Willem Reijers
Willem Reijers | ||||
Verkeerswezen, Groningen (1959) | ||||
Persoonsgegevens | ||||
Volledige naam | Wilhelmus Ludovicus Reijers | |||
Geboren | Arnhem, 12 maart 1910 | |||
Overleden | Alkmaar, 2 oktober 1958 | |||
Geboorteland | Nederland | |||
Beroep(en) | Schilder, illustrator en beeldhouwer | |||
Oriënterende gegevens | ||||
Stijl(en) | Abstract-figuratief | |||
RKD-profiel | ||||
|
Wilhelmus Ludovicus (Willem) Reijers (Arnhem, 12 maart 1910 – Alkmaar, 2 oktober 1958) was een Nederlandse schilder, illustrator en beeldhouwer.[1]
Inhoud
1 Leven en werk
2 Werken in de openbare ruimte (selectie)
3 Fotogalerij
4 Literatuur
5 Zie ook
Leven en werk
Reijers was een zoon van kandidaat-notaris Roeland Reijers (1868-1930) en Johanna Josina Troost (1875-1953). Hij groeide op in Noordwijk en werd -nadat hij vroegtijdig het gymnasium verliet- aanvankelijk opgeleid in de bloemenhandel. Hij bezocht de Handelsschool in München en volgde in zijn vrije tijd lessen bij de schilder Theodor Grätz. Hij keerde terug naar Nederland, maar vertrok al snel richting Londen voor een cursus letterschrijven en de tekenklas van de Grosvenor School of Modern Art (1931-1934). Hij illustreerde in die tijd een feuilleton van Clinge Doorenbos die in De Telegraaf werd gepubliceerd. Hij trok vervolgens naar Parijs, waar hij in de leer was bij de schilder Fernand Léger aan de Académie de la Grande Chaumière. In 1936 had hij zijn eerste expositie, met Toon Ninaber van Eyben, bij kunsthandel Santee Landweer in Amsterdam. In 1938 keerde Reijers terug naar Nederland, waar hij in zijn atelier naast schilderijen de eerste plastieken maakte. In 1939 werkte hij gedurende vier maanden, tot het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, in het atelier van de beeldhouwer Ossip Zadkine. Reijers richtte zich sindsdien vooral op het beeldhouwen. Hij wordt beschouwd als een van de vernieuwende beeldhouwers van vlak na de oorlog. Hij leerde Betsy (Bep) Weyand (1917-1996), dochter van de schilder Jaap Weyand, kennen en zij trouwden in 1942.
Reijers was lid van de kunstenaarsgroep Vrij beelden (1947).[2] In 1948 maakten vier van zijn sculpturen deel uit van de Nederlandse inzending voor de Biënnale van Venetië. Reijers was maar zo'n tien jaar als beeldhouwer actief. Hij liet een klein oeuvre van experimenteel werk na, dat door heel Nederland werd geplaatst. Reijers' laatste werk was het Verkeerswezen voor de Emmabrug in de stad Groningen.[3] Hij overleed voor het in brons kon worden gegoten. Het werk werd afgemaakt door Wessel Couzijn en onthuld door Reijers' weduwe in 1959.
Reijers was bevriend met Lucebert, die over hem het volgende gedicht schreef:
In memoriam Willem Reijers
|
Werken in de openbare ruimte (selectie)
Monument voor een fusillade te Zijpersluis (1947)
Engel (1949), Amsterdam
Vrouw met vlag (1949), Vorden
David en Saul (1952), Alkmaar- Gevelplastiek Werkspoor (1952), Oostenburgergracht in Amsterdam
Phoenix (1953)[4], hal station Arnhem, in 1954 geopend. In opslag tijdens de bouw van het nieuwe station (2007-2015). herplaatst in nieuwe stationshal Arnhem Centraal (2015)
Handen aan de LTS in Amsterdam (1956)- Gevelreliëf van het wapen van Gelderland, balkonhek (1954-1955) en deurgrepen (1955-1956) voor het Huis der Provincie, Arnhem
Verkeerswezen (1959), Groningen
Phoenix (1974)[4], Spiegelgracht, Amsterdam
De man van Vught (1973) in Heiloo
Fotogalerij
Engel (1949), Amsterdam
Gevelplastiek Werkspoor (1952), Amsterdam
Saul en David (1952), Alkmaar
Wapen en balkonhek (1954-1955), Arnhem
De man van Vught (1973), Heiloo
Phoenix (1974), Amsterdam
Literatuur
- Arkesteijn, R. (2004) Willem Reijers. Zwolle: Waanders. ISBN 9040088764
Zie ook
- Lijst van Nederlandse beeldhouwers
- Lijst van deelnemers aan de Biënnale van Venetië
Bronnen, noten en/of referenties
|
Zie de categorie Willem Reijers van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |