Kloosters van San Millán Yuso en Suso
Multi tool use
Kloosters van San Millán Yuso en Suso
|
Werelderfgoed cultuur
|
|
| Land |
 Spanje
|
| Coördinaten |
42° 20′ NB, 2° 52′ WL
|
| UNESCO-regio |
Europa en Noord-Amerika
|
| Criteria |
ii, iv, vi
|
Inschrijvingsverloop
|
| UNESCO-volgnr. |
805
|
| Inschrijving |
1997 (21e sessie)
|
Kaart
|
|
UNESCO-werelderfgoedlijst
|
Toegang tot het klooster van Millán de Yuso
De Kloosters van San Millán Yuso en Suso (Spaans: Monasterios de San Millán de Yuso y de Suso) zijn twee kloosters in San Millán de la Cogolla in La Rioja, Spanje. In de namen van de kloosters verwijzen Suso en Yuso naar "hoger" en "lager" in Oud-Castiliaans.
Suso is het oudste van de twee bouwwerken, dateert uit de 6e eeuw en is naar overlevering gebouwd op de plaats van de kluizenarij van de heilige Aemilianus de la Cogolla waarbij Millán de Spaanse vertaling is van Aemilianus. Het bouwwerk met een Romaanse kerk is een getuige van de overgang van eremieten naar cenobieten in het religieus leven. In dit klooster werden zinnen in de Spaanse en Baskische talen een eerste maal samen geschreven als glossen op een Latijnse codex. Het betrokken manuscript is gekend als de Glosas Emilianenses. Het klooster werd verlaten rond 1837 na de Desamortización (sluiting en privatisering van kloosters) onder het bewind van Juan Álvarez Mendizábal.
San Millán de Yuso is een klooster uit de 11e eeuw, van oorsprong een benedictijnenklooster maar later ingenomen door een gemeenschap van augustijner heremieten recoletten (Ordo Augustinianorum Recollectorum). Een deel van het klooster is tegenwoordig omgevormd tot een hotel. Het klooster ligt ook in de nabijheid van de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella tussen Nájera en Burgos en wordt ook door sommige pelgrims aangedaan als rustplaats.
De architectuur van de kloosters bestaat uit Mozarabische, Visigotische, middeleeuwse, renaissance en barok stijlen. De Spaanse geschreven en gesproken taal is geboren in deze kloosters; de eerste literatuur in het Castiliaans werd hier geschreven en ontwikkelde zich tot een van de meest gesproken talen ter wereld.[1] Om die redenen werden de kloosters in december 1997 tijdens de 21e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed erkend als cultureel werelderfgoed en toegevoegd aan de UNESCO werelderfgoedlijst.
Bronnen, noten en/of referenties
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is (gedeeltelijk) vertaald vanaf de Engelstalige Wikipedia, die onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
↑ San Millán Yuso and Suso Monasteries, Tekst vrijgegeven door UNESCO met een Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 IGO licentie.
|
 |
Werelderfgoed in Spanje |
 |
Alhambra, Generalife en Albaicín, Granada ·
Kathedraal van Burgos ·
Historisch centrum van Córdoba ·
Klooster en plaats van het Escorial, Madrid ·
Werken van Gaudí ·
Grot van Altamira en de paleolithische grotkunst van Noord-Spanje ·
Monumenten van Oviedo en het koninkrijk Asturië ·
Oude stad Ávila met de Kerken-buiten-de-Muren ·
Oude stad Segovia en aquaduct ·
Santiago de Compostella (oude stad) ·
Nationaal park Garajonay ·
Historische stad Toledo ·
Mudéjararchitectuur van Aragón ·
Oude stad Cáceres ·
Kathedraal, Alcázar en Archivo General de Indias in Sevilla ·
Oude stad Salamanca ·
Klooster van Poblet ·
Archeologisch ensemble van Mérida ·
Pelgrimsroute naar Santiago de Compostella ·
Koninklijk klooster van Santa Maria de Guadalupe ·
Nationaal park Doñana ·
Historische ommuurde stad Cuenca ·
La Lonja de la Seda van Valencia ·
