Paul Marlee, schrijversnaam van Paul Armand Nijbroek (Paramaribo, 20 juni 1938) is een Surinaams dichter, prozaschrijver en essayist. Soms schrijft hij ook onder het pseudoniem P. Marlee.
Inhoud
1Leven en werk
2Over P. Marlee
3Externe link
4Zie ook
Leven en werk
In Suriname was Paul Nijbroek laatstelijk werkzaam aan de Academie voor Hoger Kunst- en Cultuur Onderwijs (AHKCO). Hij studeerde zowel tropische landbouw als literatuurwetenschap, in Deventer, San Juan (Puerto Rico) als New York. Zijn hele leven heeft Marlee/Nijbroek afwisselend doorgebracht in de Verenigde Staten, Suriname en Nederland.
Als een van de weinige Surinaamse schrijvers gaat Marlee het vormexperiment aan in zijn werk. Zijn poëzie is soms nationalistisch maar in een niet-natiegebonden idioom, soms ook filosofisch en mystiek; zijn werk is enigszins academisch, zoekt altijd naar nieuwe vormen en is vaak ironiserend. Hij publiceerde drie dichtbundels: Fluïdum (1968), PH–7 (1969) en Thokat (1976). Eenvoudig zijn de schetsen van de novelle Boropata's [ Sranan voor:Versleten gympies] 1974). Complexer is de roman Proefkonijn (1985) waarin hij de techniek van de nouveau roman hanteert rond wat in wezen een identiteitsproblematiek is: de kosmische eenheid achter de dingen zoals die op verschillende plaatsen in de wereld worden waargenomen. Het boek was first runner-up van de Driejaarlijkse Surinaamse Staatsprijs voor Literatuur 1983 -1985 en verscheen in Engelse vertaling als eerste roman van een Surinaamse auteur die ooit in het Engels werd vertaald: Guinea-pig (1990).
In 2007 verscheen zijn roman De 4Macaw, waarvan al bijna twintig jaar eerder verspreid fragmenten verschenen. De roman speelt zich af in Brazilië. De auteur wijt zijn trage productie aan een schrijversblok van ongeveer tien jaar.
Marlee schreef ook kritieken en theoretische artikelen over literatuur, hij zette het tijdschrift Kolibri op en had zitting in de literatuurcommissie van Suriname.
Over P. Marlee
Michiel van Kempen, Een geschiedenis van de Surinaamse literatuur. Breda: De Geus, 2003, deel II, pp. 849-852.
Externe link
Complete tekst van Proefkonijn in de DBNL
Zie ook
Surinaamse literatuur
Bronnen, noten en/of referenties
Dit artikel is – met toestemming van de auteur – gebaseerd op een lemma uit Michiel van Kempen, Surinaamse schrijvers en dichters (Amsterdam: De Arbeiderspers, 1989).
2
chapter I of Hata Yoga Pradipika lists out the following 15 different types of asanas along with details Swastika-âsana, Gomukha-âsana, Vîrâsana, Kurmâsana, Kukkuṭa âsana, Uttâna Kûrma-âsana, Dhanura âsana, Matsya-âsana, Paśchima Tâna, Mayûra-âsana, Śava-âsana, Siddhâsana, Padmâsana, Siṃhâsana and Bhadrâsana What are the scriptures that contain detail about any Hata yoga asanas other than that are mentioned in the Hata Yoga above.
yoga asana hatha-yoga
share | improve this question
asked 6 hours ago
hanugm hanugm
3,593 1 13 38
...
Voor het gelijknamige metrostation, zie De Pijp (metrostation). De Pijp Wijk van Amsterdam Kerngegevens Gemeente Amsterdam Stadsdeel Zuid Coördinaten 52°21'11"NB, 4°53'46"OL Overig Postcode(s) 1072, 1073, 1074 De Pijp is een Amsterdamse wijk en een voormalig stadsdeel van Amsterdam, nu onderdeel van stadsdeel Zuid. Inhoud 1 Geschiedenis 2 Geografie 3 Bevolking 4 Economie 5 Cultuur, religie, overig 6 Trivia 7 Bekende mensen uit De Pijp 8 Canon van Amsterdam 9 Externe links 10 Bronnen 11 Noten Geschiedenis Plan Van Niftrik (1867). Plan Kalff (1877). Het Sarphatimonument in het Sarphatipark. Straatwandbeeld van de Pijp (Gerard Doustraat) De Eerste Jacob van Campenstraat bij de Ruysdaelkade. De Albert Cuypmarkt op de Albert Cuypstraat. De Tweede Jan van der Heijdenstraat. Wooncomplex uit de jaren 1920 aan het Thér...
Joseph Stallaert in zijn atelier Joseph Stallaert , Maternité Joseph Stallaert (Merchtem,19 maart 1825 – Elsene/Brussel, 24 november 1903) was een Belgisch kunstschilder. Inhoud 1 Levensloop 2 Leerlingen 3 Situering 4 Trivia 5 Musea en andere realisaties 6 Literatuur Levensloop De grootvader langs vaderszijde, Jan-Frans Stallaert was dichter en een amateur van de letterkunde, vooral van Cats en Vondel. De ouders waren nuchtere handelaars en de vader besliste dat zijn zoon in de zakenwereld zou gaan. Daarom plaatste hij hem op 15-jarige leeftijd in de leer bij een baas, toevallig een oom van de landschapschilder Edmond De Schampheleer. Met diens hulp kon Stallaert beginnen aan het waarmaken van zijn eigen droom : dank zijn De Schampheleer werd hij aanvaard in het vrij atelier van kunstschilder François-Joseph Navez. Na de dood van zijn vader gaf Stallaert zijn betrekking op en wijdde zich -volledig gemotiveerd- helemaal aan de schild...
