Turandot (sprookje)

Multi tool use

Montserrat Caballé en Pedro Lavirgen in het Groot Lyceumtheater tijdens de opvoering van Turandot 1980
Turandot is een novellesprookje, dat voor zover bekend voor het eerst in de 13e-eeuw is opgetekend en zijn grootste bekendheid geniet door de Italiaanse opera Turandot van Giacomo Puccini uit 1924-1926, die is gebaseerd op de gelijknamige commedia dell'arte van Carlo Gozzi uit 1762.
Het verhaal
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud en/of de afloop van het verhaal.
Een prinses wil alleen trouwen met een man die de drie raadsels die zij hem zal opgeven, kan oplossen. Slaagt de man hierin niet, dan zal hij ter dood worden gebracht. Vele jonge edelen komen een poging wagen, maar ze kunnen haar raadsels niet beantwoorden. Zodoende begint het knekelhuis in de tuin van het paleis vol beenderen en doodskoppen te raken.
Op een dag arriveert er een arme varkenshoeder, die veel over het bestaan heeft nagedacht en die zijn geluk ook wil beproeven. In aanwezigheid van twaalf geleerden stelt de prinses hem haar vragen. "Welke boom draagt aan de ene kant lichte en aan de andere kant zwarte bladeren?" De jongeman antwoordt: "De boom, die aan de aarde de lichte dagen en de zwarte nachten geeft." Het antwoord wordt goedgekeurd en het volgende raadsel luidt: "Wie kan heel de wereld overzien, en ontdekt nergens haars gelijke?" Ook ditmaal antwoordt de varkenshoeder correct: "De zon." De derde vraag luidt: "Welke moeder is er op de wereld, die al haar kinderen opslokt?" Het antwoord is: "Wie anders dan de zee! Zij slokt al de stromen en rivieren en waters op, die van haar voortkomen."
Na dit goede antwoord staat niets een huwelijk tussen de varkenshoeder en de prinses nog in de weg, en uiteindelijk zal de held als koning regeren.[1]
Oorsprong
De oudst bekende bron van het Turandotsprookje is de vierde vertelling uit het allegorische epos 'Haft paikar' uit 1209 van de Perzische dichter Nezami-ye Ganjavi (ca. 1141-1209). In de jaren 1710-12 werd het Turandot-sprookje vanuit het Perzisch in het Frans vertaald door François Pétis de La Croix in zijn Duizend-en-één dag, de tegenhanger van Duizend-en-één-nacht. Op deze vertaling volgde verschillende toneelbewerkingen. Het sprookje van Turandot ontleent later zijn grootste bekendheid aan de letterkunde, het toneel en de opera.
Het Turandotsprookje is nauw verwant aan de Aarne en Thompson-sprookjestypen 'Het raadsel' (AT 851), 'Boots Who Made the Princess Say, "That's A Story"' (AT 852) en 'The Hero Catches the Princess With her Own Words' (AT 853).[2]
Bronnen, noten en/of referenties
↑ 'Turandot', in: T. Dekker, J. van der Kooi [et al.](red.): Van Aladdin tot Zwaan kleef aan: lexicon van sprookjes: ontstaan, ontwikkeling, variaties. Nijmegen (1997), p. 371.
↑ 'Turandot', in: T. Dekker, J. van der Kooi [et al.](red.): Van Aladdin tot Zwaan kleef aan: lexicon van sprookjes: ontstaan, ontwikkeling, variaties. Nijmegen (1997), p. 371-374.
|
FcYw3fn,Zz
Popular posts from this blog
2
chapter I of Hata Yoga Pradipika lists out the following 15 different types of asanas along with details Swastika-âsana, Gomukha-âsana, Vîrâsana, Kurmâsana, Kukkuṭa âsana, Uttâna Kûrma-âsana, Dhanura âsana, Matsya-âsana, Paśchima Tâna, Mayûra-âsana, Śava-âsana, Siddhâsana, Padmâsana, Siṃhâsana and Bhadrâsana What are the scriptures that contain detail about any Hata yoga asanas other than that are mentioned in the Hata Yoga above.
yoga asana hatha-yoga
share | improve this question
asked 6 hours ago
hanugm hanugm
3,593 1 13 38
...
Voor het gelijknamige metrostation, zie De Pijp (metrostation). De Pijp Wijk van Amsterdam Kerngegevens Gemeente Amsterdam Stadsdeel Zuid Coördinaten 52°21'11"NB, 4°53'46"OL Overig Postcode(s) 1072, 1073, 1074 De Pijp is een Amsterdamse wijk en een voormalig stadsdeel van Amsterdam, nu onderdeel van stadsdeel Zuid. Inhoud 1 Geschiedenis 2 Geografie 3 Bevolking 4 Economie 5 Cultuur, religie, overig 6 Trivia 7 Bekende mensen uit De Pijp 8 Canon van Amsterdam 9 Externe links 10 Bronnen 11 Noten Geschiedenis Plan Van Niftrik (1867). Plan Kalff (1877). Het Sarphatimonument in het Sarphatipark. Straatwandbeeld van de Pijp (Gerard Doustraat) De Eerste Jacob van Campenstraat bij de Ruysdaelkade. De Albert Cuypmarkt op de Albert Cuypstraat. De Tweede Jan van der Heijdenstraat. Wooncomplex uit de jaren 1920 aan het Thér...
Joseph Stallaert in zijn atelier Joseph Stallaert , Maternité Joseph Stallaert (Merchtem,19 maart 1825 – Elsene/Brussel, 24 november 1903) was een Belgisch kunstschilder. Inhoud 1 Levensloop 2 Leerlingen 3 Situering 4 Trivia 5 Musea en andere realisaties 6 Literatuur Levensloop De grootvader langs vaderszijde, Jan-Frans Stallaert was dichter en een amateur van de letterkunde, vooral van Cats en Vondel. De ouders waren nuchtere handelaars en de vader besliste dat zijn zoon in de zakenwereld zou gaan. Daarom plaatste hij hem op 15-jarige leeftijd in de leer bij een baas, toevallig een oom van de landschapschilder Edmond De Schampheleer. Met diens hulp kon Stallaert beginnen aan het waarmaken van zijn eigen droom : dank zijn De Schampheleer werd hij aanvaard in het vrij atelier van kunstschilder François-Joseph Navez. Na de dood van zijn vader gaf Stallaert zijn betrekking op en wijdde zich -volledig gemotiveerd- helemaal aan de schild...