Parijs-Roubaix









































































Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix


Tom Boonen tijdens Parijs-Roubaix 2014.


Tom Boonen tijdens Parijs-Roubaix 2014.

Lokale naam Paris-Roubaix
Bijnaam
De Hel van het Noorden,
La Reine des Classiques,
La Pascale
Regio
Hauts-de-France
Periode 2e zondag van april
Organisator
ASO

Classificatie
Discipline Weg
Type Kasseiklassieker
Internationale kalender
UCI World Tour

Geschiedenis
Eerste editie 1896
Aantal edities 116 (2018)
Eerste winnaar
Vlag van Duitse Keizerrijk Josef Fischer
Laatste winnaar
Vlag van Slowakije Peter Sagan
Laatste Belgische winnaar
Vlag van België Greg Van Avermaet (2017)
Laatste Nederlandse winnaar
Vlag van Nederland Niki Terpstra (2014)
Meeste zeges
Vlag van België Roger De Vlaeminck
Vlag van België Tom Boonen
(4 zeges)





Portaal: 

Wielersport




Kasseimonument ter ere van de honderdjarige editie van Parijs-Roubaix.




De Vélodrome André Pétrieux van Roubaix waar ieder jaar de klassieker De Hel van het Noorden aankomt.


Parijs-Roubaix is een eendaagse wielerwedstrijd die elk voorjaar wordt verreden in het noorden van Frankrijk.


De wielerwedstrijd is een van de vijf wielerklassiekers en wordt precies een week na de Ronde van Vlaanderen gereden. De eendaagse wedstrijd staat bekend als De Hel van het Noorden (L'Enfer du Nord), omdat een belangrijk deel van de koers wordt verreden over de kasseistroken die karakteristiek zijn voor dit gebied. De omschrijving "Hel van het Noorden" werd het eerst in 1919 gebruikt door een journalist die de eerste editie na de Eerste Wereldoorlog volgde en diep onder de indruk was van de oorlogsverwoestingen in Noord-Frankrijk.


In de eerste edities werd er gebruikgemaakt van gangmakers (à la Bordeaux-Parijs), aanvankelijk met auto's en motoren, vanaf 1901 alleen nog met fietsen. Vanaf 1908 werden de renners tot Beauvais gegangmaakt, na 1910 kwam dit te vervallen. Afhankelijk van de weersomstandigheden zijn deze stroken ofwel droog en stoffig, ofwel nat en uiterst glad. Een andere bijnaam voor de wedstrijd is dan ook La Reine des Classiques (De Koningin der Klassiekers) of ook La Pascale (Paas, dus: wedstrijd omstreeks Pasen).


De textielfabrikanten Theo Vienne en Maurice Perez organiseerden deze wedstrijd voor het eerst in 1896 en met uitzondering van de beide wereldoorlogen is de wedstrijd sindsdien elk jaar verreden. Tegenwoordig is de organisatie van de wedstrijd in handen van de Société du Tour de France (A.S.O.: Amaury Sport Organisation), die ook de Ronde van Frankrijk organiseert.


Parijs-Roubaix, vormt samen met de Ronde van Vlaanderen, Milaan-San Remo, Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije de 5 monumenten en maakt sinds 2005 deel uit van de Historische kalender. Vanaf 2011 behoort hij tot de UCI World Tour.




Inhoud






  • 1 Parcours


  • 2 Kasseien


    • 2.1 Belangrijkste kasseistroken




  • 3 "De Dubbel"


  • 4 Fietsen en materiaal


  • 5 Lijst van winnaars


    • 5.1 Meervoudige winnaars


    • 5.2 Overwinningen per land




  • 6 Jongeren -23


  • 7 Externe links


  • 8 Referenties





Parcours


Oorspronkelijk liep de wedstrijd van Saint-Denis in Parijs naar Roubaix (Robaais). Vanwege de grote afstand werd de startplaats noordwaarts verlegd. In 1965 werd de startplaats verhuisd naar Chantilly. In 1968, onder leiding van Jean Stablinski, werd de startstreep voor het eerst getrokken in Compiègne, dat zo'n 80 km ten noorden van Parijs ligt. De finish is sinds 1943 traditioneel (met uitzondering van 1986, '87 en '88) op de Vélodrome André Pétrieux van Roubaix, waar de renners nog anderhalve ronde moeten afleggen (600 m). In de eerste edities werden er drie ronden op de baan afgelegd en werd de wegfiets voor een baanfiets ingewisseld voordat er de baan opgereden werd.[1][2]



Kasseien


Parijs-Roubaix kreeg zijn reputatie van kasseienkoers pas na de Eerste Wereldoorlog. Kasseien waren weliswaar niet onbekend in dat gebied, maar voor die tijd werd er nog veel gereden over stoffige wegen, gemaakt van puin en grind. Nadat veel van die wegen in de Eerste Wereldoorlog kapotgeschoten waren, werden ze hersteld met kasseien.


