Ndtyhij

Mark Cavendish
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Mark Simon Cavendish
Bijnaam	Cav, Manx Express, Cannonball Cav, Manx Missile
Geboortedatum	21 mei 1985
Geboorteplaats	Douglas, Man
Nationaliteit	Britse
Lengte	175 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg	Team Dimension Data
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	Sprinter
Ploegen
2005–2006 2006 2007 2008–2011 2012 2013–2014 2015 2016–	Sparkasse (vanaf 8-7) →T-Mobile (stagiair) T-Mobile HTC-Columbia Sky Omega Ph.-Quick-Step Etixx-Quick Step Dimension Data
Beste prestaties (top-20)
Milaan-San Remo	1e (2009)
WK	1e (2011)
Extra
30 etappezeges in Ronde van Frankrijk 17 etappezeges in Ronde van Italië 4 etappezeges in Ronde van Spanje
Zeges:
Kuurne-Brussel-Kuurne Scheldeprijs	2012, 2015 2007, 2008, 2011
Portaal    Wielersport

Mark Simon Cavendish MBE (Douglas, 21 mei 1985) is een Manx baan- en wegwielrenner die anno 2018 rijdt voor Team Dimension Data. Hij won dertig etappes in de Ronde van Frankrijk, zeventien etappes in de Ronde van Italië en vier etappes in de Ronde van Spanje.

Biografie

Cavendish is profwielrenner sinds 2005. Voordien haalde hij tal van overwinningen in de jeugdcategorieën van het baanwielrennen. In 2005, 2008 en 2016 werd hij wereldkampioen ploegkoers op de baan. Hij deed dit in 2005 gekoppeld aan Robert Hayles, in 2008 en 2016 gekoppeld aan Bradley Wiggins.

2007 - 2009

In 2007 won Cavendish de Scheldeprijs, door favorieten zoals Robbie McEwen en Graeme Brown te verslaan. Ook schreef hij in diverse etappekoersen ritten op zijn naam. In 2008 bemachtigde hij zijn status van topsprinter door in de Ronde van Italië twee etappes te winnen en in de Tour de France vier etappes, allemaal massasprints. Hij reed de Tour echter niet uit en stapte voor de vijftiende etappe, de eerste Alpenetappe, uit de wedstrijd. Op de Olympische Spelen in Peking kwam hij uit voor Groot-Brittannië op de wielerbaan. Hij reed samen met Bradley Wiggins op het onderdeel Men's Madison, waarin ze op de negende plaats eindigden.

In 2009 won Cavendish de klassieker Milaan-San Remo. Hij overleefde de beklimmingen van de Cipressa en de Poggio, haalde in extremis Haussler terug en klopte hem op de streep. In de Ronde van Italië, later dat jaar, won hij met zijn ploeg Team Columbia de eerste etappe, een ploegentijdrit; Cavendish startte in de tweede etappe in de roze trui. Hij won ook drie massasprints in diezelfde Ronde van Italië.

In de Ronde van Frankrijk 2009 slaagde Cavendish erin zes etappes te winnen, waaronder de slotetappe op de Champs-Élysées. De laatste keer dat een wielrenner zoveel etappes won in één Ronde van Frankrijk, was in 1979, toen Bernard Hinault zeven etappes op zijn naam wist te schrijven. Cavendish slaagde er ondanks zijn successen echter niet in het puntenklassement op zijn naam te schrijven.

2010 - 2012

Tijdens de Ronde van Frankrijk 2010 kwam Cavendish aanvankelijk moeilijk op gang, maar later herpakte hij zich en wist vijf etappes op zijn naam te schrijven. Voor het tweede jaar op rij won Cavendish ook op de Champs-Élysées. Hij kwam echter andermaal tekort voor de groene trui, die hij moest laten aan Alessandro Petacchi.

In de Ronde van Spanje 2010 won Cavendish met zijn ploeg Team HTC-Columbia de eerste etappe, een ploegentijdrit van 13 kilometer. Daardoor mocht hij na de roze trui in de Giro van 2009 nu ook de rode leiderstrui van de Vuelta aantrekken, en behoort hij tevens tot het kransje renners met etappezeges in de drie Grote Rondes. Ook de 12e, de 13e en de 18e etappe sloot Cavendish winnend af. Hij reed een groot deel van de Vuelta in de groene trui van het puntenklassement en schreef deze uiteindelijk ook op zijn naam.

In 2011 kwam Cavendish, na drie etappes gewonnen te hebben in de Ronde van Italië, terug aan de start van de Ronde van Frankrijk. Net als een jaar eerder won hij hier vijf etappes, waarmee hij samen met Eddy Merckx de enige renner werd die vier jaar op rij telkens vier of meer Touretappes wist te winnen. Cavendish, uitgegroeid tot de succesvolste sprinter ter wereld, bekroonde zijn Tour bovendien met het winnen van de groene trui. Hij profiteerde van een nieuw ingevoerd puntensysteem, met dagelijks maar één tussensprint die veel punten opleverde. Een maand later, in de Ronde van Spanje, stapte hij in de vierde etappe uit de wedstrijd zonder een etappe gewonnen te hebben.

