Circuit de Monaco





































Circuit de Monaco


Circuit Monaco.png
Locatie
Vlag van Monaco Monte Carlo
Tijdzone
GMT +1
Geopend 1929
Evenementen
Formule 1
Formule 2
Eurocup Formule Renault 2.0
Porsche Supercup
Lengte 3,340 km
Bochten 18
Snelste ronde 1:14.260
(Vlag van Nederland Max Verstappen, Red Bull Racing, 2018)





Portaal: 

Autosport


Circuit de Monaco is een stratencircuit gelegen in de straten van Monte Carlo en La Condamine rond de haven van het prinsdom Monaco. Het wordt gewoonlijk aangeduid als "Monte Carlo", omdat er grotendeels door de wijk Monte Carlo heen wordt gereden.


Het circuit wordt één weekend in mei gebruikt voor de Formule 1 Grand Prix van Monaco. Ook worden er veel opstapklassen naar de Formule 1 gereden, zoals de Formule 2.




Inhoud






  • 1 Historie


  • 2 Kenmerken


    • 2.1 De route




  • 3 Formule 1


    • 3.1 Winnaars




  • 4 Fatale ongevallen door crashes





Historie


Het idee voor een Grand Prix-race in de straten van Monaco kwam van Anthony Noghès, de voorzitter van de Automobile Club de Monaco, en goede vriend van de regerende familie Grimaldi. De openingsrace werd gehouden in 1929 en werd gewonnen door William Grover-Williams in een Bugatti.



Kenmerken


De race wordt gehouden op een stratencircuit en dat betekent in het geval van Monaco smalle wegen, krappe bochten, weinig ruimte voor inhalen, en echt snelheid maken is ook niet mogelijk. Het circuit is eigenlijk niet meer geschikt voor Formule 1-auto's. Er is namelijk geen ruimte voor grindbakken of andere veiligheidsmaatregelen die op de overige Formule 1-circuits wel aanwezig zijn. Door de geschiedenis en het spektakel van het evenement blijft het jaarlijks (in de maand mei) terugkomen.


In de jachthaven worden grote tribunes opgebouwd. Het opzetten van het circuit duurt 6 weken, het afbreken ervan 3 weken.



De route




Het huidige circuit met de omliggende straten




De haarspeldbocht (bocht 6)




De tunnel (bocht 9)




Nouvelle Chicane (bocht 10) zichtbaar in de verte


Het circuit is 3,34 km lang. Doordat het 78 keer doorlopen moet worden, wordt in totaal 260,52 km afgelegd. Monaco is het enige circuit in de Formule 1 waarop niet de standaard minimale afstand van 305 kilometer wordt afgelegd. Dit is omdat het circuit door alle bochten dermate langzaam is dat deze afstand niet binnen de maximale twee uur raceduur afgelegd kan worden.
De route start op de Boulevard Albert I. Dit is een recht stuk weg waar ingehaald kan worden.



  • 1 Sainte Devote, hier gaat de route rechtsaf over de Avenue d'Ostende. De bocht is vernoemd naar de patroonheilige van Monaco en de gelijknamige wijk van Monaco waar het circuit aan raakt, alwaar ook de Église Sainte-Dévote staat.

  • 2 Beau Rivage, hier gaat de route naar het hoger gelegen Monte Carlo.

  • 3 Massenet, in een lange en hobbelige linkse bocht wordt het Hotel de Paris gepasseerd. De route gaat over de Avenue de Monte Carlo, rechts wordt het casino gepasseerd en de Place du Casino overgestoken.

  • 4 Casino, hier gaat de route rechtsaf en verder over de Avenue des Spélugues.

  • 5 Mirabeau Haute, hier gaat de route weer scherp rechtsaf naar beneden naar het Grand hotel.

  • 6 Grand Hotel Hairpin, hier volgt een haarspeldbocht naar links, de langzaamste bocht van de huidige Formule 1-kalender.

  • 7 Mirabeau Bas, een scherpe bocht naar rechts, onder de Boulevard du Larvotto door.

  • 8 Portier, weer naar rechts. Over de Boulevard Louis II, naar de tunnel.

  • 9 Tunnel, dit is de tunnel onder het hotel en het congrescentrum. In deze lange rechtse bocht behalen de Formule 1 auto’s de hoogste snelheid van net geen 300 km/uur.

  • 10/11 Nouvelle Chicane, deze bochtencombinatie brengt de auto’s bij de jachthaven. Er wordt hard geremd in een afdaling net voor het ingaan van de chicane.

  • 12 Tabac, linksaf langs de Albert I kade.

  • 13/14 Louis Chiron, de chicane net voor het zwembad. De bocht is vernoemd naar Louis Chiron, een Monagaskische autocoureur, en tevens de oudste persoon die ooit aan de GP van Monaco heeft meegedaan. De laatste keer was hij 58 jaar oud.

  • 15/16 Piscine, een scherpe S-bocht na het zwembad.

  • 17 Rascasse, een bocht om het restaurant La Rascasse heen. De route loopt hierna een klein stukje langs de heuvel van Monaco-Ville, hier ligt ook de ingang van de pitlane.

  • 18/19 Anthony Noghes, de bocht is vernoemd naar de grondlegger van de Grand Prix van Monaco.