Vanaf de jaren zestig zijn veel van die kasseien weer verdwenen onder een laag asfalt, maar ze hadden inmiddels zo'n eigen karakter aan Parijs-Roubaix gegeven, dat de organisatie haar best doet in de omgeving originele kasseistroken te vinden en ze zo mogelijk als erfgoed te laten beschermen. Sommige kasseienstroken zijn alleen toegankelijk voor publiek op de wedstrijddag. Tegenwoordig moeten de renners elk jaar over meer dan 50 km kasseien rijden. Bekende kasseienstroken zijn het Bos van Wallers-Arenberg, Pevelenberg (Mons-en-Pévèle) en de Carrefour de l'Arbre. Elke kasseistrook (fr: secteur pavé) krijgt een gradatie in de vorm van sterren, waarbij 5 sterren de zwaarste stroken (in lengte en ligging van kasseien) aanduiden. In 2005 werd voor het eerst in veertig jaar het Bos van Wallers buiten het parcours gelaten, vanwege de slechte toestand van de kasseien aldaar. In 2006 werd de strook terug opgenomen in het parcours.


De nummering van de stroken is aflopend. Zo ligt strook nummer 1 (Espace Charles Crupelandt, vernoemd naar de wielrenner Charles Crupelandt), een relatief goed stuk kasseien van 300 meter lang, aangelegd ter promotie van de wielerwedstrijd, circa twee kilometer voor de finish in Roubaix.



Belangrijkste kasseistroken































































Nummer
Naam kasseistrook
Lengte
Aantal sterren
19

Bos van Wallers-Arenberg
2,4 km

*****
11

Mons-en-Pévèle
3 km

*****
4

Carrefour de l'Arbre
2,1 km

*****
26

Quiévy à Saint-Python
3,7 km

****
20
Haveluy à Wallers
2,5 km

****
17
Hornaing à Wandignies-Hamage
3,7 km

****
15
Tilloy-lez-Marchiennes à Sars-et-Rosières
2,4 km

****
12

Auchy-lez-Orchies à Bersée
2,7 km

****
5

Camphin-en-Pévèle
1,8 km

****


"De Dubbel"


Parijs-Roubaix wordt soms vergeleken met de Ronde van Vlaanderen, die altijd de zondag voor Parijs-Roubaix op de Vlaamse wegen verreden wordt. De Ronde wordt getypeerd als een race met een reeks Vlaamse hellingen, waarvan het merendeel met kinderkopjes geplaveid is (vandaar ook een kasseiklassieker). Parijs-Roubaix, daarentegen, heeft geen hellingen maar telt wel heel wat kasseistroken, die er veel slechter bij liggen dan die in Vlaanderen.


Tien wielrenners wonnen beide wedstrijden in één week tijd. Tom Boonen en Fabian Cancellara zijn er zelfs twee keer in geslaagd.



1923 · Vlag van Zwitserland Heiri Suter

1932 · Vlag van België Romain Gijssels

1934 · Vlag van België Gaston Rebry

1954 · Vlag van België Raymond Impanis

1957 · Vlag van België Fred De Bruyne

1962 · Vlag van België Rik Van Looy

1977 · Vlag van België Roger De Vlaeminck

2003 · Vlag van België Peter Van Petegem

2005 · Vlag van België Tom Boonen

2010 · Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara

2012 · Vlag van België Tom Boonen

2013 · Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara




Fietsen en materiaal


Door de vaak barre weersomstandigheden waarin de renners over de kasseien moeten dokkeren, kiezen ploegen soms voor specifiek technisch materiaal. Een specifieke frame- en wielenkeuze zijn vaak typerend voor deze wedstrijd.


De gebruikte fietsen in Parijs-Roubaix hebben dan ook veel weg van de cyclocross. Zo wordt meestal gekozen voor bredere banden, of specifieke remsoorten. Veelal kiest men voor een iets lichtere bandendruk, omdat dit iets beter grip geeft en de schokken beter absorbeert. Veel ploegen kiezen ervoor om her en der op het parcours extra personeel met reservewielen (of soms met reservefietsen) te plaatsen omdat veel stroken vaak niet of moeilijk bereikbaar zijn met de ploegwagen. Zo wordt de renner beter geassisteerd bij eventuele materiaalbreuk of lekke band.