Op 25 september 2011 won Cavendish in Kopenhagen de wereldtitel op de weg door in een massasprint Matthew Goss en André Greipel te verslaan. Hij was de tweede Britse wereldkampioen op de weg, na Tom Simpson in 1965.

Na 2011 verdween de ploeg HTC-High Road uit het peloton. Tijdens het seizoen 2012 reed Cavendish voor de Britse formatie Team Sky. Als wereldkampioen reed hij een groot deel van het seizoen in de regenboogtrui. Zowel tijdens de Ronde van Italië als tijdens de Ronde van Frankrijk, die werd gewonnen door ploeggenoot Bradley Wiggins, wist Cavendish drie etappes te winnen. Voor de vierde keer op rij werd hij ook winnaar van de slotetappe in Parijs, een absoluut record.

Het grote doel van Cavendish in 2012 was het behalen van olympisch goud op de Olympische Spelen in Londen. Dit mislukte; de Britse ploeg was niet bij machte een omvangrijke kopgroep terug te halen en Cavendish eindigde als 29e. Na het seizoen 2012 verruilde Cavendish Team Sky voor Omega Pharma-Quickstep, omdat de ploeg van Team Sky vooral gericht was op het ondersteunen van klassementsrenners als Bradley Wiggins en Chris Froome, wat ten koste ging van de ondersteuning van de sprinters.^[1]

Sinds 2013

In 2013 behaalde Cavendish vijf etappezeges in de Ronde van Italië, waarmee hij de mijlpaal van honderd professionele overwinningen overschreed. Hij won in die Giro uiteindelijk ook het puntenklassement, waarmee hij na de Vuelta en de Tour alle puntenklassementen in de drie Grote Ronde gewonnen heeft. Datzelfde jaar won hij ook het Brits kampioenschap wielrennen op de weg. In de Ronde van Frankrijk won hij de vijfde en de dertiende etappe. Deze twee overwinningen brachten hem in totaal op 25 etappeoverwinningen in de Ronde van Frankrijk.

In 2014 won Cavendish onder andere twee etappes in de Ronde van Californië en vier etappes in de Ronde van Turkije. In de Ronde van Frankrijk had hij zijn zinnen gezet op de eerste drie etappes, die verreden werden op Britse bodem. De eerste etappe bood Cavendish de unieke kans om voor eigen volk de gele trui te veroveren. Bij een valpartij liep hij echter een schouderblessure op en kon daardoor in de tweede etappe niet meer van start gaan. Het werd de eerste Tour in zeven jaar zonder een ritzege van Cavendish.

In de Ronde van Frankrijk van 2015 kreeg Cavendish hevige concurrentie van collega-sprinter André Greipel. De Duitser wist vier Touretappes te winnen, terwijl Cavendish alleen de zevende etappe won. Sinds 2016 rijdt Cavendish bij de Zuid-Afrikaanse ploeg Team Dimension Data. Voor deze ploeg won hij in 2016 onder andere de Ronde van Qatar. Ook schreef hij de openingsetappe van de Ronde van Frankrijk 2016 op zijn naam, waardoor Cavendish voor het eerst in zijn loopbaan de gele trui mocht dragen. Cavendish won in totaal vier etappes in de Tour van 2016. Na de tweede rustdag verliet hij de Tour om zich voor te bereiden op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, waar hij op de baan zal uitkomen.

In 2016 behaalde Cavendish een olympische medaille. In het omnium eindigde hij op de tweede plaats, achter de Italiaan Elia Viviani. Tijdens de puntenkoers, het laatste onderdeel van het omnium, veroorzaakte Cavendish een zware valpartij waarbij onder andere Park Sang-hoon en Viviani ten val kwamen. Zijn manoeuvre bleef echter onbestraft, waardoor Cavendish voor het eerst in zijn carrière op het olympisch podium stond.

2017

Cavendish kwam in 2017 wederom ten val, ditmaal in de laatste drie kilometer van etappe 4 van de Ronde van Frankrijk. Hij brak hierbij zijn schouder.

Palmares

Baanwielrennen

Jaar	BK	WK	Overig	Zeges
Als elite
2004	2 ploegkoers		Manchester: ploegkoers	1
2005	1 ploegenachtervolging 2 scratch	1 ploegkoers		2
2006	2 ploegenachtervolging		Commonwealth Games: 1 scratch	1
2007			Manchester: scratch	1
2008	1 ploegkoers	1 ploegkoers		2
2009				0
2010				0
2011			Manchester: scratch	1
2012				0
2013				0
2014			Zesdaagse Zürich	1
2015			Manchester: ploegkoers	1
2016		1 ploegkoers	Olympische Spelen: 2 omnium Zesdaagse Gent	2
Totaal	2	3	6	11

Wegwielrennen

Overwinningen

Totaal: 175 zeges bij de elite (waarvan 146 individuele UCI-zeges)

