselvoorziening voor de regio Kanto.
Geografie
De prefectuur Saitama wordt begrensd door Tokio en de prefecturen Chiba, Ibaraki, Tochigi, Gunma, Nagano en Yamanashi.
De administratieve onderverdeling is als volgt :
Zelfstandige steden (市) shi
Er zijn 40 steden in de prefectuur Saitama.
Ageo
Asaka
Chichibu
Fujimi
Fujimino
Fukaya
Gyoda
Hanno
Hanyu
Hasuda
Hidaka
Higashimatsuyama
Honjo
Iruma
Kasukabe
Kawagoe
Kawaguchi
Kazo
Kitamoto
Koshigaya
Kōnosu
Kuki
Kumagaya
Misato
Niiza
Okegawa
Saitama (hoofdstad)
Sakado
Satte
Sayama
Shiki
Shiraoka
Soka
Toda
Tokorozawa
Tsurugashima
Wakō
Warabi
Yashio
Yoshikawa
Gemeenten (郡 gun)
De gemeenten van Saitama, ingedeeld naar district:
Op 1 januari 2001 werden de steden Urawa, Omiya en Yono samengevoegd tot de nieuwe stad Saitama.
Op 13 februari 2007 werd de gemeente Konan van het District Osato aangehecht bij de stad Kumagaya.
Op 23 maart 2010 werden de gemeenten Kurihashi en Washimiya van het district Kitakatsushika en Shōbu van het district Minamisaitama aangehecht bij de stad Kuki.[1]
Op 23 maart 2010 werden de gemeenten Kisai, Kitakawabe en Otone van het district Kitasaitama aangehecht bij de stad Kazo. Het district Kitasaitama verdween na deze fusie.[1]
Op 11 oktober 2011 werd de stad Hatogaya aangehecht bij de stad Kawaguchi.[2]
Externe links
(en) Officiële website van de prefectuur Saitama
Bronnen, noten en/of referenties
↑ abJapan Geographic Data Center: Fusies in 2010 geraadpleegd op 9 juli 2010
↑Japan Geographic Data Center: Fusies in de prefectuur Saitama geraadpleegd op 8 oktober 2010
43
8
I am trying to hunt down a book I read in the 90s, but lost some time ago. It starts with some children wandering in a wood, and they encounter a wood nymph creature that starts following them around. Eventually, the wood nymph becomes accepted, and starts to live with humans. The more time he spends with them, the more human he becomes. There is an incident where he cuts off his finger as a party trick expecting it to grow back, but instead it bleeds, because he is not made of wood any more. So he starts to live as a human, apart from the fact that he does not age at the same rate, and he lives for hundreds of years. Eventually, he becomes an alchemist, although I forgot the purpose of his experiments. Finally, after a few hundred years, he walks into his garden and plants himself, and becomes a tree. Doe...
Voor het gelijknamige metrostation, zie De Pijp (metrostation). De Pijp Wijk van Amsterdam Kerngegevens Gemeente Amsterdam Stadsdeel Zuid Coördinaten 52°21'11"NB, 4°53'46"OL Overig Postcode(s) 1072, 1073, 1074 De Pijp is een Amsterdamse wijk en een voormalig stadsdeel van Amsterdam, nu onderdeel van stadsdeel Zuid. Inhoud 1 Geschiedenis 2 Geografie 3 Bevolking 4 Economie 5 Cultuur, religie, overig 6 Trivia 7 Bekende mensen uit De Pijp 8 Canon van Amsterdam 9 Externe links 10 Bronnen 11 Noten Geschiedenis Plan Van Niftrik (1867). Plan Kalff (1877). Het Sarphatimonument in het Sarphatipark. Straatwandbeeld van de Pijp (Gerard Doustraat) De Eerste Jacob van Campenstraat bij de Ruysdaelkade. De Albert Cuypmarkt op de Albert Cuypstraat. De Tweede Jan van der Heijdenstraat. Wooncomplex uit de jaren 1920 aan het Thér...
Joseph Stallaert in zijn atelier Joseph Stallaert , Maternité Joseph Stallaert (Merchtem,19 maart 1825 – Elsene/Brussel, 24 november 1903) was een Belgisch kunstschilder. Inhoud 1 Levensloop 2 Leerlingen 3 Situering 4 Trivia 5 Musea en andere realisaties 6 Literatuur Levensloop De grootvader langs vaderszijde, Jan-Frans Stallaert was dichter en een amateur van de letterkunde, vooral van Cats en Vondel. De ouders waren nuchtere handelaars en de vader besliste dat zijn zoon in de zakenwereld zou gaan. Daarom plaatste hij hem op 15-jarige leeftijd in de leer bij een baas, toevallig een oom van de landschapschilder Edmond De Schampheleer. Met diens hulp kon Stallaert beginnen aan het waarmaken van zijn eigen droom : dank zijn De Schampheleer werd hij aanvaard in het vrij atelier van kunstschilder François-Joseph Navez. Na de dood van zijn vader gaf Stallaert zijn betrekking op en wijdde zich -volledig gemotiveerd- helemaal aan de schild...