Sommige toprenners gebruiken zelfs speciale frames, die geoptimaliseerd zijn voor het dokkerwerk van Parijs-Roubaix. Deze frames bieden meer stabiliteit en comfort voor de renner. In 2005 gebruikte winnaar Tom Boonen een TIME-frame met langere wielbasis. In diezelfde editie gebruikte George Hincapie een TREK-prototype frame met een 2 mm dikke vering aan de zitting, die -volgens de producenten- haast alle schokken zou opvangen.
Door de jaren heen zijn veel dingen uitgeprobeerd in De Hel van het Noorden om een voordeel op de concurrentie te hebben. Vering op de fiets in allerlei vormen hebben hun intrede gedaan en zijn weer verdwenen. Meer en meer kiezen renners voor een "klassieke" fiets waarbij kleine aanpassingen op het gebied van geometrie en sterkte worden toegepast.


Al een tijdje kunnen de renners bij bandbreuk assistentie vragen van een neutrale motor die tussen de renners laveert. De typische gele moto's voeren wielen met zich mee die ter beschikking staan van de renners met pech.



Lijst van winnaars







1896 · Vlag van Duitse Keizerrijk Josef Fischer
1897 · Vlag van Italië (1861-1946) Maurice Garin
1898 · Vlag van Italië (1861-1946) Maurice Garin
1899 · Vlag van Frankrijk Albert Champion
1900 · Vlag van Frankrijk Emile Bouhours
1901 · Vlag van Frankrijk Lucien Lesna
1902 · Vlag van Frankrijk Lucien Lesna
1903 · Vlag van Frankrijk Hippolyte Aucouturier
1904 · Vlag van Frankrijk Hippolyte Aucouturier
1905 · Vlag van Frankrijk Louis Trousselier
1906 · Vlag van Frankrijk Henri Cornet
1907 · Vlag van Frankrijk Georges Passerieu
1908 · Vlag van België Cyrille Van Hauwaert
1909 · Vlag van Frankrijk Octave Lapize
1910 · Vlag van Frankrijk Octave Lapize
1911 · Vlag van Frankrijk Octave Lapize
1912 · Vlag van Frankrijk Charles Crupelandt
1913 · Vlag van Luxemburg François Faber
1914 · Vlag van Frankrijk Charles Crupelandt
1919 · Vlag van Frankrijk Henri Pélissier
1920 · Vlag van België Paul Deman
1921 · Vlag van Frankrijk Henri Pélissier
1922 · Vlag van België Berten Dejonghe
1923 · Vlag van Zwitserland Heiri Suter
1924 · Vlag van België Jules Vanhevel
1925 · Vlag van België Félix Sellier
1926 · Vlag van België Julien Delbecque
1927 · Vlag van België Georges Ronsse
1928 · Vlag van Frankrijk André Leducq
1929 · Vlag van België Charles Meunier
1930 · Vlag van België Julien Vervaecke
1931 · Vlag van België Gaston Rebry
1932 · Vlag van België Romain Gijssels
1933 · Vlag van België Sylvère Maes
1934 · Vlag van België Gaston Rebry
1935 · Vlag van België Gaston Rebry
1936 · Vlag van Frankrijk Georges Speicher
1937 · Vlag van Italië (1861-1946) Jules Rossi
1938 · Vlag van België Lucien Storme



1939 · Vlag van België Emile Masson jr
1943 · Vlag van België Marcel Kint
1944 · Vlag van België Maurice Desimpelaere
1945 · Vlag van Frankrijk Paul Maye
1946 · Vlag van België Georges Claes
1947 · Vlag van België Georges Claes
1948 · Vlag van België Rik Van Steenbergen
1949 · Vlag van Italië Serse Coppi en Vlag van Frankrijk André Mahé
1950 · Vlag van Italië Fausto Coppi
1951 · Vlag van Italië Antonio Bevilacqua
1952 · Vlag van België Rik Van Steenbergen
1953 · Vlag van België Germain Derycke
1954 · Vlag van België Raymond Impanis
1955 · Vlag van Frankrijk Jean Forestier
1956 · Vlag van Frankrijk Louison Bobet
1957 · Vlag van België Fred De Bruyne
1958 · Vlag van België Leon Vandaele
1959 · Vlag van België Noël Foré
1960 · Vlag van België Pino Cerami
1961 · Vlag van België Rik Van Looy
1962 · Vlag van België Rik Van Looy
1963 · Vlag van België Emile Daems
1964 · Vlag van Nederland Peter Post
1965 · Vlag van België Rik Van Looy
1966 · Vlag van Italië Felice Gimondi
1967 · Vlag van Nederland Jan Janssen
1968 · Vlag van België Eddy Merckx
1969 · Vlag van België Walter Godefroot
1970 · Vlag van België Eddy Merckx
1971 · Vlag van België Roger Rosiers
1972 · Vlag van België Roger De Vlaeminck
1973 · Vlag van België Eddy Merckx
1974 · Vlag van België Roger De Vlaeminck
1975 · Vlag van België Roger De Vlaeminck
1976 · Vlag van België Marc Demeyer
1977 · Vlag van België Roger De Vlaeminck
1978 · Vlag van Italië Francesco Moser
1979 · Vlag van Italië Francesco Moser
1980 · Vlag van Italië Francesco Moser



