Olite (Spaans) of Erriberri (Baskisch) is een gemeente in de Spaanse provincie en regio Navarra. Olite telt 3.915 inwoners (1-1-2016).
Inhoud
1Geografie
2Geschiedenis
3Overig
4Geboren
Geografie
De gemeente heeft een oppervlakte van 84,16 km² en ligt in het geografische centrum van Navarra. Olite grenst in het noorden aan Tafalla, in het oosten aan San Martín de Unx, Beire, Pitillas en Murillo el Cuende, in het zuiden aan Caparroso en in het westen aan Marcilla, en Falces.
Geschiedenis
Olite was in de Romeinse tijd een vesting, waarvan de muren later dienden tot bescherming van een dorp. Later zijn rondom het dorp resten van verscheidene Romeinse villa's teruggevonden.
In zijn Historia de regibus Gothorum, Vandalorum et Suevorum schrijft Isidorus van Sevilla (560-636) voor het eerst over Olite: volgens deze aartsbisschop werd de stad gesticht door de gotische koning Swinthila in 621 en door deze verstrekt om zich te kunnen weren tegen de Basken.
Koning García Ramírez schonk de stad zijn eerste fuero (soort stadsrecht) en een document uit 1276 toont aan dat Theobald II van Navarra haar het recht op een jaarlijkse markt verschafte.
De koning Karel III van Navarra vestigde zijn zetel in de stad en liet het toenmalige kasteel uitbreiden tot een paleis, het Palacio Real de Olite.
Olite werd in 1925 tot nationaal monument verklaard, en is het meest belangrijke voorbeeld van gotische stadsarchitectuur in Spanje.
Centrum en koninklijk paleis van Olite
Overig
Toerisme vormt tegenwoordig de voornaamste bron van inkomsten, samen met de wijnbouw, industrie (auto-onderdelen) en textiel.
Geboren
Blanca II van Navarra (1424-1464), prinses van Navarra
Eleonora I van Navarra (1426-1479), koningin van Navarra
Francisco Javier Mina (1789-1817), strijder in de Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog en de Mexicaanse Onafhankelijkheidsoorlog
Jesús García Leoz (1904-1953), componist en dirigent
43
8
I am trying to hunt down a book I read in the 90s, but lost some time ago. It starts with some children wandering in a wood, and they encounter a wood nymph creature that starts following them around. Eventually, the wood nymph becomes accepted, and starts to live with humans. The more time he spends with them, the more human he becomes. There is an incident where he cuts off his finger as a party trick expecting it to grow back, but instead it bleeds, because he is not made of wood any more. So he starts to live as a human, apart from the fact that he does not age at the same rate, and he lives for hundreds of years. Eventually, he becomes an alchemist, although I forgot the purpose of his experiments. Finally, after a few hundred years, he walks into his garden and plants himself, and becomes a tree. Doe...
Voor het gelijknamige metrostation, zie De Pijp (metrostation). De Pijp Wijk van Amsterdam Kerngegevens Gemeente Amsterdam Stadsdeel Zuid Coördinaten 52°21'11"NB, 4°53'46"OL Overig Postcode(s) 1072, 1073, 1074 De Pijp is een Amsterdamse wijk en een voormalig stadsdeel van Amsterdam, nu onderdeel van stadsdeel Zuid. Inhoud 1 Geschiedenis 2 Geografie 3 Bevolking 4 Economie 5 Cultuur, religie, overig 6 Trivia 7 Bekende mensen uit De Pijp 8 Canon van Amsterdam 9 Externe links 10 Bronnen 11 Noten Geschiedenis Plan Van Niftrik (1867). Plan Kalff (1877). Het Sarphatimonument in het Sarphatipark. Straatwandbeeld van de Pijp (Gerard Doustraat) De Eerste Jacob van Campenstraat bij de Ruysdaelkade. De Albert Cuypmarkt op de Albert Cuypstraat. De Tweede Jan van der Heijdenstraat. Wooncomplex uit de jaren 1920 aan het Thér...
Joseph Stallaert in zijn atelier Joseph Stallaert , Maternité Joseph Stallaert (Merchtem,19 maart 1825 – Elsene/Brussel, 24 november 1903) was een Belgisch kunstschilder. Inhoud 1 Levensloop 2 Leerlingen 3 Situering 4 Trivia 5 Musea en andere realisaties 6 Literatuur Levensloop De grootvader langs vaderszijde, Jan-Frans Stallaert was dichter en een amateur van de letterkunde, vooral van Cats en Vondel. De ouders waren nuchtere handelaars en de vader besliste dat zijn zoon in de zakenwereld zou gaan. Daarom plaatste hij hem op 15-jarige leeftijd in de leer bij een baas, toevallig een oom van de landschapschilder Edmond De Schampheleer. Met diens hulp kon Stallaert beginnen aan het waarmaken van zijn eigen droom : dank zijn De Schampheleer werd hij aanvaard in het vrij atelier van kunstschilder François-Joseph Navez. Na de dood van zijn vader gaf Stallaert zijn betrekking op en wijdde zich -volledig gemotiveerd- helemaal aan de schild...