Ndtyhij

Resolutie 912
Van de	VN-Veiligheidsraad
Datum	21 april 1994
Nr. vergadering	3368
Code	S/RES/912
Stemming	voor 15 onth. 0 tegen 0
Onderwerp	Rwanda
Beslissing	Wijzigde het mandaat van de UNAMIR-vredesmacht.
Samenstelling VN-Veiligheidsraad in 1994
Permanente leden
China ·  Frankrijk ·  Rusland ·  Verenigd Koninkrijk ·  Verenigde Staten
Niet-permanente leden
Argentinië ·  Brazilië ·  Tsjechië ·  Djibouti ·  Spanje ·  Nigeria ·  Nieuw-Zeeland ·  Oman ·  Pakistan ·  Rwanda
Een Rwandees vluchtelingenkamp in Zaïre anno 1994.

Resolutie 912 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties werd unaniem door de
VN-Veiligheidsraad aangenomen op 21 april 1994.

Achtergrond

Zie Rwanda voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Al tijdens het Belgische koloniale tijdperk was er geweld tussen de Hutu- en de
Tutsi-bevolkingsgroepen in Rwanda. Desondanks bleef die laatste, die in de minderheid was, de macht
uitdragen. Na de onafhankelijkheid bleef het etnische conflict aanslepen tot in 1978 de Hutu's aan de
macht verkozen werden. Tijdens deze rustige periode mochten Tutsi-vluchtelingen niet naar Rwanda terugkeren
en in de jaren 1980 kwam het opnieuw tot geweld. In 1990 vielen Tutsi-milities van het
FPR met Oegandese steun Rwanda binnen. Met Westerse steun werden
zij echter verdreven. Toch werden hieropvolgend vredesgesprekken aangeknoopt.

Inhoud

Waarnemingen

De Veiligheidsraad herinnerde aan resolutie 909 die de
UNAMIR-vredesmacht verlengde op voorwaarde dat vooruitgang werd geboekt in het opzetten van
overgangsinstellingen, zoals voorzien in het vredesakkoord. Nu was gebleken dat dat akkoord niet volledig
was uitgevoerd; vooral het staakt-het-vuren niet.

De Veiligheidsraad erkende de inspanningen van de presidenten van Rwanda en Burundi. Beiden waren
op 6 april om het leven gekomen (toen hun vliegtuig werd neergehaald). Hieropvolgend was grootschalig
geweld uitgebroken waarbij duizenden omkwamen. Er werd gevochten, geplunderd en gestolen terwijl het
rechtssysteem niet langer functioneerde. Men was bezorgd om de veiligheid van VN- en ander personeel dat
meewerkte aan het vredesakkoord en de verdeling van hulpgoederen.

Handelingen

De Veiligheidsraad betreurde het incident waarbij de presidenten van Rwanda en Burundi omkwamen en ook het
geweld waarbij de eerste minister, andere ministers, ambtenaren en
duizenden burgers waren omgekomen. Al het geweld, en vooral in Kigali, werd veroordeeld.
Ook aanvallen op UNAMIR, die doden en gewonden hadden veroorzaakt, werden streng veroordeeld.

De Veiligheidsraad eiste dat Rwanda en de FPR de vijandelijkheden en de
blinde slachting onmiddellijk stopten. Gezien de situatie werd het mandaat van UNAMIR als volgt aangepast:

a. Bemiddelen in een staakt-het-vuren,

b. De hulpverlening terug op gang brengen,

c. De ontwikkelingen opvolgen en rapporteren.

De Veiligheidsraad kon dat mandaat op elk gegeven moment opnieuw aanpassen aan de ontwikkelingen. Het
vredesakkoord van Arusha bleef de enige basis voor de oplossing van het conflict.
Alle landen in de regio en de Organisatie van Afrikaanse Eenheid werden opgeroepen daaraan te blijven
werken. De internationale gemeenschap werd opgeroepen de humanitaire hulp op te drijven. Ten slotte werd
de secretaris-generaal gevraagd de situatie op te volgen en
binnen de 15 dagen te rapporteren.

Verwante resoluties

• Resolutie 893 Veiligheidsraad Verenigde Naties


• Resolutie 909 Veiligheidsraad Verenigde Naties


• Resolutie 918 Veiligheidsraad Verenigde Naties


• Resolutie 925 Veiligheidsraad Verenigde Naties

Resoluties van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties uit 1994

Lijst · 893 · 894 · 895 · 896 · 897 · 898 · 899 · 900 · 901 · 902 · 903 · 904 · 905 · 906 · 907 · 908 · 909 · 910 · 911 · 912 · 913 · 914 · 915 · 916 · 917 · 918 · 919 · 920 · 921 · 922 · 923 · 924 · 925 · 926 · 927 · 928 · 929 · 930 · 931 · 932 · 933 · 934 · 935 · 936 · 937 · 938 · 939 · 940 · 941 · 942 · 943 · 944 · 945 · 946 · 947 · 948 · 949 · 950 · 951 · 952 · 953 · 954 · 955 · 956 · 957 · 958 · 959 · 960 · 961 · 962 · 963 · 964 · 965 · 966 · 967 · 968 · 969