1981 · Vlag van Frankrijk Bernard Hinault
1982 · Vlag van Nederland Jan Raas
1983 · Vlag van Nederland Hennie Kuiper
1984 · Vlag van Ierland Seán Kelly
1985 · Vlag van Frankrijk Marc Madiot
1986 · Vlag van Ierland Seán Kelly
1987 · Vlag van België Eric Vanderaerden
1988 · Vlag van België Dirk Demol
1989 · Vlag van België Jean-Marie Wampers
1990 · Vlag van België Eddy Planckaert
1991 · Vlag van Frankrijk Marc Madiot
1992 · Vlag van Frankrijk Gilbert Duclos-Lassalle
1993 · Vlag van Frankrijk Gilbert Duclos-Lassalle
1994 · Vlag van Moldavië Andrei Tchmil
1995 · Vlag van Italië Franco Ballerini
1996 · Vlag van België Johan Museeuw
1997 · Vlag van Frankrijk Frédéric Guesdon
1998 · Vlag van Italië Franco Ballerini
1999 · Vlag van Italië Andrea Tafi
2000 · Vlag van België Johan Museeuw
2001 · Vlag van Nederland Servais Knaven
2002 · Vlag van België Johan Museeuw
2003 · Vlag van België Peter Van Petegem
2004 · Vlag van Zweden Magnus Bäckstedt
2005 · Vlag van België Tom Boonen
2006 · Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara
2007 · Vlag van Australië Stuart O'Grady
2008 · Vlag van België Tom Boonen
2009 · Vlag van België Tom Boonen
2010 · Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara
2011 · Vlag van België Johan Vansummeren
2012 · Vlag van België Tom Boonen
2013 · Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara
2014 · Vlag van Nederland Niki Terpstra
2015 . Vlag van Duitsland John Degenkolb
2016 . Vlag van Australië Mathew Hayman
2017 · Vlag van België Greg Van Avermaet
2018 · Vlag van Slowakije Peter Sagan




Meervoudige winnaars


Renners in het cursief gedrukt zijn renners die nu nog actief zijn.
















































































































Overwinningen
Renner
Land
Jaren
4 Roger De Vlaeminck
Vlag van België België
1972, 1974, 1975, 1977
Tom Boonen
Vlag van België België
2005, 2008, 2009, 2012
3 Octave Lapize
Vlag van Frankrijk Frankrijk
1909, 1910, 1911
Gaston Rebry
Vlag van België België
1931, 1934, 1935
Rik Van Looy
Vlag van België België
1961, 1962, 1965
Eddy Merckx
Vlag van België België
1968, 1970, 1973
Francesco Moser
Vlag van Italië Italië
1978, 1979, 1980
Johan Museeuw
Vlag van België België
1996, 2000, 2002
Fabian Cancellara
Vlag van Zwitserland Zwitserland
2006, 2010, 2013
2 Maurice Garin
Vlag van Italië Italië
1897, 1898
Lucien Lesna
Vlag van Frankrijk Frankrijk
1901, 1902
Hippolyte Aucouturier
Vlag van Frankrijk Frankrijk
1903, 1904
Charles Crupelandt
Vlag van Frankrijk Frankrijk
1912, 1914
Henri Pélissier
Vlag van Frankrijk Frankrijk
1919, 1921
Georges Claes
Vlag van België België
1946, 1947
Rik Van Steenbergen
Vlag van België België
1948, 1952
Seán Kelly
Vlag van Ierland Ierland
1984, 1986
Marc Madiot
Vlag van Frankrijk Frankrijk
1985, 1991
Gilbert Duclos-Lassalle
Vlag van Frankrijk Frankrijk
1992, 1993
Franco Ballerini
Vlag van Italië Italië
1995, 1998


