Drew Cameron Ginn (Leongatha, 20 november 1974) is een Australisch voormalig roeier. Hij nam viermaal deel aan de Olympische Spelen en werd hierbij driemaal olympisch kampioen en won één zilveren medaille. Hij werd ook vijf maal wereldkampioen.
Inhoud
1Biografie
2Palmares
2.1Twee-zonder-stuurman
2.2Vier-met-stuurman
2.3Vier-zonder-stuurman
2.4Acht
Biografie
Ginn nam in 1996 voor de eerste keer deel aan de Olympische Spelen. In Atlanta roeide Ginn samen met Michael McKay, James Tomkins en Nicholas Green naar een gouden medaille op de vier-zonder-stuurman. Op het WK 1997 roeide Ginn naar zijn eerste medaille op een WK: met het Australische team roeide hij naar brons op de acht-met-stuurman. Samen met Michael McKay behaalde hij zilver op het WK 1998. Op datzelfde WK roeide Ginn ook naar een eerste wereldtitel: samen met Nicholas Green, Michael McKay, James Tomkins en stuurman Brett Hayman werd hij wereldkampioen op de vier-met-stuurman. Op het WK 1999 behaalde hij een tweede wereldtitel. Aan de zijde van James Tomkins was hij de beste op de twee-zonder-stuurman.
Als gevolg van een rugblessure moest Ginn verstek laten gaan voor de Olympische Spelen. Pas in 2002 maakte Ginn zijn comeback op het hoogste niveau, al kwam het Australische duo (samen met Tomkins) niet verder dan de vierde plaats op het WK 2002. In 2003 werden Ginn en Tomkins opnieuw wereldkampioen.
Ook op de Olympische Spelen van 2004 in Athene stond er op het Australische duo geen maat. In de finale van de twee-zonder-stuurman hadden ze bijna 2 seconden voorsprong op het Kroatische duo Siniša Skelin en Nikša Skelin.
In 2006 vormde Ginn een duo met Duncan Free. Het nieuwe Australische duo was ook nu te sterk voor de concurrentie en zo behaalde Ginn zijn vierde wereldtitel. Op het WK 2007 in München verlengden ze hun wereldtitel op de twee-zonder-stuurman met meer dan 5 seconden voorsprong op het Nieuw-Zeelandse duo Nathan Twaddle en George Bridgewater.
Op de Olympische Spelen van 2008 in Peking veroverde Ginn een derde olympische titel. Samen met Duncan Free roeide hij naar het goud op de twee-zonder-stuurman.
In 2012 nam Ginn deel aan de Olympische Spelen. Samen met Joshua Dunkley-Smith, William Lockwood and James Chapman nam hij deel aan de vier-zonder. Het Australische viertal roeide naar een zilveren medaille achter het Britse viertal. Hiermee behaalde hij zijn vierde olympische medaille.
Palmares
Twee-zonder-stuurman
1998: 2 WK
1999: 1 WK
2002: 4e WK
2003: 1 WK
2004: 1 OS Athene
2006: 1 WK
2007: 1 WK
2008: 1 OS Peking
Vier-met-stuurman
1998: 1 WK
Vier-zonder-stuurman
1996: 1 OS Atlanta
2011: 3 WK
2012: 2 OS Londen
Acht
1995: 11e WK
1997: 3 WK
Bronnen, noten en/of referenties
(en) Profiel van Drew Ginn op sports-reference.com
(en) Profiel op OS Londen 2012
(nl) Profiel op sportuitslagen.org
(en) Profiel op website Australian Olympic Team
(en) Drew Ginn op WorldRowing.com van de Internationale Roeifederatie
(en) Profiel op rowingaustralia.com
(en) Blog van Drew Ginn
Olympisch kampioen
Roeien: twee-zonder-stuurman mannen
1904: Robert Farnan & Joseph Ryan ·
1908: Reginald Fenning & Gordon Thomson ·
1924: Teun Beijnen & Willy Rösingh ·
1928: Kurt Moeschter & Bruno Müller ·
1932: Lewis Clive & Hugh Edwards ·
1936: Willi Eichhorn & Hugo Strauß ·
1948: Ran Laurie & Jack Wilson ·
1952: Charles Logg & Thomas Price ·
1956: James Fifer & Duvall Hecht ·
1960: Valentin Borejko & Oleg Golovanov ·
1964: George Hungerford & Roger Jackson ·
1968: Heinz-Jürgen Bothe & Jörg Lucke ·
1972: Siegfried Brietzke & Wolfgang Mager ·
1976: Bernd Landvoigt & Jörg Landvoigt ·
1980: Bernd Landvoigt & Jörg Landvoigt ·
1984: Petru Iosub & Valer Toma ·
1988: Andrew Holmes & Steve Redgrave ·
1992: Matthew Pinsent & Steve Redgrave ·
1996: Matthew Pinsent & Steve Redgrave ·
2000: Michel Andrieux & Jean-Christophe Rolland ·
2004: Drew Ginn & James Tomkins ·
2008: Duncan Free & Drew Ginn ·
2012: Hamish Bond & Eric Murray ·
2016: Hamish Bond & Eric Murray
Roeien: vier-zonder-stuurman mannen