Resultaten in voornaamste wedstrijden

Jaar Ronde van Italië Ronde van Frankrijk Ronde van Spanje 2007 opgave   2008 132e (2)  opgave (4)  2009 opgave (4)  131e (6)  2010 154e (5)  142e (4)  2011 opgave (3)  130e (5)  opgave   2012 145e (3)  143e (3)  2013 127e (5)  148e (2)  2014 opgave   2015 142e (1)  2016 opgave (4)  2017 opgave   2018 buiten tijd   (*) tussen haakjes aantal etappe-overwinningen incl. ploegentijdrit in Giro 2009, Vuelta 2010 en Giro 2011

Jaar Milaan-San Remo Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Gent-Wevelgem Scheldeprijs WK op de weg Wereld­ranglijst 2007 1  ↑ opgave 106e (UPT) 2008 17e 1  ↑ 110e (UPT) 2009 1  ↑ 55e 8e (UWR) 2010 89e opgave 23e (UWR) 2011 52e 110e 60e 1  ↑ 1  ↑ 28e (UWT) 2012 opgave 40e opgave 40e (UWT) 2013 9e 18e 2  ↑ opgave 29e (UWT) 2014 5e 58e (UWT) 2015 46e opgave 106e (UWT) 2016 110e 30e 2  ↑ 2  ↑ 68e (UWT) 2017 101e 200e (UWT) 2018 opgave

Resultaten in kleinere rondes
Jaar	Ronde van San Luis	Ronde van Qatar	Tirreno-Adriatico	Ronde van Catalonië	Driedaagse van De Panne-Koksijde	Ronde van Romandië	Ronde van Californië	Ronde van Zwitserland	Ronde van Denemarken	Eneco Tour	Ronde van Groot-Brittannië
2006											26e
2007				165e (2 etappes)					20e (1 etappe)	87e (1 etappe)	36e (2 etappes)
2008			131e		87e (2 etappes)	113e (1 etappe)	55e
2009		9e (2 etappes)	113e (1 etappe)		29e (2 etappes)	123e (1 etappe, ploegentijdrit)	64e (2 etappes)	115e (2 etappes)
2010			154e	opgave (1 etappe)		opgave (1 etappe)	DNF (1 etappe)
2011			125e					127e			13e (2 etappes)
2012		6e (2 etappes)	opgave (1 etappe)			opgave			78e (1 etappe)		45e (3 etappes)
2013	119e (1 etappe)	(4 etappes)	opgave (1 etappe, ploegentijdrit)		10e (1 etappe)				7e (1 etappe)		34e (3 etappes)
2014	91e		127e (1 etappe, ploegentijdrit)		DNS		78e (2 etappes)				41e
2015	86e (1 etappe)		opgave				76e (4 etappes)
2016		(1 etappe)	169e

Ploegen

• 2005 – Team Sparkasse (vanaf 8-7)


• 2006 – Team Sparkasse
  


• 2006 – T-Mobile Team (stagiair vanf 14-8)


• 2007 – T-Mobile Team
  


• 2008 – Team Columbia^[2]
  


• 2009 – Team Columbia-HTC^[3]
  


• 2010 – Team HTC-Columbia
  


• 2011 – HTC-Highroad
  


• 2012 – Sky ProCycling
  


• 2013 – Omega Pharma-Quick-Step Cycling Team
  


• 2014 – Omega Pharma-Quick-Step Cycling Team
  


• 2015 – Etixx-Quick Step
  


• 2016 – Team Dimension Data
  


• 2017 – Team Dimension Data
  


• 2018 – Team Dimension Data
  

Privéleven

Cavendish is getrouwd met voormalig Page Three girl Peta Todd. Samen hebben ze twee kinderen.

Onderscheidingen en eretitels

• In juni 2011 werd Cavendish door koningin Elizabeth II benoemd tot Lid in de Orde van het Britse Rijk.


• Op 22 december 2011 werd Cavendish verkozen tot BBC-Sportpersoonlijkheid van het Jaar 2011 in Groot-Brittannië.


• Op 13 juli 2012 riep L'Équipe Cavendish uit tot beste sprinter ooit in de geschiedenis van de Ronde van Frankrijk.^[4]
  

Afbeeldingen

• 
  

  

  
  

  
  

  Mark Cavendish bij T-Mobile Team
  

  
  

  
  


• 
  

  

  
  

  
  

  In de gele leiderstrui tijdens de Ronde van Groot-Brittannië 2007
  

  
  

  
  


• 
  

  

  
  

  
  

  Cavendish op de Kemmelberg tijdens Gent-Wevelgem 2009
  

  
  

  
  


• 
  

  

  
  

  
  

  Cavendish in de groene puntentrui tijdens de Ronde van Frankrijk 2009
  

  
  

  
  

Voorganger: Thor Hushovd 2010

Wereldkampioen wielrennen 2011

Opvolger: Philippe Gilbert 2012

Voorganger: Alessandro Petacchi 2010

Winnaar groene trui in de Ronde van Frankrijk Mark Cavendish 2011

Opvolger: Peter Sagan 2012

Zie de categorie Mark Cavendish van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.