Overwinningen per land



































Overwinningen
Land
56
Vlag van België België
28
Vlag van Frankrijk Frankrijk
13
Vlag van Italië Italië
6
Vlag van Nederland Nederland
4
Vlag van Zwitserland Zwitserland
2
Vlag van Duitsland Duitsland, Vlag van Ierland Ierland, Vlag van Australië Australië
1
Vlag van Luxemburg Luxemburg, Vlag van Moldavië Moldavië, Vlag van Slowakije Slowakije, Vlag van Zweden Zweden


Jongeren -23








  • 1967 Vlag van België Georges Pintens

  • 1968 Vlag van Frankrijk Alain Vasseur

  • 1969 Vlag van Frankrijk Roger Desmaret

  • 1970 Vlag van Frankrijk Enzo Mattioda

  • 1971 Vlag van België Louis Verreydt

  • 1972 Vlag van België Yvan Benaets

  • 1973 Vlag van Frankrijk Patrick Béon

  • 1974 Vlag van België Marc Steels

  • 1975 Vlag van België Pol Verschuere

  • 1976 Vlag van Frankrijk Gérard Simonnot

  • 1977 Vlag van Frankrijk Michel Lloret

  • 1978 Vlag van België Alfons De Wolf

  • 1979 Vlag van Frankrijk Marc Madiot

  • 1980 Vlag van Ierland Stephen Roche

  • 1981 Vlag van België Kenny De Maerteleire

  • 1982 Vlag van België Rudy Rogiers

  • 1983 Vlag van België Frank Verleyen

  • 1984 Vlag van Frankrijk Thierry Marie




  • 1985 Vlag van Frankrijk Christian Chaubet

  • 1986 Vlag van Frankrijk Vincent Thorey

  • 1987 Vlag van Frankrijk Franck Boucanville

  • 1988 Vlag van Frankrijk Laurent Bezault

  • 1989 Vlag van Frankrijk Frédéric Moncassin

  • 1990 Vlag van Frankrijk Thierry Gouvenou

  • 1991 Vlag van Frankrijk Eric Larue

  • 1992 Vlag van Frankrijk Stéphane Chanteur

  • 1993 Vlag van Polen Marek Lesniewski

  • 1994 Vlag van België Kurt Dhont

  • 1995 Vlag van Frankrijk Damien Nazon

  • 1996 Vlag van België Dany Baeyens

  • 1997 Vlag van België Marc Chanoine

  • 1998 Vlag van Noorwegen Thor Hushovd

  • 1999 Vlag van Frankrijk Sébastien Joly

  • 2000 Vlag van Duitsland Eric Baumann

  • 2001 Vlag van Oekraïne Jaroslav Popovytsj

  • 2002 Vlag van Rusland Michail Timosjin




  • 2003 Vlag van Oezbekistan Sergej Lagoetin

  • 2004 Vlag van Nederland Koen de Kort

  • 2005 Vlag van Rusland Dmitri Kozontsjoek

  • 2006 Vlag van Nederland Tom Veelers

  • 2007 Vlag van Frankrijk Damien Gaudin

  • 2008 Vlag van Nederland Coen Vermeltfoort

  • 2009 Vlag van Verenigde Staten Taylor Phinney

  • 2010 Vlag van Verenigde Staten Taylor Phinney

  • 2011 Vlag van Nederland Ramon Sinkeldam

  • 2012 Vlag van Luxemburg Bob Jungels

  • 2013 niet verreden

  • 2014 Vlag van Nederland Mike Teunissen

  • 2015 Vlag van Zwitserland Lukas Spengler

  • 2016 Vlag van Italië Filippo Ganna

  • 2017 Vlag van Nederland Nils Eekhoff

  • 2018 Vlag van België Stan Dewulf



Opmerking: van deze lijst is enkel Marc Madiot erin geslaagd in zijn profcarrière opnieuw te winnen in Roubaix. Hij deed dit zelfs twee maal, namelijk in 1985 en 1991.



Externe links



  • Officiële website

  • Parcoursbeschrijving 2013



Referenties




  1. Bouvet, P. Parijs-Roubaix - De Hel Van Het Noorden, Lannoo, 2008, p. 52, ISBN 9789020965339


  2. Heijmans, Jeroen. Mallon, Bill. Historical Dictionary of Cycling, Scarecrow Press, 2011, p. 155, ISBN 9780810871755


































Popular posts from this blog

Knooppunt Holsloot

Altaar (religie)

Gregoriusmis