Kardinaalbaarzen
Multi tool use
Apogonidae
|
|---|
|
Pterapogon kauderni
|
Taxonomische indeling
|
Rijk: |
Animalia (Dieren) |
Stam: |
Chordata (Chordadieren) |
Klasse: |
Actinopterygii (Straalvinnigen) |
Onderklasse: |
Neopterygii |
Infraklasse: |
Teleostei (Beenvissen) |
Superorde: |
Acanthopterygii (Stekelvinnigen) |
Orde: |
Perciformes (Baarsachtigen) |
Onderorde: |
Percoidei (Baarsvissen) |
|
|
Familie
|
Apogonidae
Gunther, 1859[1]
|
|
Afbeeldingen Apogonidae op  Wikimedia Commons
|
Apogonidae op  Wikispecies
|
Portaal 
|
Biologie
Vissen
|
|
Kardinaalbaarzen, ook wel kardinaalvissen, (Apogonidae) vormen een familie van vissen die tot de orde van baarsachtigen (Perciformes) behoort.
Verspreiding en leefgebied
Ze komen voor in de Atlantische, Indische en Grote Oceaan en zijn hoofdzakelijk zeevissen, hoewel sommige soorten ook in brak water worden aangetroffen. Enkele soorten worden in aquaria gehouden.
Taxonomie
Volgens FishBase[2] zijn er 346 soorten in 33 geslachten. Het geslacht Apogon met ongeveer 105 soorten is daarvan het grootste. Het geslacht Epigonus werd vroeger ook tot deze familie gerekend, maar wordt nu in een eigen familie Epigonidae geplaatst. Volgens Nelson[3] zijn er 28 geslachten, ingedeeld in twee onderfamilies. Verder onderzoek in 2014 door Fraser en Mabuchi[4] geeft de volgende indeling:
- Onderfamilie Amioidinae Fraser & Mabuchi, 2014[4]
Amioides Smith & Radcliffe, 1912[5]
Holapogon Fraser, 1973[6]
- Onderfamilie Apogoninae
- Tribus Apogonichthyini Fraser & Mabuchi, 2014[4]
- Geslacht Apogonichthys
- Geslacht Foa
- Geslacht Fowleria
- Geslacht Neamia
- Geslacht Vincentia
- Tribus Apogonini Fraser & Mabuchi, 2014[4]
- Geslacht Apogon
- Geslacht Astrapogon
- Geslacht Paroncheilus Smith, 1964[7]
- Geslacht Phaeoptyx
- Geslacht Zapogon Fraser, 1972[8]
- Tribus Archamiini Fraser & Mabuchi, 2014[4]
- Geslacht Archamia
- Geslacht Taeniamia
- Tribus Cheilodipterini Fraser & Mabuchi, 2014[4]
- Tribus Glossamiini Fraser & Mabuchi, 2014[4]
- Geslacht Glossamia
- Geslacht Yarica
- Tribus Gymnapogonini Fraser & Mabuchi, 2014[4]
- Geslacht Cercamia
- Geslacht Gymnapogon
- Geslacht Lachneratus
- Geslacht Pseudamiops
- Tribus Lepidamiini Fraser & Mabuchi, 2014[4]
- Tribus Ostorhinchini Fraser & Mabuchi, 2014[4]
- Tribus Pristiapogonini Fraser & Mabuchi, 2014[4]
- Geslacht Pristiapogon
- Geslacht Pristicon
- Tribus Rhabdamiini Fraser & Mabuchi, 2014[4]
- Geslacht Rhabdamia
- Ondergeslacht Bentuviaichthys
- Tribus Siphamiini Fraser & Mabuchi, 2014[4]
- Tribus Sphaeramiini Fraser & Mabuchi, 2014[4]
- Geslacht Apogonichthyoides
- Geslacht Jaydia
- Geslacht Nectamia
- Geslacht Pterapogon
- Geslacht Quinca
- Geslacht Sphaeramia
- Tribus Veruluxini Fraser & Mabuchi, 2014[4]
- Tribus Zoramiini Fraser & Mabuchi, 2014[4]
- Geslacht Fibramia Fraser & Mabuchi, 2014[4]
- Geslacht Zoramia Jordan, 1917[9]
- Onderfamilie Paxtoninae Fraser & Mabuchi, 2014[4]
- Geslacht Paxton Baldwin & Johnson, 1999[10]
- Onderfamilie Pseudamiinae
- Geslacht Pseudamia Bleeker, 1865[11]
Oude indeling
Hieronder volgt nog de indeling van voor Fraser en Mahuchi:
- Onderfamilie Apogoninae.
- Apogon
- Foa
- Ostorhinchus
- Sphaeramia
- Apogonichthys
- Fowleria
- Phaeoptyx
- Vincentia
- Archamia
- Glossamia
- Pristiapogon
- Zoramia
- Astrapogon
- Holapogon
- Pristicon
- Cercamia
- Kurtamia
- Pterapogon
- Cheilopterus
- Lachneratus
- Rhabdamia
- Coranthus
- Neamia
- Siphamia
- Onderfamilie Pseudaminae
- Gymnapogon
- Pseudamia
- Paxton
- Pseudamiops
Bronnen, noten en/of referenties
↑ Günther, A. (1859) Catalogue of the acanthopterygian fishes in the collection of the British Museum. Gasterosteidae,
Berycidae, Percidae, Aphredoderidae, Pristipomatidae, Mullidae, Sparidae. London, 1, i–xxxi + 1–524.
