Kokerbijl

Multi tool use

kokerbijl van de urnenveldencultuur

kokerbijl van de Lausitzcultuur
De kokerbijl is een bijl uit brons of ijzer die zich tijdens de Late Bronstijd uit de vleugelbijl en de hielbijl ontwikkelde en zich tot in de Pre-Romeinse IJzertijd handhaafde. Kokerbijlen komen wijdverspreid in Europa voor, het meest in Midden- en Noord-Europa.
Schachting
Kokerbijlen worden geschacht met een kniehout, een stok met aan een eind een korte zijstaak. Veel kokerbijlen bezitten een aangegoten oog, welke ter bevestiging van de bijl aan de steel diende. Deze ogen vindt men al regelmatig bij de voorafgaande hiel- en vleugelbijlen.
Bronstijd
De vroegste exemplaren stammen uit de Midden-Bronstijd. Ze werden toen naast andere bijlvormen gebruikt. Tijdens de Latere Bronstijd waren deze andere typen vrijwel geheel verdrongen.
De bronzen bijlen bezitten vaak gegoten decoraties. De versieringen variëren van eenvoudige rechte lijnen, gebogen lijnen, pijlvormige en geruite patronen tot complexe versieringen. Een indeling naar oorsprongsgebied is op basis van de decoraties echter niet mogelijk, misschien vanwege wijdverspreide handel of gestandaardiseerde productiemethoden.
IJzertijd

depotvondst van 254 Armoricaanse kokerbijlen
Aan het begin van de IJzertijd was men om technische redenen nog niet in staat ijzeren kokerbijlen te maken. Waar brons gegoten werd, moest het in laagovens geproduceerde staal door smeden gevormd worden. De eerste ijzeren bijlen waren daarom vlakbijlen, de zogenaamde Ärmchenbeile. Pas uit de late Hallstattperiode en vroege La Tène-periode vindt men gesmede ijzeren kokerbijlen.
Ook bronzen kokerbijlen bleven in de vroege IJzertijd nog enige tijd in gebruik. Tijdens deze periode werden er in Bretagne en Normandië kokerbijlen van een sterk loodhoudende bronslegering geproduceerd, zogenaamde Armoricaanse kokerbijlen. Deze waren te zacht om daadwerkelijk gebruikt te worden en tonen daar ook geen sporen van. Er wordt verondersteld dat deze een rituele functie hadden of als ruilmiddel gebruikt werden.
Ook functionele bronzen kokerbijlen werden tijdens de vroege IJzertijd echter nog veelvuldig geproduceerd, zo tonen verscheidene soms zeer rijke depotvondsten.
Bij vondsten uit de Middeleeuwen die op La Tène-kokerbijlen lijken handelt het zich vaak om
hakken voor de landbouw. Deze onderscheiden zich van de La Tène-bijlen door hun ronde koker; de La Tène-bijlen bezitten vrijwel altijd een vierkante koker.

|
Zie de categorie kokerbijl van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
|
Bronnen, noten en/of referenties
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is (gedeeltelijk) vertaald vanaf de Duitstalige Wikipedia, die onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is (gedeeltelijk) vertaald vanaf de Franstalige Wikipedia, die onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
|
oUFKjp
Popular posts from this blog
2
chapter I of Hata Yoga Pradipika lists out the following 15 different types of asanas along with details Swastika-âsana, Gomukha-âsana, Vîrâsana, Kurmâsana, Kukkuṭa âsana, Uttâna Kûrma-âsana, Dhanura âsana, Matsya-âsana, Paśchima Tâna, Mayûra-âsana, Śava-âsana, Siddhâsana, Padmâsana, Siṃhâsana and Bhadrâsana What are the scriptures that contain detail about any Hata yoga asanas other than that are mentioned in the Hata Yoga above.
yoga asana hatha-yoga
share | improve this question
asked 6 hours ago
hanugm hanugm
3,593 1 13 38
...
Voor het gelijknamige metrostation, zie De Pijp (metrostation). De Pijp Wijk van Amsterdam Kerngegevens Gemeente Amsterdam Stadsdeel Zuid Coördinaten 52°21'11"NB, 4°53'46"OL Overig Postcode(s) 1072, 1073, 1074 De Pijp is een Amsterdamse wijk en een voormalig stadsdeel van Amsterdam, nu onderdeel van stadsdeel Zuid. Inhoud 1 Geschiedenis 2 Geografie 3 Bevolking 4 Economie 5 Cultuur, religie, overig 6 Trivia 7 Bekende mensen uit De Pijp 8 Canon van Amsterdam 9 Externe links 10 Bronnen 11 Noten Geschiedenis Plan Van Niftrik (1867). Plan Kalff (1877). Het Sarphatimonument in het Sarphatipark. Straatwandbeeld van de Pijp (Gerard Doustraat) De Eerste Jacob van Campenstraat bij de Ruysdaelkade. De Albert Cuypmarkt op de Albert Cuypstraat. De Tweede Jan van der Heijdenstraat. Wooncomplex uit de jaren 1920 aan het Thér...
Joseph Stallaert in zijn atelier Joseph Stallaert , Maternité Joseph Stallaert (Merchtem,19 maart 1825 – Elsene/Brussel, 24 november 1903) was een Belgisch kunstschilder. Inhoud 1 Levensloop 2 Leerlingen 3 Situering 4 Trivia 5 Musea en andere realisaties 6 Literatuur Levensloop De grootvader langs vaderszijde, Jan-Frans Stallaert was dichter en een amateur van de letterkunde, vooral van Cats en Vondel. De ouders waren nuchtere handelaars en de vader besliste dat zijn zoon in de zakenwereld zou gaan. Daarom plaatste hij hem op 15-jarige leeftijd in de leer bij een baas, toevallig een oom van de landschapschilder Edmond De Schampheleer. Met diens hulp kon Stallaert beginnen aan het waarmaken van zijn eigen droom : dank zijn De Schampheleer werd hij aanvaard in het vrij atelier van kunstschilder François-Joseph Navez. Na de dood van zijn vader gaf Stallaert zijn betrekking op en wijdde zich -volledig gemotiveerd- helemaal aan de schild...