Formule 1


Monaco is een van de Grand Prix die al sinds het ontstaan van het wereldkampioenschap Formule 1 op de kalender staat. Het is van oudsher een van de beroemdste van alle Formule 1 Grand Prix-circuits. Door de vele bochten kan niet echt snelheid gemaakt worden (behalve in de tunnel). Monaco geldt nog steeds als een van de populairste races om gewonnen te hebben, net als andere legendarische races zoals die op Monza (Italië) en Spa-Francorchamps (België).



Winnaars














































































































































































































































































































































Uitslagen Grand Prix van Monaco (Monaco)
Jaar
Coureur
Constructeurs

2018

Vlag van Australië Daniel Ricciardo

Red Bull Racing

2017

Vlag van Duitsland Sebastian Vettel

Ferrari

2016

Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Hamilton

Mercedes GP

2015

Vlag van Duitsland Nico Rosberg

Mercedes GP

2014

Vlag van Duitsland Nico Rosberg

Mercedes GP

2013

Vlag van Duitsland Nico Rosberg

Mercedes GP

2012

Vlag van Australië Mark Webber

Red Bull Racing

2011

Vlag van Duitsland Sebastian Vettel

Red Bull Racing

2010

Vlag van Australië Mark Webber

Red Bull Racing

2009

Vlag van Verenigd Koninkrijk Jenson Button

Brawn GP

2008

Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Hamilton

McLaren

2007

Vlag van Spanje Fernando Alonso

McLaren

2006

Vlag van Spanje Fernando Alonso

Renault

2005

Vlag van Finland Kimi Räikkönen

McLaren

2004

Vlag van Italië Jarno Trulli

Renault

2003

Vlag van Colombia Juan Pablo Montoya

Williams

2002

Vlag van Verenigd Koninkrijk David Coulthard

McLaren

2001

Vlag van Duitsland Michael Schumacher

Ferrari

2000

Vlag van Verenigd Koninkrijk David Coulthard

McLaren

1999

Vlag van Duitsland Michael Schumacher

Ferrari

1998

Vlag van Finland Mika Häkkinen

McLaren

1997

Vlag van Duitsland Michael Schumacher

Ferrari

1996

Vlag van Frankrijk Olivier Panis

Ligier-Mugen-Honda

1995

Vlag van Duitsland Michael Schumacher

Benetton-Renault

1994

Vlag van Duitsland Michael Schumacher

Benetton-Ford

1993

Vlag van Brazilië Ayrton Senna

McLaren-Ford

1992

Vlag van Brazilië Ayrton Senna

McLaren-Honda

1991

Vlag van Brazilië Ayrton Senna

McLaren-Honda

1990

Vlag van Brazilië Ayrton Senna

McLaren-Honda

1989

Vlag van Brazilië Ayrton Senna

McLaren-Honda

1988

Vlag van Frankrijk Alain Prost

McLaren-Honda

1987

Vlag van Brazilië Ayrton Senna

Lotus-Honda

1986

Vlag van Frankrijk Alain Prost

McLaren-TAG

1985

Vlag van Frankrijk Alain Prost

McLaren-TAG

1984

Vlag van Frankrijk Alain Prost

McLaren-TAG

1983

Vlag van Finland Keke Rosberg

Williams-Ford

1982

Vlag van Italië Riccardo Patrese

Brabham-Ford

1981

Vlag van Canada Gilles Villeneuve

Ferrari

1980

Vlag van Argentinië Carlos Reutemann

Williams-Ford

1979

Flag of South Africa (1928–1994).svg Jody Scheckter

Ferrari

1978

Vlag van Frankrijk Patrick Depailler

Tyrrell-Ford

1977

Flag of South Africa (1928–1994).svg Jody Scheckter

Wolf-Ford

1976

Vlag van Oostenrijk Niki Lauda

Ferrari

1975

Vlag van Oostenrijk Niki Lauda

Ferrari

1974

Vlag van Zweden Ronnie Peterson

Lotus-Ford

1973

Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart

Tyrrell-Ford

1972

Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise

BRM

1971

Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart

Tyrrell-Ford

1970

Vlag van Oostenrijk Jochen Rindt

Lotus-Ford

1969

Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill

Lotus-Ford

1968

Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill

Lotus-Ford

1967

Vlag van Nieuw-Zeeland Denny Hulme

Brabham-Repco

1966

Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart

BRM

1965

Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill

BRM

1964

Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill

BRM

1963

Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill

BRM

1962

Vlag van Nieuw-Zeeland Bruce McLaren

Cooper-Climax

1961

Vlag van Verenigd Koninkrijk Stirling Moss

Lotus-Climax

1960

Vlag van Verenigd Koninkrijk Stirling Moss

Lotus-Climax

1959

Vlag van Australië Jack Brabham

Cooper-Climax

1958

Vlag van Frankrijk Maurice Trintignant

Cooper-Climax

1957

Vlag van Argentinië Juan Manuel Fangio

Maserati

1956

Vlag van Verenigd Koninkrijk Stirling Moss

Maserati

1955

Vlag van Frankrijk Maurice Trintignant

Ferrari

1950

Vlag van Argentinië Juan Manuel Fangio

Alfa Romeo


Fatale ongevallen door crashes



  • 1952 - Luigi Fagioli

  • 1967 - Lorenzo Bandini





















Popular posts from this blog

Knooppunt Holsloot

Altaar (religie)

Gregoriusmis