Mijnbouwkunde
De Schlägel und Eisen zijn het symbool van de mijnbouwkunde
Mijnbouwkunde is de tak van wetenschap die zich concentreert op het winnen en verwerken van grondstoffen in de breedste zin: brandstoffen (olie, gas, kolen), metalen (ijzer, koper, zink, goud etc.), mineralen (zouten, kleurstoffen etc) en niet-metalen (bijvoorbeeld kalksteengroeve).
Het vakgebied bevindt zich op de grens van techniek en aardwetenschappen en heeft als specifieke kennisgebieden onder andere: geologie, geodesie, werktuigbouw, scheikunde, statistiek, wiskunde etc.
Mijnbouwkundige kennis wordt tegenwoordig in Nederland en België veel gebruikt in niet direct herkenbare mijnbouwvakgebieden zoals recycling en bodemsanering.
Het vak wordt in Nederland op slechts één plaats onderwezen, namelijk aan de TU Delft. De opleiding heet Technische aardwetenschappen en leidt op tot ingenieur (Ir) in: Oliewinning, Geofysica, Ingenieursgeologie, Grondstoffenwinning en Grondstoffenverwerking. De studievereniging voor studenten Technische Aardwetenschappen heet de Mijnbouwkundige Vereeniging.
In Vlaanderen kon je opgeleid worden tot mijnbouwkundig ingenieur aan de Katholieke Universiteit Leuven. De opleiding heet "geotechniek en mijnbouwkunde", maar er worden geen nieuwe inschrijvingen aangenomen vanaf het studiejaar 2011-2012.[1][2] De studievereniging voor masterstudenten in de ingenieurswetenschappen geotechniek en mijnbouwkunde is de Vlaamse Technische Kring.
Zie ook
- Mijnbouw
| Vakgebieden van de aardwetenschappen |
|---|
Bodemkunde · Biogeografie · Biogeologie · Fysische geografie · Geoarcheologie · Geochemie · Geodesie · Geofysica · Geomorfologie · Geologie · Glaciologie · Hydrografie · Hydrologie · Klimatologie · Limnologie · Meteorologie · Mijnbouwkunde · Mineralogie · Oceanografie · Paleo-oceanografie · Paleoklimatologie · Paleontologie · Sedimentologie · Seismologie · Speleologie · Stratigrafie · Vulkanologie |
Bronnen, noten en/of referenties
|