1904: George Dietz & August Erker & Albert Nasse & Arthur Stockhoff ·
1908: Robert Cudmore & James Angus Gillan & Duncan Mackinnon & Robert Somers-Smith ·
1924: Charles Eley & James MacNabb & Robert Morrison & Terence Sanders ·
1928: Richard Beesly & Edward Bevan & John Lander & Michael Warriner ·
1932: John Badcock & Jack Beresford & Hugh Edwards & Rowland George ·
1936: Rudolf Eckstein & Martin Karl & Wilhelm Menne & Anton Rom ·
1948: Franco Faggi & Giovanni Invernizzi & Giuseppe Moioli & Elio Morille ·
1952: Duje Bonačić & Petar Šegvić & Mate Trojanović & Velimir Valenta ·
1956: Donald Arnold & Walter D'Hondt & Lorne Loomer & Archibald MacKinnon ·
1960: Arthur Ayrault & Ted Nash & John Sayre & Richard Wailes ·
1964: John Ørsted Hansen & Bjørn Hasløv & Kurt Helmudt & Erik Petersen ·
1968: Frank Forberger & Dieter Grahn & Frank Rühle & Dieter Schubert ·
1972: Frank Forberger & Dieter Grahn & Frank Rühle & Dieter Schubert ·
1976: Siegfried Brietzke & Andreas Decker & Wolfgang Mager & Stefan Semmler ·
1980: Siegfried Brietzke & Andreas Decker & Stefan Semmler & Jürgen Thiele ·
1984: Shane O'Brien & Les O'Connell & Conrad Robertson & Keith Trask ·
1988: Ralf Brudel & Olaf Förster & Thomas Greiner & Roland Schröder ·
1992: Andrew Cooper & Nick Green & Mike McKay & James Tomkins ·
1996: Drew Ginn & Nick Green & Mike McKay & James Tomkins ·
2000: James Cracknell & Tim Foster & Matthew Pinsent & Steve Redgrave ·
2004: Edward Coode & James Cracknell & Matthew Pinsent & Steve Williams ·
2008: Tom James & Pete Reed & Andrew Triggs-Hodge & Steve Williams ·
2012: Alex Gregory & Tom James & Pete Reed & Andrew Triggs-Hodge ·
2016: Alex Gregory & Constantine Louloudis & George Nash & Mohamed Sbihi
2
chapter I of Hata Yoga Pradipika lists out the following 15 different types of asanas along with details Swastika-âsana, Gomukha-âsana, Vîrâsana, Kurmâsana, Kukkuṭa âsana, Uttâna Kûrma-âsana, Dhanura âsana, Matsya-âsana, Paśchima Tâna, Mayûra-âsana, Śava-âsana, Siddhâsana, Padmâsana, Siṃhâsana and Bhadrâsana What are the scriptures that contain detail about any Hata yoga asanas other than that are mentioned in the Hata Yoga above.
yoga asana hatha-yoga
share | improve this question
asked 6 hours ago
hanugm hanugm
3,593 1 13 38
...
Voor het gelijknamige metrostation, zie De Pijp (metrostation). De Pijp Wijk van Amsterdam Kerngegevens Gemeente Amsterdam Stadsdeel Zuid Coördinaten 52°21'11"NB, 4°53'46"OL Overig Postcode(s) 1072, 1073, 1074 De Pijp is een Amsterdamse wijk en een voormalig stadsdeel van Amsterdam, nu onderdeel van stadsdeel Zuid. Inhoud 1 Geschiedenis 2 Geografie 3 Bevolking 4 Economie 5 Cultuur, religie, overig 6 Trivia 7 Bekende mensen uit De Pijp 8 Canon van Amsterdam 9 Externe links 10 Bronnen 11 Noten Geschiedenis Plan Van Niftrik (1867). Plan Kalff (1877). Het Sarphatimonument in het Sarphatipark. Straatwandbeeld van de Pijp (Gerard Doustraat) De Eerste Jacob van Campenstraat bij de Ruysdaelkade. De Albert Cuypmarkt op de Albert Cuypstraat. De Tweede Jan van der Heijdenstraat. Wooncomplex uit de jaren 1920 aan het Thér...
Joseph Stallaert in zijn atelier Joseph Stallaert , Maternité Joseph Stallaert (Merchtem,19 maart 1825 – Elsene/Brussel, 24 november 1903) was een Belgisch kunstschilder. Inhoud 1 Levensloop 2 Leerlingen 3 Situering 4 Trivia 5 Musea en andere realisaties 6 Literatuur Levensloop De grootvader langs vaderszijde, Jan-Frans Stallaert was dichter en een amateur van de letterkunde, vooral van Cats en Vondel. De ouders waren nuchtere handelaars en de vader besliste dat zijn zoon in de zakenwereld zou gaan. Daarom plaatste hij hem op 15-jarige leeftijd in de leer bij een baas, toevallig een oom van de landschapschilder Edmond De Schampheleer. Met diens hulp kon Stallaert beginnen aan het waarmaken van zijn eigen droom : dank zijn De Schampheleer werd hij aanvaard in het vrij atelier van kunstschilder François-Joseph Navez. Na de dood van zijn vader gaf Stallaert zijn betrekking op en wijdde zich -volledig gemotiveerd- helemaal aan de schild...
Australië
Roeien
WK
WK
WK