↑ Apogonidae volgens Fishbase; Geraadpleegd 01-08-2014
↑ Systematiek van de levende vissoorten
↑ abcdefghijklmnopqr Mabuchi, K. et al. 2014: Revision of the systematics of the cardinalfishes (Percomorpha: Apogonidae) based on molecular analyses and comparative reevaluation of morphological characters. Zootaxa, 3846(2): 151-203. DOI:10.11646/zootaxa.3846.2.1
↑ Radcliffe, L. (1912) Descriptions of fifteen new fishes of the family Cheilodipteridae, from the Philippine Islands and contiguous waters. [Scientific results of the Philippine cruise of the Fisheries steamer "Albatross," 1907-1910.--No. 13.]. Proceedings of the United States National Museum, 41 (1868): 431-446, Pls. 34-38.
↑ Fraser, T. H. (1973) Evolutionary significance of Holapogon, a new genus of cardinal fishes (Apogonidae), with a redescription of its type-species, Apogon maximus. The J.L.B Smith Institute of Ichthyology Special Publication No. 10: 1-7
↑ Smith, J. L. B. (1964) A new apogonid fish from deeper water of the Gulf of Guinea. Annals and Magazine of Natural History, Series 13, 6 (70), 621–624. DOI:10.1080/00222936308651406
↑ Fraser, T. H. (1972) Comparative osteology of the shallow water cardinal fishes (Perciformes: Apogonidae) with references to the systematics and evolution of the family. Ichthyological Bulletin of the J. L. B. Smith Institute of Ichthyology, 34, i–v + 1–105.
↑ Jordan, D. S. (1917) Notes on Glossamia and related genera of cardinal fishes. Copeia, 44, 46–47. DOI:10.2307/1436776
↑ Baldwin, C. C. & Johnson, G. D. (1999) Paxton concilians: a new genus and species of Pseudamine apogonid (Teleostei: Percoidei) from northwestern Australia: the sister group of the enigmatic Gymnapogon. Copeia, 1999 (4), 1050–1073. DOI:10.2307/1447980
↑ Bleeker, P. (1865) Enumération des espèces de poissons actuellement connues de l'île d'Amboine. Nederlandsch Tijdschrift voor de Dierkunde, 2, 270–276, 273–293.
|
GXnc5zXAPx
Popular posts from this blog
43
8
I am trying to hunt down a book I read in the 90s, but lost some time ago. It starts with some children wandering in a wood, and they encounter a wood nymph creature that starts following them around. Eventually, the wood nymph becomes accepted, and starts to live with humans. The more time he spends with them, the more human he becomes. There is an incident where he cuts off his finger as a party trick expecting it to grow back, but instead it bleeds, because he is not made of wood any more. So he starts to live as a human, apart from the fact that he does not age at the same rate, and he lives for hundreds of years. Eventually, he becomes an alchemist, although I forgot the purpose of his experiments. Finally, after a few hundred years, he walks into his garden and plants himself, and becomes a tree. Doe...
2
chapter I of Hata Yoga Pradipika lists out the following 15 different types of asanas along with details Swastika-âsana, Gomukha-âsana, Vîrâsana, Kurmâsana, Kukkuṭa âsana, Uttâna Kûrma-âsana, Dhanura âsana, Matsya-âsana, Paśchima Tâna, Mayûra-âsana, Śava-âsana, Siddhâsana, Padmâsana, Siṃhâsana and Bhadrâsana What are the scriptures that contain detail about any Hata yoga asanas other than that are mentioned in the Hata Yoga above.
yoga asana hatha-yoga
share | improve this question
asked 6 hours ago
hanugm hanugm
3,593 1 13 38
...
Voor het gelijknamige metrostation, zie De Pijp (metrostation). De Pijp Wijk van Amsterdam Kerngegevens Gemeente Amsterdam Stadsdeel Zuid Coördinaten 52°21'11"NB, 4°53'46"OL Overig Postcode(s) 1072, 1073, 1074 De Pijp is een Amsterdamse wijk en een voormalig stadsdeel van Amsterdam, nu onderdeel van stadsdeel Zuid. Inhoud 1 Geschiedenis 2 Geografie 3 Bevolking 4 Economie 5 Cultuur, religie, overig 6 Trivia 7 Bekende mensen uit De Pijp 8 Canon van Amsterdam 9 Externe links 10 Bronnen 11 Noten Geschiedenis Plan Van Niftrik (1867). Plan Kalff (1877). Het Sarphatimonument in het Sarphatipark. Straatwandbeeld van de Pijp (Gerard Doustraat) De Eerste Jacob van Campenstraat bij de Ruysdaelkade. De Albert Cuypmarkt op de Albert Cuypstraat. De Tweede Jan van der Heijdenstraat. Wooncomplex uit de jaren 1920 aan het Thér...
Wikimedia Commons
Wikispecies