Las Médulas ·
Palau de la Música Catalana en Hospital de Sant Pau, Barcelona ·
Monte Perdido ·
Kloosters van San Millán Yuso en Suso ·
Prehistorische rotskunst in de Coa Vallei en de Siega Verde ·
Rotskunst van het Middellandse-Zeebekken op het Iberisch Schiereiland ·
Universiteit en historische parochie van Alcalá de Henares ·
Ibiza, biodiversiteit en cultuur ·
San Cristóbal de La Laguna ·
Archeologisch ensemble van Tarraco ·
Archeologisch Atapuerca ·
Catalaanse romaanse kerken van de Vall de Boí ·
Palmeral van Elche ·
Romeinse muur van Lugo ·
Cultuurlandschap van Aranjuez ·
Monumentale renaissance-ensembles van Úbeda en Baeza ·
Vizcayabrug ·
Oude en voorhistorische beukenbossen van de Karpaten en andere regio's van Europa ·
Nationaal park El Teide ·
Herculestoren ·
Cultuurlandschap van de Serra de Tramuntana ·
Erfgoed van kwik. Almadén en Idrija ·
Dolmens van Antequera ·
Kalifaatstad Medina Azahara
|
|
Zie de categorie Monasterio de San Millán de Suso van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
|
|
Zie de categorie Monasterio de San Millán de Yuso van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
|
gKPANxc,1IG1x69QL8vOWY3FCM2arKIS1Carsq,dw69Og3BMs wiah3ooDf,m0
Popular posts from this blog
2
chapter I of Hata Yoga Pradipika lists out the following 15 different types of asanas along with details Swastika-âsana, Gomukha-âsana, Vîrâsana, Kurmâsana, Kukkuṭa âsana, Uttâna Kûrma-âsana, Dhanura âsana, Matsya-âsana, Paśchima Tâna, Mayûra-âsana, Śava-âsana, Siddhâsana, Padmâsana, Siṃhâsana and Bhadrâsana What are the scriptures that contain detail about any Hata yoga asanas other than that are mentioned in the Hata Yoga above.
yoga asana hatha-yoga
share | improve this question
asked 6 hours ago
hanugm hanugm
3,593 1 13 38
...
Voor het gelijknamige metrostation, zie De Pijp (metrostation). De Pijp Wijk van Amsterdam Kerngegevens Gemeente Amsterdam Stadsdeel Zuid Coördinaten 52°21'11"NB, 4°53'46"OL Overig Postcode(s) 1072, 1073, 1074 De Pijp is een Amsterdamse wijk en een voormalig stadsdeel van Amsterdam, nu onderdeel van stadsdeel Zuid. Inhoud 1 Geschiedenis 2 Geografie 3 Bevolking 4 Economie 5 Cultuur, religie, overig 6 Trivia 7 Bekende mensen uit De Pijp 8 Canon van Amsterdam 9 Externe links 10 Bronnen 11 Noten Geschiedenis Plan Van Niftrik (1867). Plan Kalff (1877). Het Sarphatimonument in het Sarphatipark. Straatwandbeeld van de Pijp (Gerard Doustraat) De Eerste Jacob van Campenstraat bij de Ruysdaelkade. De Albert Cuypmarkt op de Albert Cuypstraat. De Tweede Jan van der Heijdenstraat. Wooncomplex uit de jaren 1920 aan het Thér...
Joseph Stallaert in zijn atelier Joseph Stallaert , Maternité Joseph Stallaert (Merchtem,19 maart 1825 – Elsene/Brussel, 24 november 1903) was een Belgisch kunstschilder. Inhoud 1 Levensloop 2 Leerlingen 3 Situering 4 Trivia 5 Musea en andere realisaties 6 Literatuur Levensloop De grootvader langs vaderszijde, Jan-Frans Stallaert was dichter en een amateur van de letterkunde, vooral van Cats en Vondel. De ouders waren nuchtere handelaars en de vader besliste dat zijn zoon in de zakenwereld zou gaan. Daarom plaatste hij hem op 15-jarige leeftijd in de leer bij een baas, toevallig een oom van de landschapschilder Edmond De Schampheleer. Met diens hulp kon Stallaert beginnen aan het waarmaken van zijn eigen droom : dank zijn De Schampheleer werd hij aanvaard in het vrij atelier van kunstschilder François-Joseph Navez. Na de dood van zijn vader gaf Stallaert zijn betrekking op en wijdde zich -volledig gemotiveerd- helemaal aan de schild...
Spanje
